Έντονος προβληματισμός έχει αναπτυχθεί το τελευταίο διάστημα στην τουρκική πολεμική αεροπορία, στις ένοπλες δυνάμεις, αλλά και στον πολιτικό κόσμο.
- Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Ο προβληματισμός αφορά το θέμα της προμήθειας νέων αεροσκαφών για την τουρκική αεροπορία, η οποία προβλέπεται να χάσει το τρένο των εξελίξεων, αφενός μεν λόγω του αποκλεισμού της Τουρκίας από το πρόγραμμα παραγωγής των F-35 αφετέρου δε λόγω του εκσυγχρονισμού των ελληνικών F-16 σε Viper, της προμήθειας των Rafale και της πιθανής προμήθειας των F-35 από τις ΗΠΑ.
Ο προβληματισμός αυτός έχει αντικατοπτριστεί και στα ΜΜΕ, κυρίως στις τηλεοράσεις, όπου απόστρατοι πτέραρχοι αλλά και έμπειροι αμυντικοί αναλυτές εκφράζουν τις ανησυχίες τους για τις εξελίξεις.
Σημαντική μερίδα αυτών μιλάει για αυτογκόλ της Τουρκίας και επιρρίπτει τις ευθύνες για την κατάσταση αυτή στον ίδιο τον Ερντογάν, ο οποίος με μια κίνηση κατάφερε να αποκλείσει την Τουρκία από τη συμπαραγωγή των F-35 και να θέσει σε κίνδυνο τον εκσυγχρονισμό των υφισταμένων F-16, ακόμα και μελλοντικές παραγγελίες από τη Δύση.
Η κίνηση αυτή ήταν η παραγγελία στη Ρωσία του αντιαεροπορικού-αντιπυραυλικού συστήματος S-400, μια παραγγελία που έγινε χωρίς να τηρηθούν οι διαδικασίες αξιολόγησης από τη διοίκηση αεροπορίας, το γενικό επιτελείο και το υπουργείο Εξωτερικών. Ηταν μια προσωπική επιλογή του Ερντογάν, που την έλαβε με πολιτικά κριτήρια, για να «εκδικηθεί» τις ΗΠΑ, που στηρίζουν τους Κούρδους στη Συρία, με αποτέλεσμα να ενεργοποιηθεί ο νόμος CAATSA, με βάση τον οποίο εκδιώχθηκε η Τουρκία από το πρόγραμμα των F-35, ενώ ο νόμος αυτός αποκλείει την Τουρκία και από άλλες αγορές πολεμικού υλικού.
Το θέμα όμως είναι ότι η τουρκική πολεμική αεροπορία έμεινε χωρίς αεροσκάφος τέταρτης ή πέμπτης γενιάς, για να αντιμετωπίσει τα αντίστοιχα αεροσκάφη που παραλαμβάνει πλέον η ελληνική πολεμική αεροπορία.
Σύμφωνα με Τούρκους πτεράρχους εν αποστρατεία αλλά και αμυντικούς αναλυτές με γνώση στα θέματα αυτά, ο προβληματισμός στην τουρκική αεροπορία, στο γενικό επιτελείο αλλά και στο τουρκικό ΥΠΕΞ είναι μεγάλος, αφού, με βάση τα υφιστάμενα δεδομένα, η Ελληνική Αεροπορία προβλέπεται να κυριαρχήσει στους αιθέρες του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου για τα επόμενα είκοσι χρόνια.
Αυτό το αδιέξοδο ώθησε τον Ερντογάν να «καταθέσει» τα όπλα έναντι του Μπάιντεν και να φθάσει στο σημείο να τον εκλιπαρεί για την πώληση στην Τουρκία 40 καινούργιων F-16 Viper και τον εκσυγχρονισμό άλλων 80, ένα ελκυστικό πακέτο, η αξία του οποίου φθάνει τα 7 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όμως, σύμφωνα με τους Τούρκους ειδήμονες και αναλυτές, ακόμα και στην περίπτωση που ξεπεραστούν τα προβλήματα στο αμερικανικό Kογκρέσο, βοηθούσης και της Lockheed Martin, και πάλι το πρόβλημα της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας δεν θα έχει επιλυθεί. Κι αυτό γιατί τα ελληνικά Rafale θα εντοπίζουν τα τουρκικά F-16 Viper πρώτα και με τα βλήματα Meteor θα έχουν τη δυνατότητα να τα πλήξουν, χωρίς να έχουν την ίδια δυνατότητα τα τουρκικά. Με άλλα λόγια, τα τουρκικά αεροσκάφη «θα τρώνε το βλήμα» χωρίς στην κυριολεξία να ξέρουν από πού τους έρχεται. Αυτά είναι λόγια που χρησιμοποίησε ο απόστρατος Abdullah Ağar, ο οποίος θεωρείται έγκριτος αμυντικός αναλυτής, σε τηλεοπτική εκπομπή του Habertürk TV, στην οποία συμμετείχε και ο αντιπτέραρχος ε.α. Erdoğan Karakuş.
Στην ίδια εκπομπή εκφράστηκαν οι φόβοι ότι η Τουρκία είναι παγιδευμένη στο θέμα του αεροσκάφους 4-5ης γενιάς, αφού αν στραφεί στη Ρωσία, για τα SU-35 ή τα SU-57, θα αποκοπεί πλέον εντελώς από τη Δύση, κάτι που δεν συμφέρει τη χώρα, ενώ το τουρκικό αεροσκάφος 5ης γενιάς, αν τελικά κατασκευαστεί, αυτό θα γίνει ύστερα από είκοσι χρόνια. Αυτό το διάστημα, σύμφωνα με την εκτίμησή τους, η Ελλάδα θα εκμεταλλευθεί το γεγονός της αεροπορικής υπεροχής στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο και θα προβεί στην επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, ενώ θα εκδιώξει τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο. Οι εκτιμήσεις αυτές, που δημοσιοποιούνται στην τουρκική τηλεόραση, δεν είναι των ανωτέρω αναλυτών. Είναι η εκτίμηση του τουρκικού κράτους και δημοσιοποιούνται για να συμβάλουν στον εθνικό προβληματισμό, με στόχο την εξεύρεση λύσης.
Αν κάποιος αναγνώστης αναρωτηθεί γιατί παραθέτουμε τα στοιχεία αυτά σε ένα ελληνικό άρθρο, έχουμε να πούμε ότι ο πιο ασφαλής τρόπος να διαγνώσεις και να εντοπίσεις τις αδυναμίες του αντιπάλου είναι η ανάλυση της εκτίμησης του ιδίου για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και τις αδυναμίες που έχει.
Κατά την άποψή μας η υπεροπλία και η υπεροχή στον αέρα και στη θάλασσα, ακόμα και με συμφωνίες όπως αυτές με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, μπορεί να αποδειχτεί ότι δεν σημαίνουν τίποτα, αν δεν έχει ορισθεί με ακρίβεια ποιοι είναι οι εθνικοί στόχοι της Ελλάδας.
Και στη Μικρά Ασία είχαμε υπεροπλία, νικήσαμε σχεδόν σε όλες τις μάχες, αλλά χάσαμε τον πόλεμο γιατί στην ουσία δεν ξέραμε τι θέλαμε εκεί, στις στέπες της Ανατολίας. Τώρα διάχυτη είναι η εντύπωση στην ελληνική κοινωνία ότι δεν ξέρουμε για ποιον ακριβώς λόγο εξοπλιζόμαστε και συνάπτουμε συμφωνίες. Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν για το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Αντί να αναλίσκεται στα τετριμμένα, ας ασχοληθεί με τα σοβαρά, που είναι η απελευθέρωση της Κύπρου, δηλαδή των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων από την κατοχή, και η επιβίωση της Ελλάδας και του ελληνικού έθνους.
