Ομολογώ ότι διάβασα πολύ προσεκτικά τις περισπούδαστες «αναλύσεις» στα συστημικά μέσα ενημέρωσης, από αυτά που λιβανίζουν από το πρωί ως το βράδυ την οικογένεια Μητσοτάκη, αλλά δεν κατάλαβα γιατί ο πρωθυπουργός αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα «να πάρει στα χέρια του την υπόθεση των Μαρμάρων».
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Περισσότερο μπερδεύτηκα. Είχε γίνει μήπως η κατάλληλη προετοιμασία από την αρμόδια υπουργό και δεν το πήραμε είδηση; Βρήκαμε τους Βρετανούς… μπόσικους λόγω Brexit; Ή μήπως αποφάσισε ξαφνικά η κυβέρνηση να αρχίσει τον… ανένδοτο για τα Ελγίνεια; Θα κριθεί εκ του αποτελέσματος αυτή η επίδειξη «πολιτικού θάρρους», αλλά, αν οδηγήσει, όπως πολύ φοβούμαι, σε αυτό που οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν «flop», είναι βέβαιον ότι δεν θα έχει κάνει καλό στη χώρα. Ούτε στον Μητσοτάκη. Τα Γλυπτά του Παρθενώνα δεν αποτελούν ζήτημα στρατηγικής σημασίας για τους Βρετανούς. Αποτελούν όμως ζήτημα κύρους. Και ο συγκεκριμένος λαός έχει αποδείξει ότι με τέτοια δεν παίζει.
Ειδικότερα ο Μπόρις Τζόνσον έχει τοποθετηθεί γύρω από το ελληνικό αίτημα, υιοθετώντας την ακραία και ανιστόρητη θέση ότι τα Ελγίνεια αποκτήθηκαν με νόμιμο τρόπο από τη Βρετανία και αποτελούν περιουσία του Βρετανικού Μουσείου, το οποίο είναι -τάχα μου-ανεξάρτητο. Πρώτο λάθος, λοιπόν, ο αποδέκτης του αιτήματος. Δηλώνει αναρμόδιος!
Αν όμως ο πρωθυπουργός ξέρει ότι η θέση του Μπόρις έχει αλλάξει ή έχει έστω υποστεί ρωγμές και ο ομόλογός του είναι έτοιμος να… παραδοθεί, εφόσον του δανείσουμε… τη μάσκα του Αγαμέμνονα, πάω πάσο. Ωραίο παζάρι. Θα βγάλω το καπέλο και στον Μητσοτάκη και στον σεκιουριτά διοικητή της ΕΥΠ που, αντί να παρακολουθεί μόνο τους ανεμβολίαστους, έχει ρίξει τα δίχτυα του και στα άδυτα της Ντάουνινγκ Στριτ. Αλλά αν παρ’ ελπίδα ο Μπόρις επιμείνει και βγουν τις επόμενες μέρες τα βρετανικά ταμπλόιντ κράζοντας, θα πρόκειται για μια τεράστια αστοχία του Ελληνα πρωθυπουργού. Γιατί οι τζάμπα μαγκιές στην πολιτική, όταν δεν «βγαίνουν», έχουν κόστος. Γελοιοποιούν όχι μόνο τους πολιτικούς, αλλά και τη χώρα που εκπροσωπούν.
Προείπα ότι το ζήτημα των Μαρμάρων δεν είναι στρατηγικό για τους Βρετανούς. Είναι βαθιά συμβολικό για εμάς και θέμα ξεπεσμένου αυτοκρατορικού γοήτρου για τους σημερινούς κατόχους/κλεπταποδόχους. Αντιθέτως, ζήτημα στρατηγικό για τη Γερμανία αλλά πρωτίστως για εμάς είναι το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων. Και εκεί δεν είδα τον κύριο Μητσοτάκη να αρθρώνει λόγο. Ούτε τολμηρό ούτε, ας πούμε, ακαδημαϊκό. Όμως ας μην προτρέχουμε. Μπορεί να του πουν οι «υπηρεσίες» πότε θα έρθει η ώρα να βάλει το γκολ και στους Γερμανούς…
