Το δίδαγμα της Γαλλίας είναι ότι, αν θέλεις να δώσεις φιλί της ζωής στο σύστημα (με «συνεργασίες κ.ά.), τότε επιθυμείς να γίνεις κομμάτι του, όχι να το ανατρέψεις
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη από τη διπλά έμμεση αντιπροσώπευση στην εξουσία. Το κοινοβουλευτικό σύστημά μας δεν είναι αμεσοδημοκρατικό, όπου ο λαός και ψηφίζει απευθείας για νομοθετικές διαδικασίες και δικαστικές υποθέσεις και αναλαμβάνει διά κληρώσεως αξιώματα, όπως στην αρχαία Αθήνα.
Στην εποχή μας, το κόλπο που πλαστογραφεί την ψυχή της δημοκρατίας (που είναι η άμεση ψηφοφορία και η κλήρωση για μια σειρά από αξιώματα) είναι η αντιπροσώπευση. Οι πολλοί σε μια περιοχή εκλέγουν έναν για να τους εκπροσωπεί στο κόμμα, έπειτα στην κυβέρνηση και ουσιαστικά στον έναν και μοναδικό κληρονόμο «ιστορικού» (και καλά…) επιθέτου, ο οποίος είναι αρχηγός και πρωθυπουργός. Αυτός ο εκπρόσωπος είναι στέλεχος του μεγάλου κόμματος που διοικεί ο γόνος, και οι ψηφοφόροι του ελπίζουν ο εκλεγμένος να τους εκπροσωπήσει στον γόνο-φύλαρχο-απόλυτο μονάρχη.
Αν αυτοί οι πολλοί διαλέξουν εκπρόσωπο από άλλο κόμμα, θα είναι καλό να μεριμνήσουν αυτό το κόμμα να είναι αυτόφωτο και να θέλει να παραμείνει έτσι – καλή ώρα, όπως αυτό της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία, που δεν… φλερτάρει με συγκυβερνήσεις και τα συναφή. Η Λεπέν, όπως ο πατέρας της αλλά και μια σειρά από προσωπικότητες σε ολόκληρη την Ευρώπη δεν θέλουν να εξασφαλίσουν παχυλό μηνιάτικο τάζοντας αντισυστημισμό και ταυτόχρονα συγκυβερνήσεις με τους απόλυτα αποτυχημένους, τους διεφθαρμένους, τους ανεπίδεκτους μαθήσεως.
Μα, είναι και βλακώδες να ψηφίσεις κάποιον ο οποίος θα είναι ο… μεσάζων του μεσάζοντος στον γόνο-φύλαρχο-απόλυτο μονάρχη, που κουμαντάρει το μεγάλο κόμμα. Αν θέλεις πρόσβαση στον γόνο-φύλαρχο-απόλυτο μονάρχη, τον ψηφίζεις κατευθείαν και ησυχάζεις (μαύρη ησυχία, δηλαδή). Αν θέλεις να τον ρίξεις από τον θρόνο του και να αλλάξεις δραστικά την εικόνα και την ουσία του κράτους, τότε επιλέγεις πρόσωπα που είναι ταγμένα να το κάνουν και η πορεία τους μέχρι σήμερα είναι η απόδειξη της ειλικρίνειας των προθέσεών τους. Γι’ αυτό είναι πάντοτε επίκαιρο το σύνθημα: «Μαύρο στους Μαυρογιαλούρους»!
