Γράφει η Ζέζα Ζήκου
Προφανώς η άμυνα της χώρας είναι σημαντική -η αεράμυνα είναι κομβικής σημασίας- και η αγορά υπερσύγχρονων μαχητικών, όπως τα Rafale, είναι πολύτιμη για τον πόλεμο όποτε κι αν αυτός γίνει. Ωστόσο είναι παράδοξο ότι αυτή η κυβέρνηση μόλις βρεθεί υπό πίεση ο «επιτελικός σχεδιασμός» της, η επικοινωνιακή υπερχείλιση βαδίζει από φιάσκο σε φιάσκο. Και δεν εννοώ το επικοινωνιακό σόου που στήθηκε στην τελετή παραλαβής των έξι νέων μαχητικών αεροσκαφών τύπου Rafale. Αλλά το χτίσιμο νέων εθνικών μύθωνπου θα παγιώσουν εθνικές ψευδαισθήσεις. Ακουσα και διάβασα ατέλειωτα θριαμβικά κατεβατά για τα γαλλικά πολεμικά αεροπλάνα. Χαίρομαι. Πάντως, καλό θα είναι, να μην πιστέψουμε ότι αποκτήσαμε και το μαγικό πολεμικό όπλο απέναντι στην πάνοπλη προκλητικότητα του Ταγίπ.
«Θωρακίζονται η εθνική μας κυριαρχία και ο γεωπολιτικός μας ρόλος, εκπέμπουμε μήνυμα σταθερότητας» φωνασκούν τα γιουσουρούμ της τοξικής γνώμης. Συνιστώ σε όσους ασχολούνται, ή ισχυρίζονται ότι ασχολούνται, όπως οι διεθνολόγοι βουλευτές της κυβέρνησης, ή οι εθνομηδενιστές ιδεολόγοι της Αριστεράς, να μελετήσουν προσεκτικά το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» σε όλες τις στρατιωτικές και πολιτικές διαστάσεις του. Ομολογώ, επίσης, ότι είναι ανόητα όσα ακούγονται και όσα γράφονται, ότι δηλαδή τα Rafale είναι ανώτερα και από τα F-16 και από τα περιβόητα F-35. Ολα τα χρειάζεται η «γυμνή» άμυνα της χώρας… Δυστυχώς, όπως μου έχουν επισημάνει καλοί Τούρκοι συνάδελφοι, όλοι οι πολιτικοί (σήμερα οι ερντογανικοί, χθες οι κεμαλικοί) πιστεύουν ότι τα σύγχρονα εξοπλιστικά συστήματα είναι πανάκριβα και η Ελλάδα δεν θα αντέξει στον ανταγωνισμό.
Είναι εφιαλτικό για τη χώρα μας το γεγονός ότι η αύξηση κατά 86% των τουρκικών στρατιωτικών δαπάνων την τελευταία δεκαετία είναι ευθέως ανάλογη με τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου που εκτοξεύθηκαν από 636 το 2013 σε 4.813 το 2019. Ωστόσο το ζήτημα δεν είναι απλώς ποσοτικό, αλλά και ποιοτικό. Μπορεί η ελληνική κοινωνία να διαθέσει τους αναγκαίους πόρους για να μην ανατραπεί ακόμη περισσότερο η ισορροπία δυνάμεων με την Τουρκία; Μπορούμε να περιμένουμε πρακτική βοήθεια από την ΕΕ και τους εταίρους μας ή θα είμαστε μόνοι μας; Μπορούμε να ελπίζουμε στην εξημέρωση του θηρίου και τον κατευνασμό της τουρκικής επιθετικότητας ή οφείλουμε να διαθέτουμε ισχυρότατη αποτροπή; Με πρόσχημα τις αδιανόητες μίζες που διοχετεύθηκαν επί κυβέρνησης Σημίτη για τα εξοπλιστικά προγράμματα μετά την κρίση των Ιμίων, η μνημονιακή τραγωδία απέτρεψε τους πολιτικούς να μπλέξουν με τις αγορές όπλων, αρνούμενοι έστω να σχεδιάσουν τη διατήρηση της δύναμης πυρός των Ενόπλων Δυνάμεων.
Το χειρότερο για την Ελλάδα είναι ότι η τουρκική αμυντική βιομηχανία συνεχίζει να αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς. Το ακόμη χειρότερο όμως είναι ότι δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα μια λύση-απάντηση σε ένα από τα σοβαρότερα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει αποκτήσει η Αγκυρα: στην τεχνολογία των drones. Σε αυτόν τον τομέα η Ελλάδα έχει μείνει επικίνδυνα πολύ πίσω στην απόκτηση μη επανδρωμένων αεροσκαφών αλλά και όπλων αντιμετώπισης drones (anti-drone technologies) δεν έχει γίνει τίποτα. Σύμφωνα με έγκυρα δημοσιεύματα, η τουρκική αμυντική βιομηχανία επιδιώκει να αναπτύξει νέα drones που θα μπορούν να απογειώνονται από το μίνι-αεροπλανοφόρο «Anadolu» που τώρα κατασκευάζεται. Η ιδέα προέκυψε καθώς μετά την έξοδό της από το πρόγραμμα κατασκευής των F-35 η Αγκυρα δεν μπορεί να προμηθευτεί τα αεροσκάφη F-35B που ήταν καθέτου απογειώσεως.
Για πρώτη φορά, η Άγκυρα παραβιάζει τον εναέριο χώρο με drones, καθημερινά, για 12 ώρες επί 30 ημέρες! Η κυβέρνηση οφείλει να καλύψει τάχιστα το χάσμα που δημιουργήθηκε με την έλλειψη ελληνικών drones και να αναπτύξει αξιόπιστες αντι-drone ικανότητες. Ο διάσημος αμερικανός πολιτικός επιστήμονας ο Φράνσις Φουκουγιάμα συνομιλώντας με τον Μάσιμο Γκάτζι της Corriere della Sera, εξήρε την ιστορική επιτυχία του Ερντογάν που έκανε περιφερειακή δύναμη τη χώρα του χάρη, κυρίως, στην τεχνολογία των drones. Και πρόβλεψε ότι «θα δούμε με τα drones κάτι παρόμοιο με αυτό που συνέβη στις θάλασσες όταν η έλευση των αεροπλανοφόρων κατέστησε παρωχημένα και ευπρόσβλητα τα θωρηκτά που αποτελούσαν, έως τότε, τον πυρήνα κάθε στόλου».
Ακόμη θυμάμαι τις τραγελάφικες εικόνες που ζήσαμε με τη Μαρίτα τον Αύγουστο του 2019 όταν συνοδεύσαμε Γερμανούς δημοσιογράφους στην αποστολή τους στο Καστελλόριζο, βλέποντας ένα τουρκικό drone να έχει ζαλίσει ένα ολόκληρο νησί. Όταν συνήλθαν -μαζί τους και εμείς- διαπίστωσαν ότι ουδείς, ούτε η στρατιωτική διοίκηση ούτε οι Αρχές του νησιού, ήξεραν πως να το αντιμετωπίσουν που έκοβε βόλτες πάνω από το νησί. Πάντως, μην αναρωτηθείτε αυτό που αναρωτήθηκαν οι φίλοι Γερμανοί δημοσιογράφοι, δηλαδή πως «μας αρέσει να επαναλαμβάνουμε τις εθνικές μας αντιφάσεις: οι Τούρκοι να παραβιάζουν συνεχώς τον εναέριο χώρο και την υφαλοκρηπίδα μας, και εμείς να είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε διάλογο μαζί τους». Αν και οι… παράνομες επιθετικές πράξεις της Τουρκίας δεν παράγουν δίκαιο, όμως δημιουργούν μια de facto κατάσταση που είναι επικίνδυνη για τη χώρα μας. Αι σιχτίρ…
