Η μόδα του wokisme αναφέρεται στην αφύπνιση της κοινωνίας ενάντια στις διακρίσεις που έχουν να κάνουν με το φύλο, την καταγωγή ή τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Η νέα αυτή λέξη, αμερικανικής σύλληψης, είναι η μεταμοντέρνα εκδοχή της «αντιρατσιστικής» υστερίας, η οποία έχει καταλάβει τις πανεπιστημιακές κοινότητες των ΗΠΑ κυρίως και επιθυμεί να απλωθεί και στην Ευρώπη, και φυσικά και στη χώρα μας.
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Η woke culture στοχεύει στην εξολόθρευση των λευκών, των χριστιανών, των ετεροφυλόφιλων και γενικώς κάθε στοιχείου της κοινωνίας που δεν ανήκει σε μειοψηφίες. Στο πλαίσιο αυτό, κυνηγά μετά μανίας όποιον διαφωνεί με τις απολύτως αντιεπιστημονικές παλαβομάρες της, ότι δεν υπάρχει αγόρι ή κορίτσι, ότι το φύλο δεν έχει να κάνει με τη βιολογία, αλλά είναι κοινωνική κατασκευή.
Υποστηρίζει ότι καθένας μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει, και αυτό δεν πρέπει να γίνεται απλά σεβαστό, αλλά να είναι απολύτως αποδεκτό, σε σημείο που να μην αποκαλείς έναν άντρα ή μια γυναίκα με το αρσενικό ή το θηλυκό, αλλά με το ουδέτερο. Να λες «Αυτό είναι το Ελένη-Βαγγέλης». Το επίθετο να μην έχει αρσενική ή θηλυκή κατάληξη, αλλά να βάζεις ένα @ ως κατάληξη: π.χ., το «Ελένη-Βαγγέλης» είναι έξυπν@. Αυτό λέγεται συμπεριληπτική γραφή και στη Γαλλία έχει γίνει ολόκληρο θέμα με την κακοποίηση των λέξεων.
Το woke culture δεν περιορίζεται, ωστόσο, στο θέμα των φύλων. Όποιος είναι λευκός, άντρας, ετεροφυλόφιλος είναι απόγονος κακών αποικιοκρατών, φέρει στις πλάτες του τα εγκλήματα όλης της ανθρωπότητας, είναι δυνάμει βιαστής και πρέπει να εξολοθρευτεί. Εξ ου και οι δολοφονίες χαρακτήρων που κατά καιρούς επιχειρεί η σέχτα της woke θρησκείας.
Σε εμάς όλα αυτά μπορεί να φαίνονται ακόμη υπερβολικά. Αν όμως κάποιος ασχοληθεί τόσο με τα σχολικά βιβλία και προγράμματα, που παρουσιάζονται και ως πολύ μοντέρνα, αν παρατηρήσει τι προβάλλεται ως φυσιολογικό, ως πρότυπο και ως σπουδαίο, θα αντιληφθεί ότι η παλαβομάρα ήρθε και σε εμάς για να μείνει.
Στη Γαλλία, ο υπουργός Παιδείας Blanquer έχει ταχθεί ανοιχτά κατά του κινήματος woke. Με πρωτοβουλία του διοργανώθηκε μια διημερίδα στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης με τίτλο «Μετά την αποδόμηση: Αναδομούμε τις επιστήμες και τον πολιτισμό», με 60 ομιλητές (πανεπιστημιακούς, συγγραφείς και επιστήμονες).
Όπως λέει και ο Pascal Bruckner, η Γαλλία αποφάσισε να πει «Στοπ, αυτό δεν θα γίνει εδώ. Κρατήστε το παραλήρημά σας για τα campus σας και τις εφημερίδες σας (στις ΗΠΑ)». Εμείς εδώ, προς το παρόν, τους έχουμε στρώσει το κόκκινο χαλί και τους ραίνουμε με ρόδα. Να δω πότε θα βάλουμε μυαλό.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle.
