Η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι υλοποιημένη λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας και τρόμου!
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Μια μικρή εξομολόγηση. Πού και πού, όσο το επιτρέπει η Μούσα, φτάνει ο διαθέσιμος χρόνος και περισσεύουν δυνάμεις, σκαλίζω τα δικά μου λογοτεχνήματα. Ενα από αυτά (το μυθιστόρημα «Εμείς οι δύο») κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αμμων.
Ωστόσο, οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν και πρασινίζω από δημιουργική ζήλια, όταν βλέπω ότι υπάρχουν άνθρωποι που όχι μόνο γράφουν αλλά ΥΛΟΠΟΙΟΥΝ λογοτεχνία (εντασσόμενη κυρίως στον χώρο της σάτιρας, της επιστημονικής φαντασίας και του τρόμου) δίχως καν να το επιδιώκουν! Αυτό κι αν είναι ταλέντο, μάινε ντάμεν ουντ χέρεν (γερμανικά meine Damen und Herren = κυρίες μου και κύριοι).
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, τηρώντας μια παράδοση που ξεκινά από τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπάγου (ο τελευταίος σοβαρός και άξιος Ελληνας ηγέτης) κι έπειτα, παράγει εξωφρενική λογοτεχνία με άνεση και υποδειγματικό στιλ. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την υπόθεση του κορονοϊού. Ο υπαρκτός μητσοτακισμός κατάφερε να δημιουργήσει μια επανάληψη παράστασης, την οποία έχουμε παρακολουθήσει, ακόμα πιο καυτή και ενδιαφέρουσα από την πρωτότυπη.
Θυμάστε το πετυχημένο εργάκι που ανέβαζαν τα κανάλια την περίοδο που μας έγδερναν ζωντανούς οι πιστωτές; Τιτλοφορείτο «Στην επόμενη αξιολόγηση θα κριθεί η επόμενη δόση. Κρίσιμες εξελίξεις. Υπαρκτός ο κίνδυνος να μην πληρωθούν μισθοί του Δημοσίου και οι συντάξεις τον επόμενο μήνα».
Το κοινό είχε μείνει αποσβολωμένο, σαν λαγός στο οδόστρωμα που κοιτάει τα φώτα πορείας αυτοκινήτου, και δεχόταν οτιδήποτε περιοριστικό σκαρφίζονταν ο ΓΑΠ, ο Παπακωνσταντίνου (γνωστός από «λίστα Λαγκάρντ»), ο Γκομενίκ Στρος Καν, ο Σόιμπλε, η Μέρκελ, ο Μπομπ Τράα, ο Τόμσεν και οι λοιποί συνεργοί, καθώς και οι εντολείς τους.
Τώρα ανεβαίνει σχεδόν ολόιδιο, στο ίδιο θέατρο, με τους ίδιους θεατές, με ελαφρώς παραλλαγμένο τίτλο: «Βράζει η Αθήνα, ρεκόρ θανάτων, προβληματίζουν οι διασωληνωμένοι, σε μίνι καραντίνα το Σμόκοβο». Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Σπάει ταμεία, γίνεται χαλασμός, οι Ελληνες χρυσοπληρώνουν για να δουν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ το εργάκι, ενώ -κι εδώ είναι το ντεσού της ανατρεπτικής υπόθεσης- απαγορεύεται σε αρκετούς από αυτούς, στους ανεμβολίαστους δηλαδή, να πάνε μέχρι το θέατρο!
