Ολοκληρώθηκε πριν από περίπου μία εβδομάδα το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στο Φάληρο, προκαλώντας ισχυρή έλξη της κοινής γνώμης και της προσοχής, με χιλιάδες σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα και πολιτικούς αναλυτές να εστιάζουν και να αναλύουν τα πεπραγμένα. Αυτό που μου κάνει πάντα εντύπωση στην ανάλυση τέτοιων πολιτικών γεγονότων είναι η πολωμένη οπτική κάθε «αναλυτή» ο οποίος ερμηνεύει τα δρώμενα.
Από τον δρα Απόστολο Κρητικόπουλο*
Έτσι, λοιπόν, διάβασα δεκάδες απόψεις που «σοκαρίστηκαν» από τις φωνές, τις εντάσεις και τους αλαλαγμούς των συριζαίων συνέδρων, και εύκολα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όλη η βαβούρα που υπήρχε αποτελεί νοσηρό σημάδι για το κόμμα της Αριστεράς. Παρά τη στεντόρεια συντηρητική πολιτική φιλοσοφία μου, πάντα προσπαθώ (σκληρά πολλές φορές) να ερμηνεύω την πραγματικότητα όσο πιο αληθινά είναι δυνατόν και όχι όπως θα ήθελα να είναι.
Εκτός από κάποια κρεσέντο ακραίας έντασης που παρατηρήθηκαν, προσωπικά θεώρησα άκρως δημοκρατικές τις σκηνές που εκτυλίχθηκαν, ανθρώπινες και χαρακτηριστικές ενός πολυφωνικού κόμματος. Πολύ θετικά έκρινα το γεγονός ότι στο κεντρικό βήμα είχαν δικαίωμα να μιλήσουν απλοί σύνεδροι, εκφράζοντας ακόμα και απόψεις αντίθετες με την κεντρική πολιτική γραμμή (για παράδειγμα, ακούστηκαν γνώμες κατά και υπέρ της εμβολιαστικής καμπάνιας).
Άκρως αναμενόμενο είναι το να υπάρχουν μικροεντάσεις, όταν διατυπώνονται ελεύθερα απόψεις. Ίσως οι «αναλυτές» που έκριναν τόσο αυστηρά τη δημοκρατική αυτή διαδικασία, η οποία έχει αναφορά στην ελεύθερη έκφραση των προγόνων μας στην Εκκλησία του αρχαίου αθηναϊκού Δήμου, να έχουν ξεχάσει ότι πάντα υπάρχουν ένταση και φωνές όταν εφαρμόζεται η ισηγορία. Δεν είναι ένδειξη πολιτικού και δημοκρατικού πολιτισμού τα αρχηγικά κόμματα, όπου όλοι οι σύνεδροι είναι πειθήνιοι χειροκροτητές του αδιαμφισβήτητου, μοναδικού ηγέτη!
Από την άλλη, επιβεβαίωσα τη θέση που είχα εκφράσει σε παλαιότερο άρθρο, ότι οι δελφίνοι στον ΣΥΡΙΖΑ (Τσακαλώτος, Δούρου, Πολάκης, Αχτσιόγλου κ.ά.) περιμένουν το πολύ πιθανό στραβοπάτημα του Τσίπρα στην επερχόμενη μονή ή διπλή εκλογική διαδικασία για να ανταγωνιστούν μεταξύ τους για την εξουσία, αφού ο Τσίπρας θα παραιτηθεί σε περίπτωση μη συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό σχήμα. Ηταν εντελώς σαφείς τόσο η θέση του Τσίπρα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ηγηθεί κυβερνητικού σχηματισμού (σε συνεργασία προφανώς με άλλα κόμματα της Αριστεράς) όσο και το γεγονός ότι έχει εξαντλήσει πλέον ο ίδιος την αποδοχή και τη στήριξη των συντρόφων του, οπότε σε (πολύ πιθανή) περίπτωση ήττας θα πρέπει να παραιτηθεί από επικεφαλής του κόμματος. Οι επόμενες εκλογές θα σημαίνουν πολλά για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ – αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
*Διδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)
