Στην άλλη άκρη του… Wi-Fi ήταν ένα φίλος μου συμπολίτης. Πριν προλάβω να πω το καθιερωμένο «έλα, πού είσαι;» με πήρε απ? τα μούτρα «ρε, είναι άπαιχτοι οι άνθρωποι».
«Ωπα, ρε», τον φρενάρισα, «τι έπαθες;». «Τι να πάθω, φίλε μου; Μου ζήτησαν να δώσω μία ένορκη κατάθεση σε συμβολαιογράφο και να απαντήσω σε μόνο ένα ερώτημα. Σε ποιο νομίζεις;». «Αν ο Μητσοτάκης είναι όντως “Μωυσής”» απάντησα. Έφριξε. «Ρε, εγώ θα πάθω εγκεφαλικό κι εσύ κάνεις πλάκα;». «Μπαρδόν και συνέχισε».
«Λοιπόν» –συνέχισε συγκρατώντας τα νεύρα του- «μου ζήτησαν να πω αν θεωρώ την λέξη “αλήτης” βρισιά. Δηλαδή, ασχολήθηκαν δικαστές, γραμματείς, κλητήρες και το μισό επιτελικό κράτος για να απαντήσω στο προαιώνιο ερώτημα, ακόμη πιο σοβαρό από εκείνο της κότας με το αυγό, αν η λέξη “αλήτης” είναι βρισιά ή έκφραση ευαρέσκειας. Είπα, λοιπόν, τα δικά μου και φεύγοντας φώναξα σ? αυτόν που μου πήρε κατάθεση «ρε, είστε αλήτες» και τώρα σου μιλώ από το αστυνομικό τμήμα, όπου κρατούμαι για εξύβριση»…
