Στις 11 Ιανουαρίου 2022 έγινε παρουσίαση, στην αίθουσα «Μίκης Θεοδωράκης» του Δήμου Αργυρούπολης – Ελληνικού, του σχεδίου ανέγερσης του Παγκόσμιου Κέντρου Ποντιακού Ελληνισμού.
- Από τον
Σάββα Καλεντερίδη
Σημειωτέον ότι πρόκειται για εμβληματικό έργο, αποτέλεσμα σύμπραξης κυβέρνησης – Αυτοδιοίκησης – ιδιωτικού τομέα, με τον Σπύρο Λάτση να ακολουθεί τα βήματα των μεγάλων ευεργετών του Γένους και να αναλαμβάνει συνολικά το βάρος του σχεδιασμού και της ολοκλήρωσης του έργου.
Στην εκδήλωση παρέστη η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία στον χαιρετισμό της έκανε μια μικρή αναφορά στη Γενοκτονία που διέπραξε το τουρκικό κράτος. Συγκεκριμένα, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε: «Η τραγική κατάληξή της, με τη μεθοδευμένη και συστηματική Γενοκτονία, που με διωγμούς, σφαγές, προσπάθειες βίαιου εξισλαμισμού και ανείπωτη βαρβαρότητα τους ξερίζωσε από τις πατρογονικές εστίες τους και τους έφερε στον δρόμο της προσφυγιάς, είναι ανεπούλωτο τραύμα».
Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, στις 13 Ιανουαρίου 2022, εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση που παραμένει αναρτημένη στην ιστοσελίδα του, με την οποία όχι μόνο καταδικάζει τη δήλωση της Ελληνίδας Προέδρου, αλλά κατηγορεί την Ελλάδα ότι «επιχείρησε να εισβάλει στην Ανατολία και ότι ο Ελληνικός Στρατός διέπραξε βάρβαρα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας… που καταγράφηκαν και στην έκθεση της Ερευνητικής Επιτροπής των Συμμαχικών Δυνάμεων».
Ανακοίνωση
Η ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ καταλήγει: «…η Ελλάδα υποχρεώθηκε να καταβάλει επανορθώσεις για τις ζημιές που προέκυψαν από πράξεις της αντίθετες προς τους νόμους του πολέμου, σύμφωνα με το άρθρο 59 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης».
Είναι αλήθεια ότι η τουρκική διπλωματία κατάφερε να συμπεριλάβει στη Συνθήκη της Λωζάννης το συγκεκριμένο άρθρο, όπως επίσης κατάφερε να αποκρύψει αυτά που η οθωμανική κυβέρνηση είχε υπογράψει στη Συνθήκη των Σεβρών, τρία χρόνια πριν (1920).
Συγκεκριμένα, η οθωμανική κυβέρνηση είχε υπογράψει τα εξής:
«Η τουρκική κυβέρνηση αναλαμβάνει την επίσημη υποχρέωση να βοηθήσει με κάθε δυνατό τρόπο τον επαναπατρισμό, την επάνοδο στις εστίες και την επαναλειτουργία των επιχειρήσεων των μη τουρκικής φυλής Οθωμανών, οι οποίοι εκδιώχθηκαν διά της βίας από τις εστίες τους, με τον φόβο σφαγής είτε άλλης μορφής πίεσης, από την 1η Ιανουαρίου 1914» (άρθρο 144).
«Η τουρκική κυβέρνηση υποχρεούται να παραδώσει στις Συμμαχικές Δυνάμεις τα παρ’ αυτών εξαιτούμενα πρόσωπα ως υπεύθυνα των σφαγών που διεπράχθησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου σε περιοχές που αποτελούσαν μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την 1η Αυγούστου 1914» (άρθρο 230).
Όσον αφορά το άρθρο 59 της Συνθήκης της Λωζάννης, αυτό αναφέρει:
«Η Ελλάς αναγνωρίζει την υποχρέωσιν αυτής όπως επανορθώση τας προξενηθείσας εν Ανατολία ζημίας εκ πράξεων του Ελληνικού Στρατού ή της ελληνικής διοικήσεως, αντιθέτων προς τους νόμους του πολέμου».
Διαβάζοντας τα κείμενα των δύο συνθηκών, στο ένα γίνεται αόριστη αναφορά σε «επανόρθωση ζημιών», ενώ στα άρθρα της Συνθήκης των Σεβρών γίνεται αναφορά σε «επαναπατρισμό, διωγμούς διά της βίας, φόβο σφαγών και άλλης μορφής πίεση, σφαγές που διεπράχθησαν».
Όμως, οι συγκεκριμένες αναφορές στη Συνθήκη των Σεβρών συνιστούν τεκμηρίωση της Γενοκτονίας, η οποία ούτως ή άλλως τεκμηριώνεται από εκατοντάδες αναφορές ξένων διπλωματών, ξένων ανταποκριτών και χιλιάδες μαρτυρίες παθόντων, Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων.
Επίσης, η Γενοκτονία των μη μουσουλμανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σχεδιάστηκε και αποφασίστηκε εν ψυχρώ στα ετήσια συνέδρια της «Ενωσις και Πρόοδος», του κομματικού και οργανωτικού μηχανισμού των Νεοτούρκων, που διεξήχθησαν στη Θεσσαλονίκη το 1908-1911.
Άλλωστε, η ίδια η οθωμανική κυβέρνηση, το 1918, αμέσως μετά τη Συνθήκη Ανακωχής του Μούδρου, αποδέχτηκε ότι διέπραξε Γενοκτονία και η ίδια σύστησε ειδικά δικαστήρια για τους υπευθύνους της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Τα δικαστήρια αυτά λειτούργησαν και καταδίκασαν σε θάνατο υπεύθυνους κρατικούς αξιωματούχους των Νεοτούρκων. Μάλιστα, ύστερα από αντιδράσεις των μηχανισμών του Κεμάλ, που προκάλεσαν διαδηλώσεις εθνικιστικών κύκλων, τα δικαστήρια συνέχισαν τις διαδικασίες τους στη Μάλτα. Οι κύριοι του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών και της τουρκικής κυβέρνησης πρέπει να σταματήσουν, επιτέλους, τη θρασεία αντιστροφή της πραγματικότητας.
Πρέπει, επιτέλους, να αντιληφθούν ότι έχει τελειώσει πλέον η εποχή που έβρισκαν εδώ, στην Ελλάδα, ευήκοα ώτα στις αθλιότητές τους.
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, η συντριπτική πλειονότητα των διανοουμένων και των καλλιτεχνών και, κυρίως, η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, ανεξαρτήτως καταγωγής, έχουν συνειδητοποιήσει την ιστορική αλήθεια.
Και η ιστορική αλήθεια είναι η εξής: Το οθωμανικό και κεμαλικό κράτος διέπραξε Γενοκτονία που σχεδίασαν εν ψυχρώ τα στελέχη του για να οικοδομήσουν τη νέα Τουρκία με βάση το δόγμα «Ένα κράτος, ένα έθνος, μία γλώσσα, μία θρησκεία».
Και το τραγικό είναι ότι το τουρκικό κράτος συνέχισε την υλοποίηση του σχεδίου Γενοκτονίας συνειδητά και μετά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, το 1923, και με συγκεκριμένες πράξεις εξάλειψε τους Έλληνες, που εξαιρέθηκαν της υποχρεωτικής ανταλλαγής των πληθυσμών.
Τα πραγματικά στοιχεία
Δυστυχώς για τους αρνητές και τους λοιπούς συνενόχους, οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Οι 130.000 Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου του 1923 αριθμούν μετά βίας τα 2.000 γηρασμένα και τρομοκρατημένα άτομα το 2022.
Τα στελέχη της τουρκικής κυβέρνησης και οι λοιποί αρνητές θα πρέπει να θυμηθούν ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν αναγνώρισε το 2021 τη Γενοκτονία που υπέστησαν οι Αρμένιοι, κάνοντας αναφορά και στη Γενοκτονία των άλλων, μη μουσουλμανικών λαών της Ανατολίας.
Τέλος, τα στελέχη της τουρκικής κυβέρνησης και οι λοιποί αρνητές θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η άρνηση/ απόκρυψη αποτελεί την τελευταία φάση της Γενοκτονίας, άρα οι αρνητές θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι διαπράττουν ενσυνείδητα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το οποίο, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, διώκεται, όπως έγινε στις Δίκες της Νυρεμβέργης.
Εκεί θα γίνει ο τελικός απολογισμός.
