Η επίκληση του τεκμηρίου αθωότητας δεν αποτελεί «δικαίωση» για κανέναν
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Για όλες τις εμπλεκόμενες χώρες, κυβερνήσεις, εποπτικές και δικαστικές Αρχές η υπόθεση Novartis είναι ένα μείζον σκάνδαλο δωροδοκίας και αθέμιτης εταιρικής πρακτικής, με στόχο την «εδραίωση θέσης» της πολυεθνικής έναντι του ανταγωνισμού. Για τον κύριο Μητσοτάκη είναι μία σκευωρία, με στόχο να κηλιδωθεί η υπόληψη κάποιων Ελλήνων πολιτικών.
Ασπιλων, αδιάφθορων και αμόλυντων, όπως -ας πούμε- ο Άδωνις, αυτό το παγκόσμιο υπόδειγμα αρετής, αγνότητας και ευσυνειδησίας. Η Novartis, λοιπόν, δεν λάδωνε πολιτικούς και το άπαν σύμπαν. Πλήρωσε για πλάκα 345.000.000 δολάρια προκειμένου να συμβιβαστεί με το αμερικανικό δημόσιο μόνο για την ελληνική περίπτωση και συνολικά πάνω από 1,3 δισ. δολάρια σε εξωδικαστικούς συμβιβασμούς. Για πλάκα ομολόγησε ότι λάδωνε «κρατικούς λειτουργούς» (officials) στην Ελλάδα προκειμένου να απολαμβάνει προνομιακή μεταχείρισηςσε σχέση με τους ανταγωνιστές της. Δεν έχει γίνει τίποτα από όλα αυτά, τα έστησε απλώς μια «συμμορία» εκδοτών και δημοσιογράφων, με αρχηγό έναν πρώην υπουργό και εισαγγελέα, που αποφάσισε, εν μια νυκτί, να εξοντώσει το μισό πολιτικό σύστημα της χώρας. Γι’ αυτό και η Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλες, όπως η Νότια Κορέα, που επέβαλαν πρόστιμα δεκάδων εκατομμυρίων στον φαρμακευτικό κολοσσό, δεν έχει μέχρι σήμερα διεκδικήσει ούτε σεντ από τη Novartis. Σε λίγο θα δώσει αποζημίωση και στον κύριο Φρουζή για την ταλαιπωρία του…
Είναι φανερό ότι κάτι δεν πάει καλά με την αντίληψη του κυρίου Μητσοτάκη. Εκτός και αν αποφάσισε να εργαλειοποιήσει ο ίδιος την υπόθεση Νovartis. Για να εξοντώσει κάποιες ενοχλητικές φωνές που χαλάνε την αγιοποίηση της κυβέρνησής του. Και έφτασε να «υπαγορεύσει» την επιθυμία του στη Δικαιοσύνη μέσα από την ελληνική Βουλή. Κατάντημα ασφαλώς για έναν πρωθυπουργό, κατάντημα βεβαίως και για την ίδια την ελληνική Δικαιοσύνη να προκαταλαμβάνονται οι αποφάσεις της. Αν δεν κατάφερε με τρεις (όχι έναν) μάρτυρες να βρει ενοχοποιητικά στοιχεία για τους Ελληνες πολιτικούς, πώς ακριβώς θα βρει τρόπο να στοιχειοθετήσει τη σκευωρία εις βάρος τους από την αόρατη «συμμορία»; Επειδή το είπε στη Βουλή ο Μητσοτάκης; Ή μήπως θα πέσουν στο τραπέζι τίποτα… κουφές θεωρίες, όπως αυτή η κωμικοτραγική επινόηση περί «κουφότητας του Αδωνη», που οδήγησε στην εσπευσμένη απαλλαγή του;
Θα το πω επομένως για τελευταία φορά: Αν η ελληνική Δικαιοσύνη, που μοιάζει να υπολείπεται των περιστάσεων σε όλες τις μεγάλες υποθέσεις ζημίωσης του Ελληνα φορολογουμένου (Siemens, λίστα Λαγκάρντ, Novartis, ενδεικτικά), θεωρεί πως οι Ελληνες πολιτικοί είναι αθώοι, και είναι σε θέση να το αποδείξει, πρέπει άμεσα να προχωρήσει στη δίωξη όχι των δημοσιογράφων που δημοσίευσαν τη δικογραφία, αλλά των προστατευόμενων μαρτύρων. Αφού βεβαίως τους ξεκουκουλώσει. Αν θεωρεί ότι δεν είναι σε θέση να αποδείξει την ενοχή των πολιτικών, ας παραδεχτεί την αδυναμία της και ας μη βιάζεται να βάλει στο αρχείο περιπτώσεις, όπως του Αδωνη, με ακατάληπτα νομικά αφηγήματα.
Και, τέλος, οι πολιτικοί που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους και τη γλίτωσαν απλά και μόνο γιατί το αμερικανικό δημόσιο πέτυχε «χρυσό συμβιβασμό» με την εταιρία και παράτησε την υπόθεση στη μέση, ας μη σπεύδουν να βγάλουν γλώσσα μιλώντας για δικαίωση. Η επίκληση του τεκμηρίου αθωότητας δεν αποτελεί «δικαίωση» για κανέναν, αλλά ασφαλιστική δικλίδα απέναντι σε δικονομικές αυθαιρεσίες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα έλεγα πως αποτελεί και έμμεση ομολογία της ελληνικής Δικαιοσύνης ότι, για λόγους που καλύτερα γνωρίζει η ίδια, δυσκολεύεται να «προχωρήσει τις περιπτώσεις πιο πέρα» από τη συνήθη οδό του αρχείου.
Γι’ αυτό και η εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης στον συγκεκριμένο θεσμό έχει τα τελευταία χρόνια υποχωρήσει δραματικά. Θα υποχωρήσει ακόμη περισσότερο -είναι βέβαιο- αν βρεθεί δικαστικός που θα ξεπλύνει τη Novartis ανακαλύπτοντας εξιλαστήρια θύματα στο πρόσωπο εκείνων που την ανέδειξαν στα μέσα ενημέρωσης. Όσο για την αθωότητα των πολιτικών, καλύτερα να μην την κάνει σημαία, ειδικά ο κύριος Μητσοτάκης. Ας μη χαλάει, χρόνο, χρήμα και τα… νεύρα του σε αυτή την κατεύθυνση. Στη συντριπτική τους πλειονότητα οι Ελληνες είναι πεπεισμένοι ότι οι πολιτικοί τους «τα πιάνουν». Έτσι ή αλλιώς. Με μίζες, με δωράκια, με ταξίδια, ακόμη και με προϊόντα οικοσκευής, για να μην ξεχνιόμαστε. Κάντε μια μέτρηση για να το διαπιστώσετε. Ακόμη και με την Abacus…
