Οι απτές αναθυμιάσεις της δυσώδους σήψεως της προκεχωρημένης παρακμιακής αποσύνθεσης της ελλαδικής κοινωνίας υποδηλώνονται από την ανοχή της προς τους δοτούς κρατικούς ταγούς, οι οποίοι επί της ουσίας καθίστανται τω όντι αδαείς περί της διακυβερνήσεως της πατρίδος μας, όντες εν ταυτώ παντάπασι αδιάφοροι διά την εκπλήρωση του δημοσίου εθνικού συμφέροντος.
Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Πρόκειται δι’ έμμισθες ακροβολισμένες «εύλαλες» μαριονέτες, οι οποίες καθίστανται δέσμιες αλλότριων υπερεθνικών συμφερόντων, τα οποία ελέγχουν ασφυκτικά οιανδήποτε φαινομενικά «ελεύθερη» και κατ’ ευφημισμόν λαοπρόβλητη δήθεν ενέργεια, εμφαινόμενη υπό τον ποικιλώνυμο, καθ’ εκάστη φορά, ιδεολογικό μανδύα. Πλην όμως τούτο δεν καθίσταται καταληπτό υπό την διανοητικά λοβοτομημένη και αγεληδόν σκεπτόμενη υπνώττουσα μάζα. Η Ελλάς δρα ως μια σιδηροδέσμια αποικία με μια επίφαση δημοκρατίας, δοθέντος ότι, επί τη πράξει, έχει καταλυθεί εκ βάθρων η εθνική μας κυριαρχία, τοσούτον με την επιβολή των επαχθών αλλεπάλληλων Μνημονίων αλλά και παλαιότερον με τα μείζονα εθνικά ζητήματα, και ιδίως με την παγίως ενδοτική στάση όλων των προγενεστέρων κυβερνήσεων, ιδίως ως προς την σχέση της Ελλάδας με την Τουρκία.
Η έλλειψη ανεξάρτητης και αυτόνομης εθνικής πολιτικής εν τω πλαισίω της διπλωματικής εναρμόνισης με την εν λόγω γείτονα χώρα, αλλά και με την αδηρίτως αναγκαία διεθνή όσμωση με τις λοιπές χώρες, ευρωπαϊκές και μη, συνιστά επονείδιστη και αντεθνική πρακτική, η οποία αμαυρώνει διεθνώς το κύρος του Ελληνισμού.
Η ψοφοδεής αυτή ταπεινωτική πολιτική των ολίγιστων ηγετών μας, προδήλως ασυμβίβαστη με το φρόνημα των σεπτών προγόνων του ευκλεούς παρελθόντος και ουχί μόνον με την σύγχρονη Ιστορία, αλλά τε και παλαιόθεν, αποδεικνύει περίτρανα την νυν, φύσει ανδραποδώδη νοοτροπία των σύγχρονων Ελλήνων πολιτικών μας ως προς την ενίσχυση των συμφερόντων της πατρίδας μας. Τούτο δε συντελείται, αφενός, ελλείψει ισχυρής διπλωματίας, αφετέρου, ένεκεν απώλειας ελευθεροφροσύνης ή ουσιαστικής γνώσης της διπλωματικής ιστορίας του έθνους μας.
Οι πολλαπλές εθνικές ήττες μόνον την τελευταία δεκαετία, όπως Μνημόνια, κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών, το αφήγημα της πανδημίας με την προώθηση πειραματικών εμβολίων με ό,τι τούτο συνεπάγεται αυτόχρημα διά την δημόσια υγεία, η επαίσχυντη επίσημη πρόσκληση των ναζιστικών στρατευμάτων της Ουκρανίας εις την ελληνική Βουλή εξ αφορμής του μαινόμενου πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, αποδεικνύουν ότι η εθνική κυριαρχία απόλλυται ευθαρσώς και η χώρα δρα ως μια καθημαγμένη αποικία του Τρίτου Κόσμου, ως ένα ανυπόληπτο κρατίδιο, το οποίο οι «Μεγάλες Δυνάμεις» επιστρατεύουν ως έρμα επί της δικής τους κεντρικής πολιτικής (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ευρώπη).
Η Ελλάς βαίνει εις κρημνόν. Εξ αυτού του λόγου ίσως ιχνηλατήσουμε την κατισχύουσα δύναμη κηδεμονίας μας αρχής γενομένης εκ της αφανών ιθυνόντων, οι οποίοι κηδεμονεύουν επί έτη την Παιδεία, συκοφαντούν το ελληνικό αλφάβητο, παραχαράσσουν την ελληνική Ιστορία και εξαπατούν ασύστολα την κοινή γνώμη διά των αισχρών και χυδαίων ραδιοτηλεοπτικών διαύλων.
*Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
