Η υφιστάμενη ασφυκτική κατάσταση, ήτοι οι κραυγαλέες αντινομίες του συστήματος περί του χειρισμού της πανδημίας, οι κατάφωρες αστοχίες, οι ανυπέρβλητες αβελτηρίες, η φαιά προπαγάνδα οξυμένης διχοστασίας της κοινωνίας με τους τεχνικούς όρους του διπόλου «εμβολιασμένος – ανεμβολίαστος» δημιουργούν την εύλογο και διάχυτη πεποίθηση ότι η κυβέρνηση δρα πραξικοπηματικά, καταλύοντας παν ψήγμα συντεταγμένου θεσμού, σφετεριζόμενη ανενδοίαστα τη λαϊκή κυριαρχία.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Η επί μακρόν αναστολή των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών εκ της προσχηματικής επίκλησης της δημόσιας υγείας κατά το δοκούν, καθότι μεροληπτικά εις άλλες περιπτώσεις (καταφανής μεροληπτική μεταχείριση υπέρ των αλλοδαπών), καθώς και η νουθεσία από τους αξιωματούχος της πατρίδας μας ότι το οξύ Δημογραφικό θα λυθεί με τους μετανάστες δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα έντονης αμφισβήτησης περί του συλλήβδην πολιτικού προσωπικού της πατρίδας μας, ανεξαρτήτως των κομμάτων.
Όταν επιτρέπουν την είσοδο εις τα καζίνα με ευνοϊκές συνθήκες ενώ η συμβιβασμένη είδη κυβερνώσα ψευδεπίγραφη Αριστερά στρέφεται κατά της Ορθόδοξης μονομερώς Εκκλησίας, αποτελούν βάσιμους λόγους να εξεγερθεί κανείς πολιτικά και να προβληματιστεί ποιοι εν τέλει μας κυβερνούν και τι εν συμπεράσματι εστί εσχάτη προδοσία;
Εις το ανθελληνικό και αντιλαϊκό τούτο κοινοβουλευτικό μέτωπο προστίθεται και η μονομερώς αρτηριοσκληρωτική επίσημη Εκκλησία, η οποία ενεργεί ως οιονεί πολιτικό (το αυτό έπραττε με οιαδήποτε κυβέρνηση) φερέφωνο της νυν κυβερνήσεως, η οποία απειλεί ότι θα διώξει απηνώς όποιον δεν συμμορφώνεται με τον εμβόλιο, πλην όμως σιωπά με την ύπαρξη ανοικτών τζαμιών εις το κέντρο της πρωτευούσης, παρά την έγερση του τεμένους εις τον Βοτανικό και την πορεία των Πακιστανών δημοσίως τον Οκτώβριο διά θρησκευτικούς λόγους.
Η ονειδιστική υποτίμηση των θεσμών και η ιταμή περιφρόνηση του ελληνικού λαού εκ μέρους σύμπασας της Πολιτείας με τη συνεπικουρία και την άμεση συνέργεια της θεσμικής ελίτ της Εκκλησίας φέρεται ότι αντιμετωπίζουν τον Ελληνα πολίτη ως πειραματόζωο, ο οποίος καλείται ανερυθρίαστα από τους ίδιους θεσμικούς κήνσορες εν γένει αξιωματούχους να απεμπολήσει την ελευθερία του, να εξοβελίσει την εθνική του συνείδηση, να απονεκρωθεί αντανακλαστικά και να ευθυγραμμιστεί άνευ αντιλογίας και μετά προθυμίας, ως μίσθαρνο πειθήνιο όργανο, εις τα κίβδηλα ανθελληνικά κελεύσματα της Πολιτείας, η οποία ουδόλως ενδιαφέρεται επί τη πράξει διά το δημόσιο συμφέρον. Εις επίρρωση των ως άνω, είναι πρόδηλο ότι εις την ως άνω κατάπτωση συνεισφέρουν αμελλητί τα εξωνημένα ΜΜΕ.
Εν τω πλαισίω τούτω της κατάρρευσης των πάντων, έρχεται η εφετινή επέτειος του Πολυτεχνείου να υπομνήσει ότι εκείνη η γενιά συνιστά σήμερα τον πρωταίτιο παράγοντα του επιγενόμενου συνειδησιακού εκμαυλισμού της ελλαδικής κοινωνίας, της διαφθοράς εις το Δημόσιο, της καταρράκωσης των θεσμών, όμως το πλέον αποθαρρυντικό είναι ότι οι ίδιοι οι πολιτικοί δολίως και ενσυνειδήτως αποτίουν υποκριτικά φόρο τιμής σε μία γενιά η οποία δεν τίμησε τα ιδεώδη τα οποία πρέσβευε και απεδείχθη εκ των υστέρων υποδεέστερη των περιστάσεων, όταν κατέλαβε σημαίνοντες θώκους εις τον κρατικό μηχανισμό.
*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
