Θυμάστε εκείνον τον σπαρταριστό διάλογο από τα «Κίτρινα γάντια» μεταξύ της κυρα-Θοδώρας (Υβόννη Βλαδιμήρου) και του Ορέστη Καλλιγαρίδη (Νίκος Σταυρίδης), ο οποίος, αγωνιώντας να μάθει ποιο ζευγαράκι καθόταν στο περίφημο τραπέζι, ξεσπάει;
«Βέβαια. Αλλο ένας κύριος και μια κυρία, άλλο 2 κύριοι, άλλο τρεις παπάδες, άλλο 4 πυροσβέστες, άλλο 5 γεωπόνοι και άλλο η Λεγεώνα των Ξένων». Αυτό μου θύμισε ένας φίλος απόστρατος αξιωματικός, το τηλεφώνημα του οποίου με αποσυνέδεσε από τον ζηλιάρη κύριο Καλλιγαρίδη: «Ρε συ, κοντεύουμε να τρελαθούμε με αυτά που ακούμε». «Ποια ακριβώς; Διότι είναι άπειρα» τον ρώτησα.
«Κοίταξε, μας λένε ότι δίνουμε όπλα στην Ουκρανία από τα περισσεύματά μας. Περισσεύματα δεν υπάρχουν. Και πολύ φοβούμαι ότι τα μπερδεύουν ή θέλουν να τα μπερδεύουν με τα αποθέματα. Αλλο περίσσευμα και άλλο απόθεμα, και να μην τα αναλύω τώρα, διότι δεν είναι της στιγμής. Οι συνάδελφοί μου οι στρατιωτικοί το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό. Οι άλλοι μάλλον τα… μπερδεύουν».
Λέτε να είναι έτσι, σύντροφοι; Μάλλον έτσι θα ‘ναι, διότι άλλο «απόθεμα», άλλο «περίσσευμα», άλλο «απαξιωμένα» και άλλο τα μακαρόνια με κιμά…
