Απαίδευτοι νεόπλουτοι, παραβατικοί φτωχοδιάβολοι που πιάνουν την καλή κερδίζοντας το λαχείο είθισται να φθονούν τους αυθεντικούς αριστοκράτες
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Τι ξέρουν οι Τούρκοι της ελίτ που τους εξοργίζει και μας αποκαλούν συνεχώς «κακομαθημένους»; Γνωρίζουν τα ήδη γνωστά, που είναι τα εξής: Το πολιτισμικό σύνολο, που συνοψίζεται στη λέξη «Δύση», είναι γνήσιο τέκνο του Ελληνισμού. Μπορεί η Δύση να μην είναι το ιδανικότερο παιδί που θα μπορούσε να υπάρχει, αλλά παραμένει σάρκα από τη σάρκα της ελληνικής πρότασης νοηματοδότησης και διεξαγωγής του αγώνα που ονομάζεται «ανθρώπινος βίος».
Η φιλοσοφία, η εκπαιδευτική διαδικασία, ο αθλητισμός, το θέατρο, η αναζήτηση του κάλλους, η ανάγκη συμμετοχής των πολιτών στα κοινά (η κακοποιημένη «δημοκρατία» της κοινοβουλευτικής αντιπροσώπευσης), η απαίτηση της λογικής απόδειξης ισχυρισμών και θεωρημάτων, όλα πηγάζουν από το χωροχρονικό σημείο για το οποίο είμαστε υπερήφανοι. Είτε υπόδουλοι είτε ελεύθεροι ή διωκόμενοι για το όνομά μας και την πίστη μας ή καταπιεζόμενοι είτε ασύδοτοι, οι ελληνικές γενιές μεγαλώνουμε με αυτή την πεποίθηση: Είμαστε οι πέτρες πάνω και μέσα από τις οποίες περνά ο ποταμός της Ιστορίας και του κυρίαρχου πολιτισμικού προτύπου χιλιετιών.
Ό,τι αξίζει στην καθημερινότητα δισεκατομμυρίων ανθρώπων ξεκίνησε εδώ. Αυτή η πεποίθηση είναι εμπεδωμένη όχι μόνο εδώ, αλλά και στη διεθνή πολιτική, οικονομική και διπλωματική αρένα.
Μπορεί να γίνεται συστηματική απόπειρα να θρυμματιστούν οι κατασκευές παγιωμένων αντιλήψεων, που αποκαλούνται «στερεότυπα», αλλά αυτές οι απόπειρες θα αποτύχουν – ειδικά όταν αυτά τα στερεότυπα δομούνται σταδιακά επί χιλιετίες και η αξιοπιστία τους έχει κυρωθεί από την καθημερινή εμπειρία δεκάδων λαών και εθνοτήτων. Σε αυτή την περίπτωση, τα στερεότυπα είναι δεδομένα διαρκούς έρευνας, που διεξάγεται στο εργαστήριο της Ιστορίας. Ο Ελληνισμός και η ευμενής επίδρασή του στις ζωές των ανθρώπων της Γης είναι άθραυστα στερεότυπα.
Δεν υπάρχει καλύτερη και λειτουργικότερη πρόταση οργάνωσης του συλλογικού βίου από τη δική μας (και είναι δική μας, παρά τις συστηματικές προσπάθειες της αξιοθρήνητης πολιτικής νομενκλατούρας να την αποποιηθούμε).
Πώς να μην είσαι κακομαθημένος αν έχεις βιωμένη αυτή την ιδέα; Το δικό μας βίωμα, που δεν μπορούν να κατανοήσουν οι αμύητοι, είναι ένα έλλειμμα που τους εξοργίζει. Κάπου εκεί αρχίζει να εκδηλώνεται συμπλεγματική συμπεριφορά.
