Τώρα τις γιορτές, εκτός των άλλων, γνωστά βιβλιοπωλεία, καθώς και αρκετοί εκδοτικοί οίκοι, μας βομβάρδισαν με καταλόγους «ευπώλητων» βιβλίων. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτοί οι κατάλογοι δεν περιελάμβαναν, ντε και καλά, τα ευπώλητα βιβλία, αλλά μάλλον τους ευσεβείς πόθους των συντακτών τους.
Διότι, όταν βλέπεις κάποιους τίτλους και συγγραφείς παντελώς αγνώστους να πλασάρονται ότι έσπασαν τα ταμεία λες και είναι «Η ωραία του Πέραν» του Τυμφρηστού ή «Η Γκόλφω» του Σπυρίδωνα Περεσιάδη ή έστω «Αι δύο ορφαναί» του Αδόλφου δ’ Εννερύ, ε, όλο και ψυλλιάζεσαι διάφορα. Ολη αυτή η ιστορία θυμίζει τα διάφορα γκάλοπ, τα αποτελέσματα των οποίων ευρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τις επιθυμίες αυτών που τα παρήγγειλαν. Γιατί, άλλωστε, να κακοκαρδίσουμε το αφεντικό;
Ετσι λοιπόν, μόλις παίρνεις αυτούς τους καταλόγους, ορμάει ο κάλαθος αχρήστων και τους βουτάει. Και η άχρηστη πληροφορία της ημέρας, που αφορά εμάς τους ταλαίπωρους αεκτζήδες: Καλά που έφυγε ο Μπακάκης και φτιάξαμε ομάδα και βρήκαμε και δεξί μπακ. Αλλο ευπώλητο παραμυθάκι αυτό…
