Έχουμε χάσει πλέον τον αριθμό των εγκλημάτων. Η μια μετά την άλλη οι γυναικοκτονίες σοκάρουν την ελληνική κοινωνία.
- Από τον Βασίλη Βέργη
Από τη δολοφονία της δύστυχης Καρολάιν, τώρα στον στυγερό φόνο της 48χρονης στην Ιεράπετρα από τον πρώην σύζυγό της. Τέσσερα παιδιά ορφανά από μάνα και με τον δολοφόνο πατέρα στη φυλακή. Και μια κοινωνία να νιώθει πως σε λίγο θα ακούσει «και κάτι άλλο».
Πως θα ξυπνήσει ένα πρωινό και θα μάθει ότι ακόμη ένας αφαίρεσε μια γυναικεία ζωή, γιατί… έτσι έκρινε ότι «επιβάλλει» ο δήθεν «νόμος» του άρρωστου κόσμου που έχει πλάσει στο κεφάλι του… Μια κοινωνία η οποία, μέσα από το «σοκ», προσπαθεί να κρύψει τις δικές της ευθύνες. Τι άλλο θα μπορούσε να πράξει, αλήθεια, η άτυχη μάνα τεσσάρων παιδιών στην Ιεράπετρα, πέρα από το ότι είχε απευθυνθεί στην Αστυνομία, ζητώντας ουσιαστικά να προστατευθεί, καθώς είχε καταλάβει ότι κινδύνευε η ζωή της;
Πόσες κακοποιήσεις, σωματικές και ψυχολογικές, πρέπει να δέχεται μια γυναίκα από έναν υποτιθέμενο «άντρα», μέχρι να αποφασίσει η Πολιτεία ότι ΟΦΕΙΛΕΙ να προσφέρει το μίνιμουμ, δηλαδή την προστασία της ζωής, της σωματικής της ακεραιότητας; Ξεχνάτε μήπως -ή κάνετε ότι δεν γνωρίζετε- πως εκεί έξω υπάρχουν δυστυχώς πάρα πολλές περιπτώσεις γυναικών που υφίστανται κακοποίηση, αλλά στέκονται «τυχερές» αφού είναι ζωντανές;
Πόσες γυναίκες πρέπει να θρηνήσει ακόμα αυτή η κοινωνία για να αρχίσει, επιτέλους, να εκπαιδεύει και να εκπαιδεύεται; Για να μάθει στα παιδιά της ότι πραγματικό αρσενικό δεν είναι αυτό που προβάλλει τη σωματική ρώμη, ούτε εκείνο που επιβάλλει τη δήθεν δύναμή του παρέα με ένα πιστόλι ή ένα μαχαίρι, αλλά αυτό(ς) που ΣΕΒΕΤΑΙ τη ζωή. Πόσο μάλλον τη ζωή μιας γυναίκας με την οποία πορεύτηκε δίπλα δίπλα – λίγο ή πολύ δεν έχει σημασία.
Δεν υπάρχει «ηθικός νόμος» που να λέει πως, όταν νιώσεις προσβεβλημένος, μπορεί να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου και να αφαιρέσεις μια ζωή. Αυτό είναι ένα ΑΝΗΘΙΚΟ γαϊτανάκι, το οποίο, για κάποιον μυστήριο λόγο, περνά από γενιά σε γενιά, συνοδευόμενο από ένα τσιτάτο περί «ξεπλύματος τιμής».
Ποια «τιμή» έχει ένας άντρας που σηκώνει χέρι στη γυναίκα του, που την ξυλοφορτώνει μπροστά στα παιδιά του, που την κακοποιεί λεκτικά και σωματικά, που της κάνει τη ζωή κόλαση γιατί νομίζει ότι «του ανήκει»; Και, επειδή θεωρεί ότι «του ανήκει», κάποια στιγμή την αφαιρεί! Η ελληνική κοινωνία πρέπει να εκπαιδεύσει τα παιδιά της. Παντού. Σε όλα τα σπίτια της χώρας. Δεν υπάρχουν περιοχές που γεννάνε υποψήφιους «γυναικοκτόνους». Υπάρχει μια ολόκληρη νοοτροπία η οποία πρέπει να ΞΕΡΙΖΩΘΕΙ από τα ελληνικά σπίτια στο σύνολό της.
Ηθικό και δίκαιο δεν είναι αυτό που έχουμε στο κεφάλι μας ως άγραφο νόμο «τιμής». Οταν (θεωρείς ότι) σε πνίγει το δίκιο δεν το ξεπλένεις με κάτι χειρότερο, πόσο μάλλον με μια δολοφονία.
Καμιά ζωή δεν μας ανήκει πέρα από τη δική μας. Κανένας άντρας δεν είναι «ανώτερος» από μια γυναίκα, επειδή η φύση τού έδωσε μεγαλύτερη σωματική δύναμη. Η πραγματική δύναμη είναι στο μυαλό και στην ψυχή μας. Κι αυτή δεν έχει φύλο – μόνο ανθρωπιά.
Αποτελούν προσβολή για όλο το ανδρικό φύλο αυτοί οι δήθεν «αρσενικοί» που σηκώνουν χέρι ή όπλο σε μια γυναίκα. Είναι κατάλοιπα μιας «άρρωστης» κοινωνίας, η οποία, δίχως να το φωνάζει, τους «οπλίζει» το χέρι, καθώς συνεχίζει να συντηρεί τις γελοιότητες περί «ισχυρού φύλου».
Πραγματικός ΑΝΤΡΑΣ είναι εκείνος που σέβεται. Αυτός που χρησιμοποιεί ως όπλο την καρδιά του. Και τούτο είναι υποχρέωσή μας να το διδάξουμε στα παιδιά μας, σε κάθε γενιά που έρχεται. Έτσι θα σταματήσουμε, ως κοινωνία, τις γυναικοκτονίες. Όχι με δήθεν «σοκ», ούτε πολύ περισσότερο με… αναζήτηση «άλλοθι» για κάποιον δολοφόνο. Για να μην τρελαθούμε εντελώς…
