Η ανησυχία για όσα απίθανης βαρβαρότητας συμβαίνουν στη Σανγκάη, με δεδομένη την κρυψίνοια του ολοκληρωτικού κράτους της Κίνας, είναι έντονη.
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Μερικοί φίλοι με ρωτούν γιατί δίνω τόση έμφαση, πλην της συμπεριφοράς προς τους ανθρώπους, και στη σαδιστικά κτηνώδη συμπεριφορά των κρατικών οργάνων προς τα κατοικίδια ζώα των ανθρώπων, που σύρονται ύστερα από πλήγμα με taser και ξυλοδαρμό, χωριζόμενοι από τα παιδιά τους, σε άγνωστα κέντρα κράτησης. Μερικοί από αυτούς που ρωτούν είναι οι ίδιοι που έχουν ενστάσεις για την κακουργηματική τιμωρία της θανάτωσης ζώων και την αυστηρή εν γένει τιμωρία για την κακοποίησή τους. Μιλούν ακόμη και για «κτηνολατρεία». Εγώ μιλώ για στοιχειώδη σεβασμό στα πλάσματα του Θεού, στους πρώτους συμπαραστάτες και συντρόφους μας από τα βάθη της Προϊστορίας.
Οι απαντήσεις είναι απλές. Τα ζώα, αθώα πλάσματα, κομμάτι του Παραδείσου, από τον οποίο ουδέποτε εξέπεσαν, είναι στην απόλυτη διάκριση του ανθρώπου, του πιο μοχθηρού και επικίνδυνου ζώου. Δεν υπάρχει ζώο που να χαρακτηρίζεται από σαδισμό. Θα τραυματίσει ή θα σκοτώσει στην προσπάθειά του για επιβίωση, για να φάει ή για να αμυνθεί. Ακόμη και τα άγρια ζώα, που έχουμε ρημάξει, αποφεύγουν τον άνθρωπο. Διότι μόνον ο άνθρωπος από όλα τα ζώα βασανίζει και σκοτώνει χωρίς κανέναν λόγο άλλα πλάσματα, νιώθοντας μάλιστα ευχαρίστηση, κομπάζοντας γι’ αυτό. Τα δε κατοικίδια, ιδιαίτερα τα σκυλιά, όχι μόνον είναι στην απόλυτη διάκρισή μας, αλλά συμβιώνοντας μαζί μας χιλιάδες χρόνια κερδίζουμε εύκολα την εμπιστοσύνη τους. Μιλήστε με τρυφερότητα σε ένα αδέσποτο ή και σε δεσποζόμενο σκύλο, και θα δείτε πόσο γρήγορα θα κατεδαφίσετε το τείχος της καχυποψίας του. Ενας σκύλος ή μια γάτα ποτέ δεν θα υποκριθεί φιλική συμπεριφορά για να σας κάνει κακό. Μόνο ο άνθρωπος το κάνει.
Οι άνθρωποι, όταν αδικούνται, έχουν φωνή και χρήση του λογικού, έχουν απείρως μεγαλύτερες δυνατότητες και μέσα αυτοάμυνας και νομικής προστασίας. Μπορούν να καταγγείλουν, να φωνάξουν την Αστυνομία, να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη. Αν αδικούνται μαζικά, μπορούν να οργανωθούν συνδικαλιστικά, πολιτικά. Αν η αδικία είναι καθεστωτική λόγω ολοκληρωτικής διακυβέρνησης ή λόγω εισβολής ξένης δύναμης, έχουν νόμιμο δικαίωμα στην ένοπλη αντίσταση. Ενα αθώο ζώο, από αυτά που μας κάνουν παρέα, φυλάσσουν την περιουσία μας, την οικογένειά μας, δεν έχει τη δυνατότητα για τίποτε από τα παραπάνω.
Γι’ αυτό στις αληθινά πολιτισμένες χώρες φροντίζουμε οι ίδιοι να τιμωρήσουμε τη βία σε βάρος των αθώων και αδύναμων πλασμάτων. Και από το πώς φέρεσαι στους αδύναμους ανθρώπους και στα ζώα κρίνεται και το μέτρο του αληθινού πολιτισμού μιας χώρας. Μπορείς να έχεις τείχη μήκους χιλιάδων χιλιομέτρων, που να φαίνονται από το φεγγάρι, μπορείς να έχεις περίτεχνη γλυπτική, ζωγραφική, εντυπωσιακούς ναούς και ανάκτορα, αλλά η συμπεριφορά σου στους ανθρώπους και στα ζώα να σε κατατάσσει λίγο πάνω από τους κανιβάλους.
Οι εικόνες που συνεχίζουν να φτάνουν από τη Σανγκάη, με τον εξευτελισμό των ανθρώπων και την εξόντωση των κατοικιδίων τους με τον πιο σκληρό και σαδιστικό τρόπο, με τις οιμωγές και το κλάμα τους να ταράζουν και να αφήνουν άναυδο και τον πιο ψυχρόκαρδο άνθρωπο, είναι συγκλονιστικές. Ανατρέξτε στη διαβόητη «Πολιτιστική Επανάσταση» – μέχρι και φαινόμενα κανιβαλισμού παρατηρήθηκαν.
Εντυπωσιακή για άλλη μια φορά η σιωπή της ελληνόφωνης Αριστεράς, λόγω φυσικά της εκλεκτικής συγγένειας όλων των οπαδών του ολοκληρωτισμού. Διάβασα δε και σχόλια ενός αριστερούλη ανθυποσυγγραφέα, ο οποίος έγραφε δημόσια πως αυτό που συμβαίνει στη Σανγκάη είναι… περιορισμένο, δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Ενας δε από από αυτούς τους «ειδικούς», που δεν έκλεισαν σε όλη την πανδημία το απύλωτο στόμα τους, ξερνώντας ενίοτε βατράχια σύγχυσης στους πολίτες, χαρακτήρισε δυσάρεστο, αλλά ίσως αναγκαίο αυτό που συμβαίνει, κάτι σαν πικρό φάρμακο δηλαδή.
Πότε, άραγε, θα ήταν σπουδαίο και μη αναγκαίο; Μόνον αν αστυνομικά όργανα εφαρμογής του κινεζικού λοκντάουν μπούκαραν στα δικά τους σπίτια, τους έριχναν με taser, τους έσπαζαν με ρόπαλα τα κεφάλια και τη σπονδυλική στήλη, ενώ θα ούρλιαζαν αβοήθητοι πριν πεθάνουν; Μόνον αν έπιαναν τους ίδιους και τους τσουβάλιαζαν δέκα δέκα σε δίχτυα, πλην πάλι τους σκοτώσουν με ρόπαλα;
Αυτό που συμβαίνει είναι αφενός ανησυχητικό για το τι θέλει το κινεζικό καθεστώς να αντιμετωπίσει με τέτοια σαδιστικά παρανοϊκή σκληρότητα, αλλά ταυτόχρονα γεννά και ένα καθήκον. Οι εν Ελλάδι ποικιλόχρωμοι εκπρόσωποι του αριστερόστροφου φασισμού ήταν αναμενόμενο να κάνουν μόνο την πάπια (ελπίζω να μην μπουν τίποτα γαστριμαργικές ιδέες στο ΚΚΚ), όλοι οι υπόλοιποι όμως τι κάνουμε; Τι κάνει όλη η Δύση; Μπροστά στα μάτια μας γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται. Business as usual; Θα αποστρέφουμε απλά το βλέμμα και θα σκουπίζουμε τα δάκρυα με γιουάν; Πόσο σίγουροι είμαστε πως μια μέρα η Κίνα θα αρκεστεί στον εμπορικό – οικονομικό «επεκτατισμό»;
Το κινεζικό καθεστώς είναι αυτό που βλέπουμε, ένα αυταρχικό, ολοκληρωτικό καθεστώς, από τους πρωταθλητές των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν είναι μόνον ο μεγαλύτερος κατασκευαστής και έμπορος «μαϊμούδων», είναι μια τεράστια μηχανή του κιμά, που συνθλίβει ανθρώπους, ζώα, την ευζωία τους, τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, την ελευθερία των πολιτών, την ίδια την ανθρωπιά. Οι κομμουνιστές της Ελλάδας και του κόσμου, ανακυκλωμένοι ή μη, μαζί με τους συνοδοιπόρους τους, σιωπηρά ή φανερά στηρίζουν αυτή την ολοκληρωτική και βδελυρή μηχανή του κιμά. Όλοι οι υπόλοιποι τι κάνουμε; Τι κάνουν η Ε.Ε., οι εθνικές κυβερνήσεις, τα κόμματα, οι οργανώσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Ειδικά οι τελευταίες ασχολούνται κατά κανόνα μόνον με ό,τι γεμίζει τις τσέπες τους και ισλαμοποιεί την Ελλάδα. Πού είναι οι φιλοζωικές, οι απλοί σκεπτόμενοι και ευαίσθητοι άνθρωποι; Οποιος αδιαφορεί για την κινεζική ή σήμερα τη ρωσική βαρβαρότητα να μην αποκλείει πως αυτή στο μέλλον ίσως τον επισκεφτεί αυτοπροσώπως…
