Η βλακωδέστερη επινόηση όλων των εποχών: Να εμπλεκόμαστε σε πολέμους τρίτων και να ηττώμεθα, ακόμα κι αν φανεί ότι… νικάμε
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Οι Έλληνες πολιτικοί -και, δη, οι πρωθυπουργοί- πρέπει να φορούν το «κασκόλ» της πατρίδας και να μη γίνονται χουλιγκάνια ξένων ομάδων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποδύεται τον Ουκρανέστερο των Ουκρανών και σκοπεύει μάλιστα να στείλει όπλα στη χώρα, κατατάσσοντας την Ελλάδα σ’ ένα ξεκάθαρα αντιρωσικό στρατόπεδο. Κέρδος στην υπόθεση δεν υπάρχει για τους Ελληνες. Μόνο κόστος (το οποίο δεν πρόκειται να πληρώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης).
Οι κυβερνήσεις του ολέθριου για την πατρίδα Κέντρου έχουν το χούι να μας μπλέκουν σε καιροσκοπικές εκστρατείες (όπως ο ολετήρας Ελευθέριος Βενιζέλος το 1919 στην Ουκρανία) και μετά ο λαός και το έθνος καλούνται να καταβάλλουν τεράστιο κόστος.
Αυτό είναι γνωστό ακόμα και σε όσους έχουν υποστεί τη βάσανο να διαβάσουν το περιβόητο βιβλίο Ιστορίας της γ’ και δ’ δέσμης («Θέματα Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας από τις Πηγές», ΟΕΔΒ, έκδοση Ι’, Θ’ του 1991).
Αυτό το πόνημα είναι φουλ βενιζελικό αλλά έχει και κάποιες σωστές παρατηρήσεις. Στη σελίδα 403, που πραγματεύεται τα πιθανά αίτια για τη Μικρασιατική Καταστροφή, διαβάζουμε: «Τέταρτη εκδοχή: Φταίνε οι μπολσεβίκοι, που βοήθησαν τον Κεμάλ. Μα, κι αυτοί έκαναν τη δική τους εξωτερική πολική. Και δεν είχαν λόγους να ευνοούν τους Ελληνες, που συνεκστράτευσαν με τους ιμπεριαλιστές στην Ουκρανία».
Ο Βενιζέλος έκανε τον Ελληνικό Στρατό υπηρετικό προσωπικό των ξένων. Έστειλε μεραρχία στην Ουκρανία να ματώσει σε μάχες εναντίον των μπολσεβίκων. Γι’ αυτό και οι μπολσεβίκοι τα έφτιαξαν με τον Κεμάλ κι ύστερα και οι Δυτικοί τακίμιασαν με τον Κεμάλ, μη τυχόν και αποκτήσουν προνομιακές σχέσεις με την Τουρκία μόνο οι μπολσεβίκοι! Μεγάλη κέντα του «εθνάρχου»…
Επίσης, στη σελίδα 333 του ίδιου βιβλίου διαβάζουμε: «Τον Μάρτη του 1921 οι Γάλλοι και οι Ιταλοί προτίμησαν -με οικονομικά ανταλλάγματα που δόθηκαν σε γαλλικές και ιταλικές επιχειρήσεις- να υπογράψουν συμφωνίες αποχώρησης από τη νοτιοανατολική και τη νοτιοδυτική Μικρασία, αντίστοιχα.
Οι σχετικές συμφωνίες υπογράφτηκαν στις 9 και 13 του Μάρτη, αντίστοιχα δηλαδή λίγες μέρες ύστερα από το σύμφωνο φιλίας με τους Σοβιετικούς. Ο Κεμάλ δεν έβλεπε λόγο να μην έχει φιλία και προς τις δύο πλευρές, αφού αυτό εξυπηρετούσε τη χώρα του (αυτό είναι το πρακτικό νόημα της ενεργητικής ουδετεροφιλίας, που αντιδιαστέλλεται προς την παθητική ουδετερότητα)».
Ηθικό δίδαγμα: Η Ελλάδα πρέπει να είναι με τον εαυτό της. Με κανέναν άλλον.
