Δεν μπορώ να πω ότι ξημεροβραδιάζομαι στις εκκλησίες, αλλά όταν πηγαίνω θέλω να το απολαμβάνω. Αυτές οι θείες ψαλμωδίες, όταν, μάλιστα, εκτελούνται από σωστούς ψάλτες, τέρπουν ώτα και ψυχήν.
Όμως, δυστυχώς υπάρχουν μερικοί ψάλτες που κυριολεκτικώς «δολοφονούν» τους υπέροχους ύμνους της θρησκείας μας, ψάλλοντες κατά το δοκούν τις υπέροχες μελωδίες, που δονούν κάθε χριστιανική ψυχή.
Άκουσα να ψάλλεται το «Σε υμνούμεν» σε σκοπό σχεδόν καρσιλαμά, όπως αγνώριστα άκουσα και τα «Φως ιλαρόν» και «Την ωραιότητα της παρθενίας σου». Ακόμα, Μεγάλη Παρασκευή έγινα έξω φρενών, όταν υποχρεώθηκα να ακούσω τα Εγκώμια σε ρυθμό μοιρολογιού, διότι έτσι γουστάριζε ο νεαρός ψάλτης.
Ήθελα να ‘ξερα, δεν υπάρχουν σχετικοί κανόνες και ο καθένας κάνει του κεφαλιού του; Δεν γνωρίζω ποιος είναι αρμόδιος (αν ρωτήσεις την κυβέρνηση θα σου πει ότι φταις εσύ…), αλλά κάποιος πρέπει να είναι. Για να δει λίγο το θέμα.
Εκτός κι αν και αυτό το αναθέσουμε στους λοιμωξιολόγους (τι να πρωτοκάνουν κι αυτοί), οι οποίοι ξανάρχονται φουριόζοι στα πράγματα και στις οθόνες μας, τώρα με την ηπατίτιδα στα παιδιά.
