Η επιδημιολογική κρίση προς τους θεσμούς διεφάνη κατά την διάρκεια συζητήσεως της προσχηματικής προτάσεως μομφής της μείζονος αντιπολίτευσης, εξ αφορμής της οποίας η Βουλή μετετράπη εις αρένα έντονων αντεγκλήσεων, διά διάφορα ζητήματα, πάσης λογής και φύσεως, τα οποία αγνοεί ο ελληνικός λαός και αφορούν υπόγειες διαδρομές με σκάνδαλα και σχέσεις με υποδίκους και εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Πέραν όμως εκ της διελκυστίνδας αυτής της οξυμένης αντιπαραθέσεως, κατ’ ουσίαν ουδείς ετεποθετήθη επί της ουσίας της τρεχούσης επικαιρότητας αναφορικώς προς το αφήγημα της πανδημίας, αλλά και τις εγκληματικές παραλείψεις του κρατικού μηχανισμού, ο οποίος αδράνησε παντελώς έπειτα από ολίγες ώρες σφοδρής χιονοπτώσεως, αλλά και της κατάληψης της πατρίδας μας από επήλυδες, οι οποίοι επεκτείνονται ανά την επικράτεια, υπό την πλήρη χρηματοδότηση και κάλυψη της κυβερνήσεως, εις την Χίο, τον Εβρο και αλλαχού, δίχως να λογοδοτήσουν εις ουδένα διά μία εφαρμοσμένη πολιτική πλήρους κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας, ιδίως σε εθνικά ευαίσθητες περιοχές.
Ωσαύτως ουδείς ανεφέρθη διά τα θεσμικά πραξικοπήματα της κατάλυσης θεμελιωδών συνταγματικώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, επί των υγειονομικών, διά την κατάφωρη διασπορά ιού, ένεκεν και συνεπεία της άλογης κατάληψης του Συντάγματος μετά αλλοδαπών άνευ της αστυνομικής παρουσίας. Εν άλλοις λόγοις, η αντιπαράθεση ήτο μία έκφανση ενός «κουκλοθεάτρου», όπου ύψωσαν εκατέρωθεν τους τόνους και δήθεν ομίλησαν με σθένος και φανατισμό, ίνα καταπείσουν την κοινή γνώμη ότι δήθεν υφίσταται μεταξύ των κομμάτων ιδεολογική διαφοροποίηση και ότι δήθεν τα κοινοβουλευτικά κόμματα μάχονται «υπέρ πίστεως και πατρίδος», υπό την έννοια ότι διακατέχονται από υπερεκχειλίζοντα ζήλο διά την εκπλήρωση του δημοσίου συμφέροντος.
Η φαιά αυτή, κίβδηλη και ευτελής προπαγάνδα κατατείνει εις το να συσπειρώσει τους οπαδούς του εκάστοτε κόμματος, οι οποίοι, ελλείψει οξυμένης κριτικής σκέψης, αποτελούν αθελούσια ένα μέρος της πνευματικά ευνουχισμένης μάζας των κομματικών μαντριών.
Η Βουλή, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερον, όζει δυσώδη οσμή σήψης, καθότι, παρακολουθώντας κανείς τους πολιτικούς «άνδρες» των κομμάτων να εκφωνούν τον λόγο τους, διαπίστωνες με ενάργεια ότι κάποιο αόρατο χέρι τούς κινεί, δηλονότι ο υπερεθνικός μαριονετίστας, ο οποίος τους κατευθύνει προκειμένου να ακολουθούν, διά πράξεων και παραλείψεων, την ίδια προδοτική πολιτική όπως για το Μακεδονικό, για την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας διαμέσου του έμμεσου εποικισμού με τους επήλυδες, αλλά και για την ηττοπαθή πολιτική εις τα εθνικά θέματα, ανεξαρτήτως ποια δήθεν ιδεολογία δήθεν πρεσβεύουν τα κόμματα.
Η πρόθεσή τους είναι να διασφαλίσουν την δεξαμενή ψήφων, εκ των συναλλασσόμενων με την εξουσία, και να εγκλωβίσουν την διανοητικά λοβοτομημένη μάζα των ψηφοφόρων, ιδίως του δημοσίου τομέα, προς μία ορισμένη κατεύθυνση.
Η Ελλάς είναι ακυβέρνητη και βαθαίνει το χάσμα μεταξύ του απλού λαού και της κοινοβουλευτικής αριστοκρατίας των δοτών ανθελληνικών κομμάτων, ως έπος ειπείν, τελούμε εν αναμονή των εξελίξεων ίσως γίνει κάποιο θαύμα.
*Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
