Στις 31 Οκτωβρίου, το ΚΚΕ έκανε στο Νεστόριο Καστοριάς τα εγκαίνια του μουσείου των ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΔΣΕ (τρία στην τιμή του ενός…).
Διάβασα, από διαστροφή, όλη την ομιλία του συντρόφου Κουτσούμπα, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε: «Η πάλη στα χρόνια ’40-’49 μάς δείχνει πόσο σημαντικό είναι να παλεύεις ενάντια στους νόμους του κράτους που δεν είναι δικό σου κράτος… Δεν θρηνολογούμε για τους χαμένους αγώνες τού χθες. Τους αντιμετωπίζουμε ως προεόρτιο των νικηφόρων αγώνων του μέλλοντος».
Δεν ξέρω τι άλλο έπρεπε να πει ο σύντροφος για να εξοργισθεί ο επιλεκτικώς οξύθυμος κ. Δένδιας. Εκτός και αν το Νεστόριο κείται μακράν. Όχι, σύντροφοι συμπολίτες, αυτή δεν ήταν γιορτή μίσους. Όχι, εδώ δεν είχαμε αναμόχλευση παθών. Εδώ τιμήθηκαν οι αγωνιστές του τιμημένου ΚΚΕ.
Δεν ξέρω αν στο μουσείο εκτίθενται και τα πρωτοποριακά για την εποχή χειρουργικά εργαλεία, που ήταν κατάλληλα για εγχειρήσεις χωρίς αναισθητικό (πάνω απ’ τα ρούχα…), όπως αυτά που χρησιμοποίησε ο Μακαρώνας για την Ελένη Παπαδάκη.
