Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος, με αφορμή την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Τούρκους, ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter την ακόλουθη δημοσίευση:
- Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης*
«Γενοκτονία Ελλήνων Πόντου από Οθωμανούς 103 χρόνια μετά. Μαζί με το Ολοκαύτωμα & το Mets Yeghern, δεν παραγράφεται ούτε αυτό το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας! Ταπεινά αποτίουμε τον οφειλόμενο σεβασμό στη μνήμη των αδικοχαμένων & αποκηρύσσουμε την Υβριν της λήθης & της άρνησης».
Η ανάρτηση του αρχηγού εκφράζει το φρόνημα όλων των Ελλήνων και την ιστορική αλήθεια. Χτύπησε, όμως, σαν το σφυρί του ψυχιάτρου το γόνατο των αμετανόητων επιγόνων των Τούρκων γενοκτόνων. Δεκάδες Τούρκοι ισλαμοφασίστες παρέθεσαν την ανάρτησή του σχολιάζοντας με ύβρεις και ανιστόρητες τερατολογίες, χοροπηδώντας σαν βρικόλακες που τους έριξαν αγιασμό ή τους πρόλαβε το φως του ήλιου πριν χωθούν πάλι στα φέρετρά τους.
Ανάλογες ήταν οι αντιδράσεις και της ίδιας της τουρκικής κυβέρνησης για τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και όλων όσοι τίμησαν τη μνήμη των 353.000 τραντέλλενων Πόντιων αδελφών μας. Το επίσημο αφήγημα των Τούρκων είναι σουρεαλιστικό, πως δήθεν αυτοί είναι που έπεσαν θύματα Γενοκτονίας από εμάς και τους Αρμενίους. Μάλιστα, έχουν ανεγείρει και Μνημείο της Γενοκτονίας των… Τούρκων από τους Αρμενίους! Υπάρχουν ελάχιστοι γενναίοι Τούρκοι διανοούμενοι που έχουν θέσει το θέμα των εγκλημάτων Γενοκτονίας τα οποία τέλεσε η Τουρκία, που αξίζουν τον αμέριστο θαυμασμό μας, μαζί με εκείνον τον μοναχικό Αρμένιο βουλευτή της τουρκικής εθνοσυνέλευσης που ζήτησε την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας και ήδη δέχεται μηνύσεις και απειλές για τη ζωή του.
Ο Ναζισμός ηττήθηκε και η Γερμανία πλήρωσε τα εγκλήματά της. Ο τουρκικός γενοκτόνος ισλαμοφασισμός ακόμη βγάζει γλώσσα και στο έγκλημα της Γενοκτονίας προσθέτει την προσβολή της μνήμης των θυμάτων, διανθισμένη με απειλές κατά των εθνών που γενοκτόνησε, δηλαδή τραμπουκίζει και τους επιζήσαντες!
Η δε κουλτούρα της σφαγής και της ληστείας των θυμάτων, η κουλτούρα της Γενοκτονίας, έχει βαθιές ρίζες στον Τουρκισμό, πατέρα και δάσκαλο του Ναζισμού, στους απογόνους του ληστή και φονιά Ερτογρούλ. Είναι μια κουλτούρα φόνου και αρπαγής που παραμένει αλώβητη. Η κοινωνία της Τουρκίας στα θεμέλιά της έχει το αίμα των θυμάτων και τις λεηλατημένες περιουσίες τους, διότι -μην το ξεχνάτε- η σφαγή συνοδευόταν από οργανωμένο πλιάτσικο, όπου οι τοπικοί αρχηγοί των κεμαλικών είχαν υποχρέωση απόδοσης συγκεκριμένου ποσοστού της περιουσίας των θυμάτων, παρακρατώντας άλλο ποσοστό ως αμοιβή τους.
Υπήρξαν δε άπληστοι κατσαπλιάδες διοικητές Τσετών ή τακτικών κεμαλικών, που παρακράτησαν μεγαλύτερο ποσοστό από τον λουφέ, οι οποίοι οδηγήθηκαν σε στρατοδικεία. Οι χυδαίες αντιδράσεις των απλών Τούρκων στα κοινωνικά δίκτυα για τα φοβερά εγκλήματα που έχουν διαπράξει οι παππούδες τους αποδεικνύουν τη συνέχεια της κουλτούρας Γενοκτονίας στους σημερινούς Τούρκους και έχουν τη βάση τους σε μια φοβερή αλήθεια: Η Γενοκτονία ήταν ένα τουρκικό παλλαϊκό έγκλημα, με κίνητρο την καταλήστευση και τον βιασμό των θυμάτων.
Οι Ελληνες, οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι, εκατομμύρια θύματα, σφαγιάστηκαν και ληστεύτηκαν οι περιουσίες τους με τη γενική συμμετοχή των τουρκικών πληθυσμών. Στις πορείες θανάτου στο «Αουσβιτς εν ροή», όπως χαρακτήρισε ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης τη Γενοκτονία, ορδές από Τούρκους άντρες, γυναίκες, αλλά και παιδιά από τα χωριά που περνούσαν οι ρακένδυτοι μελλοθάνατοι, σε φρουρούμενες φάλαγγες, έπεφταν σαν κοπάδια από ύαινες πάνω τους, σκοτώνοντας, αρπάζοντας, βιάζοντας.
Υπάρχουν μαρτυρίες για Τουρκάλες που σκότωσαν παιδιά με ξύλα και μαχαίρια, και έπαιρναν τα ματωμένα ρούχα και παπούτσια των ανυπεράσπιστων Ελληνόπουλων ή Αρμενόπουλων και τα φορούσαν στα παιδιά τους! Τούρκοι σκότωναν τους γείτονές τους, βίαζαν τις γυναίκες, τις κόρες και τις αδερφές τους, και μετά άρπαξαν και το βιος τους. Απλοί πολίτες. Η Γενοκτονία δεν έγινε από κάποιον εξειδικευμένο κρατικό μηχανισμό. Δεν υπήρχαν SS. Στην Τουρκία, τα SS ήταν ο ίδιος ο τουρκικός λαός. Η ενοχή είναι συλλογική, γιατί συμμετείχαν όλοι, πλην εξαιρέσεων.
Το ίδιο συνέβη και στην Κύπρο, το 1974. Τουρκοκύπριοι ήταν κυρίως αυτοί που σκότωσαν αιχμαλώτους, γείτονές τους, βίασαν, άρπαξαν. Ο γενναίος Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ έγραψε έμπλεος ντροπής για το παράπονο που εξέφρασε, γέρος πια, το 1974, ένοπλος άτακτος Τουρκοκύπριος προς φίλο του, που βίασε και μετά έσφαξε ωραία Ελληνίδα, στερώντας του την ευχαρίστηση να τη βιάσει κι αυτός, καθώς περίμενε τη σειρά του ως καλός Τούρκος. Αυτοί είναι οι Τούρκοι, γι’ αυτό αντιδρούν ως θιγμένοι νταήδες στο ζήτημα της Γενοκτονίας. Ο αγώνας για τη δικαίωση των θυμάτων και των απογόνων τους τελειώνει μόνον όταν ο ίδιος ο δράστης -εν προκειμένω, η Τουρκία- αναγνωρίσει το έγκλημα που τέλεσε κατά της Ανθρωπότητας.
Όπως όμως ειναι προφανές από τη φύση του Τουρκισμού, την Ιστορία, αλλά και το παρόν του, αυτή η ημέρα αργεί και οι σημερινοί Τούρκοι δεν έχουν καμία διαφορά από τους γενοκτόνους παππούδες τους. Ίσως και να έχουν χειροτερέψει. Η σημερινή Τουρκία παραμένει επικίνδυνη να γίνει υπότροπος του ίδιου εγκλήματος – δεν είναι ασυνήθεις οι επίσημες κυβερνητικές απειλές προς τα Εθνη τα οποία γενοκτόνησε περίπου ότι θα τελειώσουν τη δουλειά που άφησαν στη μέση.
Η Τουρκία θα συμμορφωθεί μόνο μετά το σοκ μιας μεγάλης ήττας και του οριστικού διαμελισμού της. Τότε μόνο μπορεί να δούμε τον Τούρκο Πρόεδρο, όπως ο Γερμανός στο Τείχος των Δακρύων, να γονατίζει στα μνημεία των θυμάτων στην Αθήνα ή στο Ερεβάν και να λέει: «Σας παρακαλούμε, συγχωρήστε μας». Ως αυτή τη μέρα, η Τουρκία δεν δικαιούται να συγκαταλέγεται στα πολιτισμένα κράτη. Ως τότε, οφείλουμε ηγεσία και λαός να κάνουμε το καθήκον μας, να απαιτούμε από όλο τον κόσμο και την ίδια την Τουρκία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία και να οπλιζόμαστε υλικά και ηθικά, χτίζοντας ένα τείχος αποτροπής και ισχύ ανελέητης τιμωρίας για τους αμετανόητους Τούρκους γενοκτόνους, εάν τολμήσουν να αποπειραθούν να μας βλάψουν.
