Παρά το γεγονός ότι ο αστικός (μου) πολιτισμός και η αστική (μου) ηθική, επιβάλλουν να αποδεχθώ το «mea culpa» της απερχόμενης καγκελαρίου της Γερμανίας, δεν πρόκειται να το κάνω. Αντίθετα συνιστώ στην machtfrau Μέρκελ, όπως αποκαλείται στη Γερμανία, να σταθεί μια στιγμή και να σκεφτεί τη δική της ιστορία. Από την γερμανική κατοχή ώς την οικονομική κατοχή της χώρας μας και θα βρει την απάντηση στο ερώτημα «γιατί μας μισούν;» και οι Ελληνες. «Η Μέρκελ είναι σύμβολο μίσους των θυσιών στο κοινωνικό επίπεδο», είχε επισημανθεί ήδη από το 2012 στο πρωτοσέλιδο άρθρο γνώμης της εφημερίδας Financial Times Deutschland, προειδοποιώντας ότι «η Ελλάδα κινδυνεύει με κοινωνική και πολιτική κατάρρευση». Και το περιοδικό Der Spiegel απαντούσε συνεχώς στο «γιατί μας μισούν;» οι πάντες όλοι, παραπέμποντας και στο αντίστοιχο ερώτημα του τότε Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους μετά την εφιαλτική 11η Σεπτεμβρίου του 2001.
- Από την Ζέζα Ζήκου
Η Machtfrau στην μνημονιακή στρατηγική της «χειραγώγησε» τους Ελληνες πρωθυπουργούς μετά το 2010. Το ΠΑΣΟΚ της γερμανικής διαπλοκής του Σημίτη εξελίχθηκε σε ΠΑΣΟΚ της γερμανικής καρπαζιάς του Γιώργου Παπανδρέου, ο Αντώνης Σαμαράς υπέστη τη δική πολιτική πανωλεθρία, και ο Τσίπρας μεταλλάχθηκε σε υποτακτικό της Μέρκελ. Οπωσδήποτε και σήμερα είναι λάθος, την ώρα που καλείται η χώρα να προχωρήσει σε επιλογές ιστορικής σημασίας που άπτονται της εθνικής μας κυριαρχίας, να παρασύρεται η κυβέρνηση στην παγίδα του διαλόγου με την Τουρκία, η οποία αποτελεί το Δόγμα της Γερμανίας.
Σε μια 10ετή περίοδο πολιτικού χάους, οικονομικής κατάρρευσης, μεταναστευτικής κρίσης, διαδοχικών εκλογών, που είχαν ως αποτέλεσμα η χώρα να αλλάξει πέντε πρωθυπουργούς. Από το 2009 και μετά, η καγκελάριος κατηύθυνε όλες τις αυτοκτονικές κινήσεις της χώρας: Στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο Μνημόνιο, το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, στη μη περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους το 2014, παρά την πρόωρη επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος από τον Σαμαρά, στην πρόταση του Ιουλίου του 2015 για προσωρινό Grexit και στη συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας επί του μεταναστευτικού και, βεβαίως, στην επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών. Μέσω όλων αυτών των παρεμβάσεων, «χειραγώγησε» στην κυριολεξία την εγχώρια πολιτική σκηνή. Η οργή της για το δημοψήφισμα που πρότεινε ο Γιώργος Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 2011 ήταν καταλυτική για την πτώση του από την εξουσία. Η απροθυμία της να ανταμείψει τον Αντώνη Σαμαρά για τις δημοσιονομικές επιδόσεις της κυβέρνησής του σφράγισαν την πολιτική του πτώση, ανοίγοντας τον δρόμο του Αλέξη Τσίπρα.
Οταν ο Γιώργος Παπανδρέου από το Καστελλόριζο στις 23 Απριλίου του 2010 άνοιξε την κερκόπορτα στην κόλαση της χρεοκοπίας και του ΔΝΤ, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δικαστικοί, καθηγητές οικονομολόγοι, τραπεζίτες -ολόκληρο το κατεστημένο- αποφάσισαν να ξεχάσουν όσα γνώριζαν. Απλώς προσάρμοσαν τους στόχους τους σε αυτό που μοιάζει πολύ με την μουστάρδα που γλείφει με τη θέλησή της η γάτα του Μπρεχτ, δηλαδή στην πλήρη υπεράσπιση του πρώτου Μνημονίου που άνοιξε τον δρόμο στο δεύτερο και τρίτο Μνημόνιο. Πλέον σωρηδόν έρχονται τα «mea culpa» από τους δανειστές μας. Ομως, είναι πολύ-πολύ αργά… αφού μας κατέστρεψαν. Να περιμένουμε κάτι ανάλογο και από τους δημοσιογράφους της «Καθημερινής» και του ΣΚΑΪ (και αναφέρομαι μόνο σε αυτούς, γιατί τα έζησα όλα από μέσα), προφανώς και όχι επειδή δεν έχουν φιλότιμο… Ωστόσο, εγώ έζησα στο πέτσι μου αυτό που είπε ο Βολταίρος, αυτός ο τεράστιος Γάλλος φιλόσοφος, ότι «είναι επικίνδυνο να έχεις δίκαιο… όταν η κυβέρνηση και το σύστημα έχουν άδικο».
Αλλά, τουλάχιστον, ομολογήθηκε η αλήθεια για το «Εγκλημα του Μνημονίου» στα απομνημονεύματά του πρώην Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, όπου γίνεται σημαντική αναφορά στην κρίσιμη περίοδο της ελληνικής χρεοκοπίας και στο πρώτο Μνημόνιο. Στο βιβλίο του, που αποτελεί τον πρώτο τόμο των απομνημονευμάτων του Ομπάμα, με τίτλο «Η Γη της Επαγγελίας» (A promised land) που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2020, επισημαίνεται: «Δυστυχώς όλοι γνώριζαν, αλλά κανείς δεν είπε την αλήθεια, αφήνοντας την Ελλάδα να χρεοκοπήσει». Η έντονη κριτική εις βάρος της Μέρκελ και του Σαρκοζί, που δεν διέσωσαν έγκαιρα την Ελλάδα, αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο της ζώσας πραγματικότητας του πρώην πλανητάρχη. Ο Ομπάμα αποκαλύπτει πως η Μέρκελ απέρριπτε τις «κεϊνσιανές» προτάσεις του «με μια μικρή γκριμάτσα». Το ίδιο συγκλονιστικές είναι και οι αποκαλύψεις, που ήδη γνωρίζουμε, του υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Ομπάμα, Τίμοθι Γκάιτνερ, στο βιβλίο του «Stress Test» για το σχέδιο Grexit, που «ο Σόιμπλε είχε παρουσιάσει το καλοκαίρι του 2012 για την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη».
Προφανώς, η πολιτική παραμένει ένα σύστημα από ασταθείς και μεταβλητές ισορροπίες. Ιδίως όταν τίθεται σε κίνηση η Ιστορία. Ενα από τα πλέον πολιτικά επιχειρήματα του πρώτου Μνημονίου ήταν ότι το «όχι» στο Μνημόνιο θα μπορούσε να γίνει μονοπώλιο ακραίων πολιτικών δυνάμεων. Σύμφωνα με τη συλλογιστική αυτή, τα κόμματα εξουσίας -ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ.- όφειλαν να εισέλθουν στην εξίσωση του «ναι» στο Μνημόνιο, ώστε τα πράγματα να μην ξεφύγουν. Αλλά, αυτή η ηλίθια(;) συλλογιστική ανατράπηκε με την έλευση στην εξουσία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, καταστρέφοντας το μέλλον της κοινωνίας και της χώρας…
Ετσι είναι καιρός, πιστεύω, να επανεύρουμε το δημοκρατικό ορθολογισμό μας -αυτόν που μας δίδαξε η Δημοκρατία μας- και να πορευόμαστε σωστά στις κάλπες. Επειδή το μνημονιακό σύστημα εξουσίας που οδήγησε τη χώρα στην οδυνηρή ντε φάκτο πτώχευση εξακολουθεί να κινείται άνετα. Με περισσό θράσος -οι ίδιοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι- συνεχίζουν να παριστάνουν τους «εθνοσωτήρες» πάνω στην αγωνία ενός ολόκληρου λαού, ο οποίος τώρα πληρώνει την ανοχή που επέδειξε έναντι φανερών και αφανών δυναστών…
Υ.Γ. Αλλωστε, όπως έχει γράψει χαρακτηριστικά ο Robert J. Samuelson, η «απώλεια της ιστορικής μνήμης βλάπτει σοβαρά την οικονομία».
