H Πρόεδρος της Δημοκρατίας πολιτογραφεί τιμητικώς Ελληνα έναν Τούρκο, εναντίον του οποίου λέγεται ότι εκκρεμεί διεθνές ένταλμα σύλληψης.
Από τον Μανώλη Κοττάκη
Δικαστήριο καταδικάζει τον σκηνοθέτη Δημήτρη Λιγνάδη για δύο από τις τέσσερις κατηγορίες βιασμού που τον βάρυναν και τον αφήνει ελεύθερο, χωρίς περιοριστικούς όρους. Βούλευμα της Δικαιοσύνης απαλλάσσει αμετάκλητα γόνο γνωστής επιχειρηματικής οικογενείας από την κατηγορία του βιασμού νεαρής στη Θεσσαλονίκη. Το Ευρωβαρόμετρο δείχνει ότι οι Ελληνες πιστεύουν σε ποσοστό 94% ότι η Ελλάς είναι μια διεφθαρμένη χώρα, στην οποία επικρατεί ατιμωρησία. Η Κομισιόν σε έκθεσή της εγκαλεί την Ελλάδα για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το κράτος δικαίου και ψέγει το αρμόδιο υπουργείο για τη διάσημη λίστα Πέτσα.
Η Βουλή δίνει στη δημοσιότητα τις δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης των μελών της, από τις οποίες προκύπτουν βαθύπλουτοι και υπερδανειζόμενοι πολιτικοί, σε μια εποχή μάλιστα που οι τράπεζες δίνουν με το σταγονόμετρο δάνεια σε μικρομεσαίους επιχειρηματίες και οικογενειάρχες. Ανακρίτρια εξέδωσε ένταλμα σύλληψης εναντίον αναλυτή, αλλά μία ημέρα μετά ο αναλυτής αφέθηκε ελεύθερος. Η ανακρίτρια έλαβε «αναρρωτική άδεια αορίστου χρόνου» και «απέχει» από τα καθήκοντά της, ενώ οι άνδρες της ΕΛ.ΑΣ., που εξετέλεσαν το ένταλμα και προχώρησαν στη σύλληψη του αναλυτή, έτυχαν δριμύτατων παρατηρήσεων από την προϊστάμενη Αρχή τους. Η δημοσιοποίηση των αρχείων της εταιρίας Uber και της διαπλοκής τους με όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου λέγεται ότι έχει και ελληνική πτυχή.
Όλα τα παραπάνω γεγονότα, αγαπητοί αναγνώστες συνέβησαν μέσα σε μερικές εβδομάδες, την εβδομάδα που μας πέρασε και την προηγουμένη. Διαδοχικά, το ένα πίσω από το άλλο. Και μία εβδομάδα πριν από την επέτειο για την αποκατάσταση της δημοκρατίας πιστοποιούν το μείζον: Το πολίτευμα έχει πιάσει «υγρασία» που διαβρώνει τις αρχές του. Δεν υπάρχει τομέας του δημόσιου βίου που δεν όζει διαφθορά και αναξιοκρατία. Οι οργισμένοι και οι σιωπηλοί, οι οποίοι ματαίως αναζητούν βήμα για να πουν τον πόνο τους, αυξάνονται και πληθύνονται κάθε μέρα. Και η οργή τους μεγεθύνεται -προκύπτει από το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο- από τη συνειδητοποίηση της οδυνηρής πραγματικότητας: Υπάρχει διαφθορά, υπάρχει όμως και ατιμωρησία. Καμία εμπιστοσύνη στους θεσμούς, με τη Δικαιοσύνη στις πρώτες θέσεις της αναξιοπιστίας ότι θα κάνει κάτι για να ξεσκεπάσει τη διαφθορά και να τιμωρήσει τους διεφθαρμένους. Αυτή είναι η άποψη των Ελλήνων! Σήμερα! Το σωτήριον έτος 2022! Το μέγα πρόβλημα των καιρών μας, όμως, δεν είναι απλώς η διαφθορά και η ατιμωρησία. Είναι κυρίως η αναισθησία των ταγών μας. Η αδιαφορία τους να δώσουν οποιαδήποτε απάντηση για θέματα που τους αφορούν.
Αν Ελληνας μπορεί να γίνεσαι επί «τιμή», βάσει τιμοκαταλόγου δηλαδή, αν φυλακή πάει μόνο η «μαρίδα», ενώ οι επώνυμοι αποφυλακίζονται με δικαστική απόφαση, αν με βάση το Ευρωβαρόμετρο η κοινωνία βοά σε ποσοστό 94% ότι οι θεσμοί «τα παίρνουν», τότε σε καιρούς αυξημένης ευαισθησίας αυτό θα έπρεπε να ήταν το υπ’ αριθμόν 1 ζήτημα που θα έπρεπε να θέσει προς συζήτηση στον διάλογο η Πολιτεία. Δεν είναι, όμως ! Γιατί δεν συμφέρει. Η σιωπή δεν είναι απάντηση, πάντως. Δεν γίνεται να είναι η απάντηση, όταν το έδαφος φεύγει κάτω από τα πόδια μας. Όσο διαρκούν η σιωπή και η απραξία της Πολιτείας να σπάσει το κακό σπυρί τόσο θα διογκώνεται το ρεύμα απονομιμοποίησης στην κοινωνία. Ο κίνδυνος είναι ήδη ορατός – τον πιάνουν τα δημοσκοπικά ραντάρ: η αποχή να σημειώσει ποσοστά-ρεκόρ στις προσεχείς εκλογές! Να ψηφίσουν τελικώς μόνον οι μισοί Ελληνες και τα ποσοστά των δύο «μεγάλων» κομμάτων σε συνθήκες απλής αναλογικής να αθροίζουν μόλις και μετά βίας 50%. Κούγκι! Το φαντάζεστε;
Δεν ξέρω αν έτυχε να δείτε το βίντεο από ένα ξέφρενο πάρτι σε όροφο κτιρίου στο Ισραήλ προ ετών, κατά τη διάρκεια του οποίου οι συμμετέχοντες χοροπηδούσαν ξέφρενα πάνω στο ξύλινο πάτωμα υπό τους ήχους ξένης μουσικής. Δεν ξέρω αν θυμάστε πόσο ξαφνικά υποχώρησε το πάτωμα και πήρε μαζί του στο κενό τους δεκάδες καλεσμένους που καταπλακώθηκαν. Αλλά όσοι το θυμάστε θα συμφωνείτε: Αυτό ακριβώς θυμίζει το πολιτικό μας σύστημα στη διεφθαρμένη πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια – χορεύει ξέφρενα πάνω στο πάτωμα και δεν σκέφτεται την πιθανότητα ότι θα βρεθεί στο κενό. Είναι μια ισχυρή πιθανότητα, όμως. Και αν, ο μη γένοιτο, συμβεί, οι συνέπειες θα είναι καταλυτικές. Οχι μόνο για την πολιτική σταθερότητα και την κοινωνική ειρήνη, αλλά και για την εδαφική μας ακεραιότητα. Τυχόν διάλυσή μας θα ανοίξει τις ορέξεις τρίτων. Η διαφθορά δεν είναι (συμπεραίνω) υγρασία για το πολίτευμα μόνον, αλλά και απειλή για την εθνική μας ασφάλεια.
