Όποιος παρακολουθεί από κοντά το θέμα της λαθρομετανάστευσης θα έχει αντιληφθεί ότι αυτό που επιχειρείται ποικιλοτρόπως είναι η νομιμοποίηση των αλλοδαπών που μπαίνουν παράνομα στη χώρα.
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Θα έχει παρατηρήσει επίσης ότι πολλοί από αυτούς δεν δικαιούνται άσυλο, καθώς δεν υπάρχει κανένας πόλεμος στις χώρες τους. Που και να υπήρχε, θα ήταν εντελώς ανόητο η Ελλάδα να φορτωθεί τα εκατομμύρια που φεύγουν λόγω πολέμου, όπως λένε τουλάχιστον. Μέσα σε αυτά τα εκατομμύρια, όλως περιέργως, είναι άντρες σε ηλικία στράτευσης, αλλά ακόμη πιο περιέργως αρνούνται να πολεμήσουν για τη χώρα τους και λιποτακτούν. Κοινώς, στις περιπτώσεις εμπόλεμων χωρών η Ελλάδα δέχεται λιποτάκτες, όχι πρόσφυγες. Να τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και όχι όπως τα βαφτίζουν οι επιτήδειοι.
Βέβαια, η Ελλάδα όχι μόνο έχει φορτωθεί τα εκατομμύρια λαθρομεταναστών, όχι μόνο έχει δεχτεί να διοικείται από την Υπατη Αρμοστεία και τους κομισάριους της Ε.Ε., ενώ έχει κορόνα στο κεφάλι της το παρακράτος των ΜΚΟ -γιατί περί αυτού πρόκειται-, αλλά έχει αναγκάσει και τον νόμιμο φορολογούμενο πληθυσμό της να χρηματοδοτεί την υποβάθμιση της ζωής του, την παρανομία και να υφίσταται και τις συνέπειες. Τα διεθνή προγράμματα για την «ένταξη», τη στέγαση, την περιποίηση των παρανόμως αφιχθέντων στη χώρα είναι συγχρηματοδοτούμενα, το οποίο σημαίνει ότι ένα 25% περίπου το πληρώνουμε εμείς, οι Ελληνες φορολογούμενοι. Ενα σωρό δράσεις, δε, εντάχθηκαν στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, χρηματοδοτούνται δηλαδή από τον δικό μας Προϋπολογισμό και τα δικά μας χρήματα.
Αυτό μεταφράζεται στο εξής: Μια οικογένεια προσφύγων, και όχι μόνο, κατά δήλωσή της στην αίτησή της, έχει πρόσβαση σε δωρεάν διαμέρισμα, επιδόματα και παροχές, στα οποία δεν έχει πρόσβαση κανένας Ελληνας, εκτός κι αν είναι ρακένδυτος, και πάλι με ερωτηματικό. Κοινώς, ο Ελληνας πρέπει να στύβεται σε 42 δουλειές με τη γυναίκα του για να μπορεί να πληρώσει ένα σπίτι με οικονομικό ενοίκιο, αν βρει, και να τα βγάλει πέρα, ενώ ο παρανόμως εισελθών έχει άμεσα σχεδόν όλα τα κομφόρ άκοπα και αβίαστα, με τη σύζυγο άνευ εργασίας να μεγαλώνει παιδιά. Διότι δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο, όπως έλεγε και η διαφήμιση. Αν δεν είναι αυτό ρατσιστική αντιμετώπιση απέναντι στους Ελληνες, τότε τι είναι; Ποια πολιτική προβλέπει τζάμπα διαμέρισμα σε ελληνική οικογένεια με εργαζόμενους γονείς, που προσφέρουν στο κράτος και το κοινωνικό σύνολο, και δεν τη γνωρίζουμε;
Και θα επιμείνω στο θέμα «εργαζόμενος πολίτης». Φτάνουν πια οι επιδοτήσεις σε ανθρώπους που παρασιτούν στην κοινωνία επιδοτούμενοι! Είτε είναι Ελληνες είτε όχι.
*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Sorbonne Nouvelle-Paris III
