Το ότι, τελικώς, ο Στρατός θα προσέφερε ουσιαστική βοήθεια στους εγκλωβισμένους ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο. Γι’ αυτό και μόλις τους είδαν οι καταταλαιπωρημένοι συμπολίτες μας ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.
Παρεμπιπτόντως, φαντάζεστε να εμφανιζόταν κάποιος βουλευτής στην Αττική Οδό τι… χειροκρότημα θα έπεφτε. Όμως να ρωτήσω κάτι: Αυτές οι περίφημες κομματικές νεολαίες πού βρίσκονταν αυτές τις δύσκολες ώρες;
Πού είναι οι οννεδίτες, οι ημιπιτσιρικάδες του ΣΥΡΙΖΑ και οι κνίτες, που τα καλοκαίρια παίρνουν τα βουνά διοργανώνοντας γελοία φεστιβάλ; Δεν μπορούσαν να βγουν να ξεκολλήσουν κάνα αυτοκίνητο ή να διώξουν το χιόνι με κάνα φτυάρι; Αλλά ο χιονιάς, μάλλον, δεν ενδείκνυται για… αγώνες. Ίσως και να μην άφησαν τα καλόπαιδα οι μπαμπάδες τους.
Χάσανε, όμως, μία ευκαιρία να μας δείξουν πως, εκτός από προπόνηση για χασομέρηδες, μπορούν να κάνουν και άλλα πράγματα, πιο ωφέλημα. Μπα, δεν βαριέσαι. Ούτως ή άλλως το βιογραφικό τους… βαραίνει και μόνο που είναι γραμμένοι στο κόμμα (καλή ώρα…) ή το κόμμα να κερδάει και όλοι οι άλλοι να πάνε να… εγκλωβιστούν.
