Ο «εκλεκτός» περιφρουρεί την εξουσία του περιτειχισμένος από έναν… μαντρότοιχο, που έχει δομηθεί με σάχλα και σιωπή
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Είναι καλό πράγμα η τριτοκοσμικού τύπου οικογενειοκρατία, που διαιωνίζει την ισχύ της με την κληρονομική μεταβίβαση ψήφων. Διευκρίνιση, η οικογενειοκρατία είναι καλή αν είσαι ο γόνος ο σωστός, με το «δυνατό» επίθετο, ή ο ευνοούμενος κολαούζος. Αν βρίσκεσαι στην απέξω και τρέφεις αυταπάτες, ότι θα φτιάξουμε κράτος, ότι θα παρέμβει η Δικαιοσύνη ή ότι με τις εκλογές θα βρεθεί διέξοδος για τη χώρα, θα χαλάσεις την υγεία σου οργιζόμενος κάθε πεντάλεπτο. Όλο και κάτι άθλιο θα δεις για να σε κάνει φουρνέλο και κάθε νέα πλάνη θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Η ενασχόληση με την πολιτική φτιάχνει την τσέπη των ενασχολουμένων επιτυχώς με αυτήν και χαλάει τις ζωές των σκληρά εργαζομένων, συνεπών φορολογουμένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, όλων όσοι έχουν επιλέξει έναν τίμιο, κατά το δυνατόν παραγωγικό και μη παρασιτικό βίο.
Η τριτοκοσμικού τύπου οικογενειοκρατία, σε μια χώρα όπως η δική μας, επιτυγχάνεται με πράξη γονικής παροχής, η οποία είναι αφορολόγητη και βασίζεται στην καλή πίστη του υπηκόου-πελάτη και του δημοκρατικοφανούς φεουδάρχου, ο οποίος κάπου, κάπως, κάποτε, αυτοπροσώπως ή διά επιφανούς προγόνου, ευνόησε τον υπήκοο-πελάτη ή στενό συγγενή του. Ακόμα κι όταν ο υπήκοος- πελάτης ουδέποτε έχει ευνοηθεί, εμμέσως ή αμέσως, η ευήθειά του δεν του επιτρέπει να αποκαρδιωθεί. Η φρούδα ελπίδα τον παίρνει από το χεράκι και τον πηγαίνει στράτα στρατούλα να ψηφίσει τον (εξίσου με εκείνον ευήθη, αλλά πλούσιο) γόνο της ξακουστής οικογενείας. Και το χούι της, διά της ψήφου συλλογικής αυτοκαταστροφής, δεν κόβεται.
Όταν, λοιπόν, εκλεγεί ο εκλεκτός, θα περιφρουρήσει την εξουσία του δημιουργώντας γύρω του ένα ισχυρό τείχος, που έχει δομηθεί με σάχλα και σιωπή – τα βασικά υλικά οικοδομήσεως ενός κραταιού προφίλ, μιας εξακοντισμένης στα ουράνια δημοφιλίας, μιας γενικής εμπεδωμένης αισθήσεως ότι είναι ο «καταλληλότερος» (πόση απέραντη αναγούλα προκαλεί αυτή η λέξη).
Οι μηχανισμοί παραγωγής εντυπώσεων, που αποκαλούνται -δίχως να δικαιούνται τον τίτλο- ΜΜΕ, εξυπηρετώντας αυτή την… αγοραστή δημοφιλία του γόνου, προσέχουν μόνο ένα πράγμα: να μην υποβάλλουν ΠΟΤΕ, ΜΑ ΠΟΤΕ άβολες ερωτήσεις – αυτές, δηλαδή, που επιβάλλεται να κάνει οποιοσδήποτε δημοσιογράφος.
Γι’ αυτό δεν τον ρωτούν κάτι σοβαρό, κάτι που να τον «στριμώχνει».
