Οι αποκαλύψεις του Κρητικού οπλαρχηγού και εθνικού αγωνιστή Βασιλείου Γεωργιάδη για τις προδοσίες του Βενιζέλου
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Οι Κρήτες και στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, αλλά και καθʼ όλη τη διάρκεια της Οθωμανοκρατίας, είχαν μόνο έναν βασικό πόθο: την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού ώστε να ενωθεί η νήσος με τη μητέρα πατρίδα. Καθετί που εξυπηρετούσε αυτόν τον αντικειμενικό σκοπό το αγαπούσαν και το υπηρετούσαν, ενώ οτιδήποτε τους απομάκρυνε από την εκπλήρωση του ονείρου το πολεμούσαν.
Το 1911, αντιμετωπίζοντας όχι μόνο την απροθυμία του τότε πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου να προωθήσει το ζήτημα της ένωσης του νησιού με την Ελλάδα αλλά και τη σφοδρή εναντίωσή του -μια και η ένωση δεν ήταν κάτι αρεστό στους Αγγλογάλλους-, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θυμήθηκαν την όχι και τόσο… πατριωτική δράση του τα προηγούμενα χρόνια. Οσα έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν ξεχάστηκαν. Βγήκαν από τα συρτάρια της μνήμης και η συνεργασία του με τους Τούρκους (με το αζημίωτο, πάντοτε) και η επίδειξη από την πλευρά του ανεξήγητα σκληρής στάσης απέναντι στους Ελληνες.
Οι αποκαλύψεις του Κρητικού οπλαρχηγού και εθνικού αγωνιστή Βασιλείου Γεωργιάδη για τις προδοσίες του Ελ. Βενιζέλου ήταν κάτι που θα έπρεπε να αναμένει ο τότε πρωθυπουργός. Οσα είπε ο Γεωργιάδης για την εμπλοκή του Βενιζέλου στην άδικη καταδίκη σε θάνατο δύο Ελλήνων για φόνο Τουρκοκρητικού και για την κατάδοση των επαναστατών (και του ιδίου προσωπικά στους Τούρκους) σήκωσαν θύελλα αντιδράσεων.
Επειδή η υπόθεση του απαγχονισμού του Λαρετζάκη και του Παπαδάκη και οι σχέσεις του Βενιζέλου με τους Τούρκους δεν μπορούσαν να αμφισβητηθούν, οι βενιζελικοί επιδίωξαν να αμφισβητήσουν όχι τη μαρτυρία, αλλά τον ίδιο τον μάρτυρα! Καλλιέργησαν, λοιπόν, ένα κλίμα δυσπιστίας απέναντι στον Βασίλειο Γεωργιάδη – αποφεύγοντας να δώσουν πολλές λεπτομέρειες για τους λόγους που θα έπρεπε να θεωρείται αναξιόπιστος ο καταγγέλλων.
Η εφημερίδα «Σκριπ», επιδιώκοντας να συνεχίσει την έρευνα για το θέμα, αλλά και επειδή δεν ήθελε να κηλιδωθεί η φήμη της και να φανεί αναξιόπιστη στα μάτια των αναγνωστών της απευθύνθηκε σ’ ένα πρόσωπο, ιδιαίτερα γνωστό και στην αθηναϊκή και την κρητική κοινωνία: στον πρώην βουλευτή και νομάρχη, τον Κωνσταντίνο Αργυρόπουλο, ο οποίος συμμετείχε ενεργά ως εθελοντής στην Κρητική Επανάσταση.
Όσα είχε να πει και να γράψει ο Αργυρόπουλος για τον Γεωργιάδη θεωρούνταν από χέρι ιδιαίτερα σημαντικά, μια και θεωρείτο άτομο υψηλού κύρους και ακεραιότητας και όσον αφορά στην αγωνιστική του διαδρομή στην Κρητική Επανάσταση και την πολιτική σταδιοδρομία του, αλλά και στη θητεία του ως τμηματάρχης στο υπουργείο Δικαιοσύνης.
Η εφημερίδα στις 27 Νοεμβρίου 1911 έγραφε (στη σελ. 2): «Εις επιβεβαίωσιν όλων των ανωτέρω δημοσιευόμενον και την εξής επιστολήν του κ. Κωνστ. Αργυροπούλου, πρώην βουλευτού και Νομάρχου, ενός εκ των αξιοπιστοτέρων μαρτύρων των εν Κρήτη Εθνικών Αγώνων, βαθυτάτου δε γνώστου πάντων των προσώπων και πραγμάτων της Κρήτης».
Η επιστολή του κ. Αργυροπούλου ανέφερε τα ακόλουθα:
«Κύριε Διευθυντά του “Σκριπ”,
Ως υπέρ πάντα άλλον ειρήμονα των Κρητικών πραγμάτων με ηρωτήσατε περί του κ. Β. Γεωργιάδου και των υπʼ αυτού δημοσιευθέντων χθες εις το “Σκριπ”. Σας απαντώ:
Ο κ. Γεωργιάδης είνε εκ καλλίστης οικογενείας της επαρχίας Σελίνου, ανεψιός του γέροντος αρχηγού, του μεγάλου ήρωος Κριάρη. Εις την επανάστασιν του 1878, τον είδα εν τη Συνελεύσει πληρεξούσιον της επαρχίας Σελίνου, πατριωτικότατον, εθνικώτατον, ζωηρότατον. Γνωρίζω ότι κατόπιν ήτο ταγματάρχης διευθυντής της αστυνομίας Χανίων.
Τα πρώτα γεγονότα άτινα δημοσιεύει περί Βενιζέλου, εξ ιδίας αντιλήψεως βέβαια δεν δύναμαι να γνωρίζω, αλλά πολλάκις τα ήκουσα λεγόμενα παρά πολλών.
Οσον δ’ αφορά το δεύτερον γεγονός το της δίκης των δύο ηρωικών νέων κατηγορηθέντων διά τον φόνον του Τουρκοκρητός Μπάρδα, αυτό είναι γεγονός πασίγνωστον εν Κρήτη, ως το αναφέρει ο κ. Γεωργιάδης, και μάλιστα με τραγικωτέρας λεπτομερείας, ουδ’ αμφισβητείται παρ’ ουδενός, διότι εδημοσιεύθη πολλάκις και εις εφημερίδας και εις φυλλάδια.
Απορώ όμως πώς έκαμαν τόσον βαθείαν αίσθησιν τα παρά του κ. Γεωργιάδου περί Βενιζέλου δημοσιευθέντα, αφού κατά καιρούς και εγώ και πλείστοι άλλοι εξέχοντες πολιτικοί και δημοσιογράφοι της Κρήτης εδημοσιεύσαμεν πλείστας σοβαρώτατας αντεθνικάς πράξεις του Βενιζέλου με αποδείξεις επισημότατας και αναμφισβητήτους.
Ο φίλος Κ. Αργυρόπουλος
Πρώην νομάρχης και βουλευτής».
Από το σύνολο της δήλωσης Αργυρόπουλου αξίζει να συγκρατήσουμε ότι υπάρχουν δημοσιεύσεις για πολλές περισσότερες και σοβαρότερες αντεθνικές πράξεις του Βενιζέλου απ’ όσες τού απέδιδε ο Γεωργιάδης…
