Πολλές φορές αρκετοί από εμάς έχουμε βιώσει την κατάσταση να αναφερόμαστε σε κάτι ή να λέμε ανοικτά και καθαρά την άποψή μας. Άποψη που ναι μεν διαβάζεται αλλά τις περισσότερες φορές δεν ακούγεται-εισακούγεται. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι, που δεν είναι της παρούσης.
- Του Μπάμπη Παπασπύρου*
Όμως την ίδια άποψη (με την δική μας) αν την παρουσιάσει κάποιος «μεγαλοσχήμων», κάποιος τρανός ή επιφανής, κάποιο προβεβλημένο πρόσωπο ή και μέσο, τότε οι δικές μας αλήθειες που δεν τις δίνουν σημασία, γίνονται ξαφνικά πιστευτές. Γίνονται πιστευτές γιατί τις είπε ο τάδε ή ο δείνα και καλά γνωστός και όχι οι «άσημοι» απλοί άνθρωποι… δηλαδή εμείς.
Υπάρχει όμως και η άλλη περίπτωση, να είναι τελικά ορθή και αληθής (εκ του αποτελέσματος) η δική μας άποψη και όχι των προβεβλημένων, των δήθεν υπεύθυνων.
Ποιος είσαι τώρα εσύ που θα αμφισβητήσεις τον Χ ή τον Ψ «ογκόλιθο» πχ της πολιτικής…;
Όμως αυτή η έφεση, η πιο πάνω τάση θα έλεγα ενέχει και τον κίνδυνο να σου περάσουν-πλασάρουν και πολλά ψέματα, πολλά παραμύθια...
Άντε εσύ να βρεις το δίκιο σου, άντε να πείσεις για την αξία και την ορθότητα της γνώμης σου, απέναντι σε ένα καλά δομημένο σύστημα παρεών, συμφερόντων και οπαδοποίησης…
Τελικά μας έχουν μάθει, μας έχουν επηρεάσει ώστε, να μην μπορούμε να επιβραβεύσουμε την όποια αλήθεια του φίλου, του απλού ανθρώπου και τον αγώνα την προσπάθεια ενός σαν κι εμάς…
Μάλλον δεν αντέχουμε την αλήθεια.
*Ταξίαρχος εν αποστρατεία Πολεμικής Αεροπορίας, πρώην Αντιπρόεδρος Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας
