Το απόφθεγμα του Χρήστου Σαρτζετάκη είναι τόσο ακριβές που το θυμόμαστε ακόμα και σήμερα
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Στη φωτογραφία 1 βλέπουμε μια τεράστια ουκρανική σημαία που δεσπόζει σε κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας της Νορβηγίας, Οσλο. Ελήφθη προχθές. Τα ΜΜΕ της χώρας ασχολούνται τόσο συχνά και με τέτοια φόρτιση για το θέμα, ώστε κάποιος μη πληροφορημένος επισκέπτης της χώρας θα νομίσει ότι η Ρωσία εισέβαλε στη Νορβηγία! Από τα κεντρικά ΜΜΕ, τις οργανώσεις και τις Αρχές της Νορβηγίας η Ουκρανία αντιμετωπίζεται από τη Νορβηγία περίπου σαν εθνικό έδαφος! Μία από τα ίδια στη Σουηδία. Στο αεροδρόμιο της Στοκχόλμης, στις οθόνες των τηλεοράσεων προβάλλονται συνεχώς μηνύματα υπέρ της Ουκρανίας και η σημαία της χώρας (φωτογραφίες 2 και 3).
Πόσο όμορφη και συγκινητική πρωτοβουλία αυτών των προηγμένων κρατών. Αναρωτιέται κανείς αν αυτές οι χώρες ιδρύθηκαν μετά το 1974, όταν ο τουρκικός «Αττίλας» μάτωνε, βίαζε και λεηλατούσε την Κύπρο μας.
Οι Κύπριοι δεν έχουν ψυχή; Δεν είναι άνθρωποι; Μια κουβέντα για το δράμα του τόπου αυτού δεν περισσεύει; Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και η καταστροφή της αυτοκρατορικής πύλης δεν ενοχλούν κάποιον;
Τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά της περιβόητης «διεθνούς κοινότητας» φέρνουν στον νου τον πρόσφατα εκδημήσαντα εθνικιστή που διετέλεσε Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ο μόνος Πρόεδρος που γνώριζε και γράμματα και το τι σημαίνει Ελληνισμός). Ο Χρήστος Σαρτζετάκης είχε διατυπώσει ένα απόφθεγμα τόσο ακριβές που το θυμόμαστε ακόμα και σήμερα: «Είμαστε έθνος ανάδελφον». Η πορεία των πραγμάτων και προτού διατυπωθεί αυτή η σκέψη αλλά και μετά απέδειξε ότι ο Σαρτζετάκης είχε δίκιο. Τον λοιδόρησαν και τον κατηγόρησαν κυρίως εκείνοι που έχουν συνδέσει την υλική ευμάρειά τους με το σύστημα της παρακμής (ιδεολογικά εισαγόμενο, αλλά με «ντόπιους» αντιπροσώπους και διασπορείς), το οποίο κατατρώγει τις σάρκες της πατρίδας, υποθηκεύει το μέλλον του έθνους και ακυρώνει τους αγώνες και τις θυσίες των προηγούμενων γενεών.
Η ευστοχία του αποφθέγματος του Χρήστου Σαρτζετάκη αποδεικνύεται σε κάθε πικρή ευκαιρία που μας «κερνάει» η Ιστορία. Από το αδικαίωτο αίμα της Κατοχής και το Κυπριακό μέχρι τις Γενοκτονίες των Ελλήνων του Πόντου και της Μικρασίας κι από τα πογκρόμ σε βάρος των Κωνσταντινουπολιτών μέχρι τα Ιμια και τις δολοφονίες Σολωμού και Ισαάκ από τους μαφιόζους της περιοχής, τους Τούρκους.
