Με την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία οι ευρωπαϊκοί λαοί ξύπνησαν από τον λήθαργό τους
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Διαπίστωσαν ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως τους τα διαφήμιζε η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή ότι είμαστε τόσο ισχυροί ως μέλη της, ώστε η μόνη μας έγνοια θα είναι αν τα φύλα είναι 62 ή 63, αν είναι καλύτερα τα φωτοβολταϊκά ή οι ανεμογεννήτριες για την πράσινη ανάπτυξη και αν η μάσκα προστασίας στο σούπερ μάρκετ πρέπει να είναι απλή ή ενισχυμένη. Πίστεψαν ότι τον ελεύθερο μας χρόνο θα τον περνούσαμε τρέχοντας στα λιβάδια με τις κοτσίδες ξέπλεκες, ως άλλη Γκρέτα Τούμπεργκ, πίνοντας χυμούς με οικολογικά καλαμάκια και απολαμβάνοντας βίγκαν πικ νικ με σκεύη από οικολογικά υλικά, ενώ θα ακούγαμε Τζον Λένον και «Imagine all the people». Η αγαπημένη Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο θα είχε λύσει όλα μας τα προβλήματα και θα ζούσαμε μέσα στην ευμάρεια, «με περισσότερες θέσεις εργασίας, οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή» -έτσι έλεγε το Σύμφωνο της Λισαβόνας στις αρχές του 2000-, αλλά θα έλυνε και τα προβλήματα ενός δισ. φτωχών του υπόλοιπου πλανήτη.
Η Ελλάδα ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα ζούσε μια ελληνοτουρκική φιλία, για να μην πω έναν ελληνοτουρκικό έρωτα, που ουδείς θα τολμούσε να χαλάσει. Τι κουμπαριές, τι χαριεντίσματα, τι στήριξη να γίνει η Τουρκία μέλος της Ε.Ε. Τόση αγάπη! Ως εκ τούτου μπορούσαμε να χαλάμε για δεκαετίες τα μυαλά της νέας γενιάς με ανιστόρητες ανοησίες, μπορούσαμε να αφελληνίζουμε τους νέους ανθρώπους μαθαίνοντάς τους να είναι υπέρ του Αφγανού, του Πακιστανού, του Σομαλού και κατά του Ελληνα. Μπορούσαμε να τους πουλάμε trendy αμερικανιές για μεταξωτές κορδέλες, να εκθηλίζουμε τα αγόρια, να τα ευνουχίζουμε, να τους δημιουργούμε «πολλαπλές ταυτότητες», να τα πείθουμε ότι το φύλο τους είναι «ρευστό», ότι ο ρόλος τους ως αρσενικά είναι πατριαρχικό στερεότυπο, ενώ η προστασία της χώρας, του έθνους, της οικογένειας είναι φασιστικό – ναζιστικό – ακροδεξιό χούι. Αντιστοίχως να «χαλάμε» τα κοριτσάκια διαφημίζοντας τη χειραφέτηση του Instagram και πόσο ουάου είναι να είσαι λίγο βίζιτα και καθόλου μάνα.
Τώρα κάποιοι ανησυχούν μήπως η Τουρκία, η οποία εδώ και πολύ καιρό ορέγεται τα νησιά μας και το Αιγαίο, παραδειγματιστεί από τους Ρώσους. Μήπως εκμεταλλευτεί την κατάσταση στην Ουκρανία και ανταλλάξει τη βοήθεια που θα παρέχει με τίποτα ελληνικά εδάφη. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν έχουμε λύσει ακόμη το θέμα αν θα επιτραπεί σε ανεμβολίαστους να συμμετέχουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις και αν θα επιτρέπεται με πιστοποιητικό η είσοδος σε καταφύγια. Ξύπνησε ο γίγαντας κι εμείς ακόμη κοιμόμαστε.
*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
