Πλήθος διπλωματικών εγγράφων, που έχουν πλέον δημοσιευθεί, επιβεβαιώνουν ότι ο Βενιζέλος ενεργούσε ως εκπρόσωπος της Αντάντ
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύη την καρδίαν μας, θεός ζηλότυπος, μόνο το αίσθημα το ελληνικό. ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης». Ιωάννης Καποδίστριας, σε διάλογο που είχε με τον μετέπειτα δολοφόνο του Γεώργιο Μαυρομιχάλη στην Αίγινα, το 1828.
Πηγή: Γ. Βαλέτα, «Τερτσέτη Απαντα – Κολοκοτρώνη Απομνημονεύματα», τόμος Γ’, «Απόλογα για τον Καποδίστρια», σ. 242.
Ο Καποδίστριας επισφράγισε την ισχύ και το κύρος των λόγων του με τον κεκοσμημένο με στερήσεις και αυταπάρνηση βίο του και τον μαρτυρικό θάνατό του.
Ως άνθρωπος που γνώριζε εκ των έσω τους δαιδαλώδεις, σκοτεινούς διαδρόμους της διεθνούς διπλωματίας και του αδιάκοπου ανταγωνισμού εμφανών και αφανών συμφερόντων, απέρριπτε τη φιληκοΐα προς τους ξένους ως προδοσία. Βρέθηκε, δηλαδή, στον αντίποδα της ιδεολογίας, νοοτροπίας και εφηρμοσμένης πολιτικής του Ελευθέριου Βενιζέλου, ο οποίος υπηρέτησε πιστά και μέχρι τέλους τους ξένους – με το αζημίωτο πάντοτε.
Αυτό το… αζημίωτον το είχε εξασφαλίσει από τις ξένες κυβερνήσεις, που αγόρασαν τις δημαγωγικές δεξιότητές του και τον χρησιμοποίησαν και όταν βρισκόταν επικεφαλής ελληνικής κυβερνήσεως αλλά και όποτε βρέθηκε εκτός αιρετής εξουσίας, ως τον εν Ελλάδι αντιπρόσωπο των συμφερόντων τους.
Στο βιβλίο της Αθηνάς Κακούρη, το οποίο τιτλοφορείται «Ουλάνοι στη Λάρισα» (Αθήνα: 2018, εκδόσεις Καπόν), στις σελίδες 57-58, διαβάζουμε τα ακόλουθα:
«Είναι γνωστό ότι υπήρχαν κάτι ιδιαίτερες σχέσεις ανάμεσα στην Αγγλία (και μάλιστα, τον Λλόυντ Τζωρτζ και τον Τσώρτσιλ) και στον Βενιζέλο, όπως φαίνεται από όσα περιγράφει ο Λλόυντ Τζωρτζ στο “Ionian Vision”. Σύνδεσμος μεταξύ τους ήταν ο γενικός πρόξενος της Ελλάδος στο Λονδίνο και διακεκριμένος δικηγόρος, που ήταν και μέλος της διοικήσεως της Ιονικής Τράπεζας, ο Τζον Σταυρίδης.
Πέραν αυτού, απ’ τον Δεκέμβριο του 1915 και πλέον δημιουργείται άλλος ένας δεσμός, ανάμεσα στον αρχηγό του κόμματος των Φιλελευθέρων και στους Αγγλογάλλους – 1.400.000 λίρες περνούν από τα μυστικά κονδύλια της Αντάντ σε κάτι που θα έπρεπε να ήταν κοινό ταμείον του Ζαχάρωφ με τον Βενιζέλο, κοινό και μυστικό φυσικά. Πόσο ελεύθερος είναι έκτοτε ένας πολιτικός; Το βέβαιον είναι ότι πλήθος διπλωματικά έγγραφα, που έχουν πλέον δημοσιευθεί, επιβεβαιώνουν εκείνο που δεν άργησαν να καταλάβουν και οι σύγχρονοί του Ελληνες, ότι ο Βενιζέλος ενεργούσε πλέον ως εκπρόσωπος της Αντάντ και όχι ως ένα μέλος του ελληνικού πολιτικού κόσμου που οφείλει πίστη στο Σύνταγμα και στους νόμους της πατρίδας του».
Ο Ζαχάρωφ, στον οποίο αναφέρεται η Αθηνά Κακούρη, είναι ο σερ Μπάζιλ Ζαχάρωφ ή Βασίλειος Ζαχαρίου (1849-1936), ελληνικής καταγωγής έμπορος όπλων, ο οποίος ήταν ένας από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους διεθνείς «παίκτες» των τελών του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Αυτός είχε αναλάβει για λογαριασμό των Αγγλογάλλων το «τάισμα» με μετρητά της αδηφάγου κομματικής μηχανής του Ελευθέριου Βενιζέλου, αλλά και του ίδιου προσωπικά. Η πολιτική που άσκησε ο Κρης πολιτικός ήταν εκτέλεση… παραγγελιάς των ξένων, την οποία σε μεγάλο βαθμό χρηματοδότησε ο Ζαχάρωφ.
Η Αθηνά Κακούρη σχολιάζει τις συνέπειες του χρηματισμού του Ελευθέριου Βενιζέλου από τις ξένες δυνάμεις:
«Πώς μπορεί να λειτουργήσει ομαλά ένα κράτος, όταν ένα μέρος του όλου μηχανισμού του, ο αρχηγός ενός μεγάλου κόμματος, δηλώνει δημόσια πως, αν δεν κάμει ο βασιλιάς ό,τι του υπαγορεύει εκείνος, τότε θα τον πετάξει από τον θρόνο του, όταν δέχεται χρήματα από ξένες δυνάμεις, και μάλιστα τα εισπράττει κρυφά ακόμη και από τα μεγάλα στελέχη του κόμματός του, όταν συμβουλεύει ξένες πρεσβείες για το πώς να φερθούν στην πατρίδα του; Η απάντηση είναι ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει ομαλά. Και η ανωμαλία δεν μπορεί να καταλογιστεί στο κράτος που χωλαίνει, αλλά σ’ αυτόν που του έχει κόψει το ένα πόδι».
Το ζήτημα με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, λοιπόν, είναι η ουσία και όχι οι λεπτομέρειες στην άσκηση της πολιτικής του, οι κομματικοί ελιγμοί, οι διατυπώσεις και το συναισθηματικά φορτισμένο ύφος στην ανταλλαγή επιχειρημάτων (και συχνά ύβρεων) με τους οπαδούς του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄. Αν έπαιρνε χρήματα από ξένους για να λαμβάνει πολιτικές αποφάσεις η θέση του δεν ήταν στην πρωθυπουργία, αλλά στον τοίχο, απέναντι από εκτελεστικό απόσπασμα.
Συνεχίζεται…
Διαβάστε επίσης: Η αλήθεια για τον Ελευθέριο Βενιζέλο
Διαβάστε επίσης: Η αλήθεια για τον Ελευθέριο Βενιζέλο ΙΙΙ
Διαβάστε επίσης: Η αλήθεια για τον Ελευθέριο Βενιζέλο IV
Διαβάστε επίσης: Η αλήθεια για τον Ελευθέριο Βενιζέλο V
