Γνωρίζω από διηγήσεις τρίτων την ιστορία του μειονοτικού βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χουσεΐν Ζεϊμπέκ.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Το τέως ΔΙΚΑΤΣΑ και νυν ΔΟΑΤΑΠ καθυστέρησε πολύ να αναγνωρίσει τη δεκαετία του 1990 το πτυχίο του στη Φαρμακευτική σε τουρκικό πανεπιστήμιο, και αυτό ενίσχυσε όποια αντιπάθεια έτρεφε για την Ελληνική Δημοκρατία. Ωστόσο, και καλά να του φερόταν, παρόμοια θα ήταν η συμπεριφορά του απέναντί της. Δεν έπεσα από τα σύννεφα, λοιπόν, όταν έμαθα ότι ο μειονοτικός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αποπειράθηκε να συγκρίνει την Ελλάδα με την Τουρκία κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της διακομματικής επιτροπής για τη Θράκη, πολύ δε περισσότερο όταν ανέπτυξε το επιχείρημα ότι η γείτων είναι κοσμικό κράτος και η Ελλάς θεοκρατικό.
Για κακή του τύχη, την ώρα που τα έλεγε αυτά, η τουρκική λίρα κατακρημνιζόταν κατά 15%, καθώς ο πρόεδρος Ερντογάν, υιοθετώντας τον ισλαμικό νόμο, θεωρεί τα επιτόκια βλασφημία και προσπαθεί να τα τιθασεύσει με μεθόδους που απέχουν πολύ από ένα κανονικό κοσμικό κράτος. Θεώρησα λοιπόν ότι δεν πρέπει να του δοθεί ιδιαίτερη σημασία, και προσωπικώς αυτό έπραξα.
Η αντίδραση της προέδρου της Διακομματικής Επιτροπής Ντόρας Μπακογιάννη και του βουλευτή Ροδόπης της Ν.Δ. Ευριπίδη Στυλιανίδη ήταν, άλλωστε, υποδειγματική: ευθεία απάντηση σε χαμηλούς τόνους. Αλλά και ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θράκης Γιώργος Κατρούγκαλος, επίσης ήταν ευθύς και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: Ανακάλεσε στην τάξη τον Ζεϊμπέκ και τον υποχρέωσε σε αναδίπλωση. Το βράδυ της ίδιας μέρας η κατάσταση στα κανάλια όμως ήταν διαφορετική: Μέγα θέμα ότι ο Ζεϊμπέκ αποκάλεσε εμμέσως την Ελλάδα… θεοκρατικό κράτος, μέγα αμάρτημα ότι τη συνέκρινε με την Τουρκία. Χαμός!
Πρέπει να καταλάβουμε δύο πράγματα: Το πρώτο είναι ότι στην Ελλάδα, και ιδιαιτέρως στο Κοινοβούλιό μας, υπάρχει ελευθερία λόγου. Και πρέπει να την προστατεύουμε. Δεν είμαστε Τουρκική Εθνοσυνέλευση, στην οποία, αν συγκαταλεγόταν μεταξύ των μελών της χριστιανός Ελλην βουλευτής, θα κινδύνευε με προπηλακισμό από συναδέλφους του, αν τυχόν επιχειρούσε να πει κάτι παρόμοιο.
Το δεύτερο είναι ότι, σε περιόδους που μυρίζει «μπαρούτι» στη γείτονα και «φωνάζει» από μακριά ότι θέλει να εξάγει τα εσωτερικά της προβλήματα στην Ελλάδα, εμείς πρέπει να αποδίδουμε σε κάθε γεγονός την αξία που έχει. Ούτε μικρότερη ούτε μεγαλύτερη. Ενας βουλευτής ισχυρίστηκε ότι η Ελλάς δεν είναι κοσμικό κράτος. Ε, και; Τα ίδια και χειρότερα δεν έχει πει κατά καιρούς για τις σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας ο Νίκος Φίλης; Γιατί δεν έγινε θέμα; Μήπως γιατί είναι χριστιανός και Ελλην; Το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε με τον Ζεϊμπέκ και κάθε Ζεϊμπέκ: να τον αντιμετωπίζουμε ως Ελληνα πολίτη, που στο τέλος της γραφής είναι, και να μην εξεγειρόμαστε επειδή κατά βάθος ενοχλεί -κάποιους- η τουρκική του καταγωγή. Δεν μας ενοχλεί και δεν πρέπει να μας ενοχλεί αν ο βουλευτής αυτός έχει τουρκική καταγωγή. Να μας ενοχλεί αν έχει, και το δείχνει εμπράκτως, τουρκική εθνική συνείδηση. Στέκομαι ιδιαιτέρως σε αυτό το ήσσονος σημασίας περιστατικό, γιατί, αν δεν προσέξουμε, κατά τη γνώμη μου την επομένη φορά θα είναι μείζονος.
Ο Ζεϊμπέκ προκάλεσε γιατί αναζητούσε αυτή την αντίδραση, που τον κάνει ήρωα υπεράσπισης της «τουρκικής ταυτότητας» στα μάτια της μειονότητας, αλλά -προσοχή- και στο εσωτερικό της Τουρκίας. Ξέρουμε καιρό ότι η ατμόσφαιρα στο εσωτερικό της γείτονος είναι τεταμένη, γιατί ο κόσμος πεινά.
Ο πρόεδρος Ερντογάν έφτασε να αναζητά σήμερα σανίδα σωτηρίας στον πρίγκιπα των Αραβικών Εμιράτων, τον οποίο ύβριζε. Ξέρουμε ότι ο εκνευρισμός είναι μέγας – ακόμη και ο ψύχραιμος Ακάρ επιτέθηκε στην Ελλάδα ότι… «διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Ξέρουμε πως στρατηγική της εξωτερικής πολιτικής τους είναι ο ισχυρισμός ότι η τουρκική ταυτότητα καταδιώκεται παντού στον κόσμο, άρα και στη Θράκη… Είναι τόσο ζαλισμένοι, ώστε διοργάνωσαν ακόμη και έκθεση στη Σμύρνη για τις αγριότητες των Ελλήνων κατά της «τουρκικής ταυτότητας» στον Μοριά το 1821. Οταν λοιπόν ένας βουλευτής ανοίγει τέτοια θέματα, η αντίδρασή μας θα πρέπει να είναι ανάλογη της βαρύτητας που έχει.
Ο Τύπος σε περιόδους κρίσεων, επικείμενων ή εν εξελίξει, οφείλει να σταθμίζει. Οταν επιβάλλεται, να παρεμβαίνει και να υπερασπίζεται την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων, ακόμη και αν απαιτείται να γίνεται δυσάρεστος σε ξένους ηγέτες. Το άρθρο μου που προκάλεσε την ενόχληση του προέδρου Ερντογάν -αν και απευθυνόταν στην ελληνική πολιτική ηγεσία- γράφτηκε όταν η κρίση στο Αιγαίο είχε λήξει. Οι στόλοι είχαν αποχωρήσει από το Αρχιπέλαγος. Τώρα, που οι γείτονες αναζητούν σε κάθε γωνιά της ευρύτερης περιοχής αφορμή για καβγά, δεν θα τους τη δώσουμε εμείς.
Με αφορμή μάλιστα ένα περιστατικό που κάνει – δεν κάνει για μονόστηλο. Μας είπε ο Ζεϊμπέκ θεοκρατικό κράτος και κάτι τρέχει στα… γύφτικα! Στην πραγματικότητα ο βουλευτής ενοχλήθηκε επειδή δεν γίναμε θεοκρατικό κράτος. Επειδή δεν υιοθετήσαμε την απαίτησή του και άλλων κύκλων να εκλέγεται ο μουφτής στη Θράκη, κάτι που θα έκανε την Ελλάδα να μοιάζει με το Ιράν – κανονική ισλαμική δημοκρατία. Η απάντηση που θα έπρεπε στον κύριο Ζεϊμπέκ είναι απλή: Τυχόν εκλογή του μουφτή θα ήταν βόμβα στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Θρησκευτικός λειτουργός που ψηφίζεται από ευρύτερο σώμα πιστών θα ήταν ισχυρότερος από βουλευτή. Αυτό οι μειονοτικοί βουλευτές το γνωρίζουν. Το κατάλαβαν άριστα, όταν ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, στο τραπέζι που του παρέθεσαν μειονοτικοί παράγοντες στη Θράκη κατά την πρόσφατη επίσκεψή του, έβαλε δίπλα του τους ψευτομουφτήδες και… παραδίπλα τους βουλευτές.
Γι’ αυτό, άλλωστε, οι βουλευτές Ιλχάν Αχμέτ, Χουσεΐν Μπαράν και Καραγιουσούφογλου δεν μετέχουν σήμερα στον διαγωνισμό τουρκισμού του Ζεϊμπέκ. Διότι γνωρίζουν ότι, συναινώντας στην εκλογή μουφτή από τον λαό, πριονίζουν την ίδια τους την καρέκλα.
Ατοπο είναι επίσης το επιχείρημα Ζεϊμπέκ περί θεοκρατίας, επειδή εφαρμόζεται στην Ελλάδα η σαρία – για τις αστικές υποθέσεις μεταξύ των μουσουλμάνων. Και τούτο διότι, με βάση τον νέο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, που ψήφισε και ο κύριος Ζεϊμπέκ, τα μέλη της μειονότητας έχουν δικαίωμα επιλογής μεταξύ ιερονομικού δικαίου και ελληνικού αστικού δικαίου. Ψυχραιμία, λοιπόν.
Οι μεγάλες μάχες δίδονται χωρίς θόρυβο. Σεμνυνόμεθα να ισχυριζόμαστε ότι οι παρεμβάσεις μας για την απόφαση του Αρείου Πάγου σχετικά με τους «τουρκικούς» συλλόγους, οι αποκαλύψεις μας για πρόσφατες δηλώσεις δικαστή, τα πρωτοσέλιδά μας για την ακραία ρητορεία μειονοτικού δημάρχου στη γείτονα έγιναν σε στιγμές ανύποπτες, δεν σήκωσαν σκόνη -κανένα κανάλι δεν τις μετέδωσε- και είχαν εθνικό αποτέλεσμα. Και ο Αρειος Πάγος αποφάσισε σωστά για ένα θέμα εθνικής ασφαλείας και ο μειονοτικός δήμαρχος είναι τύπος και υπογραμμός σήμερα και συγκεκριμένα κέντρα στις Βρυξέλλες πήραν τα μηνύματά τους, ασχέτως αν παρασκηνιακώς μας απείλησαν ότι θα μας… μηνύσουν την επόμενη φορά.
Δεν παριστάνουμε τους έξυπνους, προς Θεού, αλλά τα θέματα αυτά είναι τόσο λεπτά, ώστε προϋποθέτουν γνώση. Την οποία ούτε ο ίδιος είχα πριν σπουδάσω στη Θράκη. Βαθιά μεσάνυχτα είχα. Δεν ξέρεις ποτέ τι αυλακιές θα προκαλέσει στα λιμνάζοντα ύδατα η υπερπροβολή μιας δήλωσης, λοιπόν – καταλήγω: Μπορεί να σηκώσει μικρό κυματάκι, μπορεί να σηκώσει και τσουνάμι. Τον νου μας!
