Οι αντιδράσεις της κυβέρνησης της Ν.Δ. και των άλλων κομμάτων για τον πόλεμο στην Ουκρανία, συγκρινόμενες με τις αντίστοιχες στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι υπερβολικές για τρεις λόγους.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Ο πρώτος άπτεται του υπαρξιακού εθνικού κενού που αισθάνονται οι Ελληνες στις επαφές τους με τους ομολόγους τους από την Εσπερία, συναίσθημα που τους παροτρύνει να τοποθετούνται ως «βασιλικότεροι του βασιλέως» επί διαφόρων διεθνών θεμάτων, έστω και αν οι δηλώσεις και οι πράξεις τους βλάπτουν τα εθνικά και οικονομικά συμφέροντα της χώρας. Ο δεύτερος άπτεται των οικονομικών συμφερόντων των ελίτ, τα οποία σύσσωμο το πολιτικό σύστημα υπερασπίζεται, ενώ ο τελευταίος είναι αποτέλεσμα αμερικανικών πιέσεων.
Πράγματι, αμέσως μετά την προσάρτηση της Κριμαίας στη ρωσική επικράτεια το 2014 και πριν ακόμα ο πρώτος Ρώσος στρατιώτης εισέλθει στη χερσόνησο, «βαρύγδουπος και πολλά βαρύς» εγχώριος πολιτικός, παρά το γεγονός ότι θεωρεί τον εαυτό του «πολιτική ιδιοφυΐα», άρχισε να παραληρεί για άμεση ανάγκη επιβολής διεθνών κυρώσεων κατά της Ρωσίας.
Το αποτέλεσμα των «βαρύγδουπων δηλώσεων» του «πολλά βαρύ» πολιτικού ήταν να πεταχτούν τα ελληνικά γεωργικά προϊόντα εκτός ρωσικής αγοράς μέσα σε τρεις μέρες και να αντικατασταθούν από τα αντίστοιχα τουρκικά, πρακτική όμως που δεν εφαρμόστηκε για κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος, επειδή οι Ευρωπαίοι πολιτικοί, σε αντίθεση με τον «πολλά βαρύ», ήταν περισσότερο προσεκτικοί στις δηλώσεις τους, χρησιμοποιώντας την κατάλληλη φρασεολογία για να μην προκληθεί οριστική διακρατική ρήξη.
Έτσι, λοιπόν, μετά τις δηλώσεις τού «πολλά βαρύ», οι νταλίκες εξακολουθούσαν να μεταφέρουν τα αυτοκίνητα της γερμανικής βιομηχανίας στους αυτοκινητοδρόμους της Ρωσίας, τα γαλλικά αρώματα δεν αφαιρέθηκαν ποτέ από τα πολυτελή καταστήματα της Μόσχας, ενώ τα ιταλικά κρασιά και το λάδι αντικατέστησαν τα αντίστοιχα ελληνικά στα ρωσικά ράφια. Εκείνον τον χρόνο, οι Ελληνες παραγωγοί και οι εξαγωγείς φρούτων έθαψαν το μέρος της παραγωγής που δεν «έφαγαν οι ίδιοι» και, ακολούθως, τον επόμενο χρόνο, βάφτισαν τα ελληνικά ροδάκινα και αγγουράκια «σερβικά», κατορθώνοντας έτσι να τα μεταφέρουν και πάλι στη λαχαναγορά της Μόσχας μέσω Βελιγραδίου. Το οξύμωρο σχήμα σε αυτή την περίπτωση είναι ότι, παρά το γεγονός ότι χιλιάδες Ελληνες γεωργικοί παραγωγοί καταστράφηκαν οικονομικά, αυτοί οι ίδιοι εξακολουθούν μέχρι σήμερα να «καθίζουν» τον «πολλά βαρύ» πολιτικό στα έδρανα της Βουλής.
Είναι λοιπόν προφανές ότι σήμερα, όπως και τότε, χρειάζεται να έχει κάποιος υπερβολική δόση πολιτικής αφέλειας για να μπορεί καταστρέψει αβρόχοις ποσί την ενεργειακή οικονομία, το εμπόριο και τον τουρισμό της χώρας του με τη Ρωσία, ισχυριζόμενος ότι θα λύσει το ενεργειακό πρόβλημα μεταφέροντας υγροποιημένο σχιστολιθικό αέριο από την Αμερική!
Εάν σήμερα, με τις δήθεν «περιβαλλοντικές ευαισθησίες», ο καταναλωτής πληρώνει πολλαπλάσια τιμή ηλεκτρικού ρεύματος σε σχέση με αυτήν που πλήρωνε πριν από 7 μήνες, θα έχει ενδιαφέρον τον ερχόμενο Σεπτέμβριο να συγκριθεί η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα με αυτήν στην Ευρώπη, της οποίας οι πολιτικοί δεν «έκλαψαν» αρκούντως όσο οι εγχώριοι συνάδελφοί τους για την Ουκρανία. Και ενώ οι επιπτώσεις των δηλώσεων της κυβέρνησης για τα γεγονότα της Ουκρανίας έχουν αρχίσει να είναι δραματικές για την κοινωνία, τα κέρδη των ελίτ λόγω μεταφοράς πετρελαιοειδών από και προς τους δύο εμπολέμους έχουν πολλαπλασιαστεί, επιβεβαιώνοντας έτσι το αξίωμα ότι «στον πόλεμο, οι πολιτικές πράξεις ωθούν τους φτωχούς και τους βλάκες να πεθάνουν, και την ελίτ να πλουτίζει». Όσον αφορά τις αμερικανικές πιέσεις προς την κατεύθυνση της ολοκληρωτικής καταστροφής των ελληνορωσικών σχέσεων, οι αντίστοιχες προς την Τουρκία και τη Γερμανία δεν έπιασαν τόπο.
Η μεν Γερμανία, αντιλαμβανόμενη την παγίδα στην οποία έπεσε λόγω της ακύρωσης της μεταφοράς ρωσικού αερίου μέσω του Nord Stream, δεν επιθυμεί να ακυρώσει πλήρως τις εμπορικές της σχέσεις με τη Ρωσία, αρνούμενη να χορηγήσει στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία. Η δε Τουρκία, με τη σωστή ρητορική και τις επιδέξιες πολιτικές κινήσεις, κατόρθωσε να καταστεί για ακόμη μια φορά πλήρως απαραίτητη για όλους τους εμπλεκομένους, παρά το γεγονός ότι εφοδιάζει με όπλα την Ουκρανία. Το αποτέλεσμα της ελληνικής επιπολαιότητας είναι η μεν Ρωσία να διεξάγει το σύνολο του εμπορίου της με τη Δύση μέσω Τουρκίας, η δε Αμερική να είναι ικανοποιημένη έστω και αν η θέση της Τουρκίας ευνοεί τη Μόσχα.
Η καταστροφή της χώρας συμβαίνει επειδή οι Ελληνες πολιτικοί, ως μη έχοντες ελληνική παιδεία, δεν γνωρίζουν ότι «η γαρ σιωπή τοις σοφοίς απόκρισις». Τουλάχιστον όμως θα πρέπει να αντιληφθούν ότι και άλλοι ερωτεύτηκαν -την Ουκρανία σε αυτή την περίπτωση-, αλλά δεν κάνουν έτσι…
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
