Οι δραματικές στιγμές που έζησαν και ζουν χιλιάδες συμπατριώτες μας εξαιτίας των πυρκαγιών που κατακαίνε το βιος τους και απειλούν τη ζωή τους κυριάρχησαν για άλλα μια φορά στα δελτία ειδήσεων τέτοια εποχή.
Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη*
Δεν δόθηκε όμως η προσοχή που ίσως θα απαιτούταν σε μια σειρά από αρκετές «παράξενες» πυρκαγιές που ξέσπασαν τους τελευταίους μήνες σε διάφορες περιοχές της πατρίδας μας και αφορούν κυρίως περιπτώσεις επιχειρηματικού ενδιαφέροντος.
Συγκεκριμένα, από την αρχή του έτους είχαμε τουλάχιστον έξι περιπτώσεις πυρκαγιών που ξέσπασαν σε βιομηχανικές μονάδες σε όλη την επικράτεια, όπως στη Μεταμόρφωση Αττικής (10 Απριλίου, σε μονάδα κατασκευής χημικών τουαλετών), στο Αλιβέρι (10 Απριλίου, σε γαλβανιστήριο), στα Γρεβενά (4 Μαΐου, σε εργοστάσιο ξυλείας, όπου θρηνήσαμε και έναν 28χρονο νεκρό από τα εγκαύματα που υπέστη), στον Ασπρόπυργο (6 Ιουνίου, σε εργοστάσιο πλαστικών), στη Μαγούλα (20 Ιουνίου, σε μονάδα παραγωγής ζύμης), στις Αχαρνές (25 Ιουνίου, σε βιομηχανία χρωμάτων), στα Οινόφυτα (13 Ιουλίου, σε εργοστάσιο πλαστικών, με δύο εργαζομένους τραυματίες).
Είχαμε, επίσης, μια σειρά από πυρκαγιές σε ξενοδοχεία σημαντικών τουριστικών προορισμών, και μάλιστα σε υψηλή τουριστική περίοδο, όπως Κρανίδι (5 Ιουλίου), Κέρκυρα (20 Ιουλίου), Ηράκλειο (Κοκκίνη Χάνι, 11 Ιουλίου), Χανιά (περιοχή Αποκορώνου 11 Ιουνίου), Αμάρυνθο Ερέτριας (16 Ιουνίου), Τσαγκαράδα Πηλίου (7 Ιουνίου) κ.α.
Άσχετα με τα αίτια της κάθε πυρκαγιάς, σε κάθε περίπτωση υπεισέρχεται ο ανθρώπινος παράγοντας, είτε με τη μορφή δόλου είτε αμέλειας. Σίγουρα, όμως, είναι ιδιαίτερα ασυνήθιστος ο αριθμός τέτοιου είδους πυρκαγιών, που είναι πολύ μεγαλύτερος από αντίστοιχους παρελθόντων ετών. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να βάλει σε σκέψεις τις όποιες αρμόδιες υπηρεσίες της Πολιτείας, που ίσως θα έπρεπε να διερευνήσουν το θέμα βαθύτερα.
Με δεδομένη την κυνική ομολογία παρακρατικών κύκλων της Τουρκίας (ίσως όχι και τόσο παρακρατικών πια, αφού οι Γκρίζοι Λύκοι έχουν φτάσει να κυβερνούν σήμερα στην κακή μας γείτονα!) για τον ρόλο τους στους εμπρησμούς των ελληνικών δασών, ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε, επιτέλους, μήπως όλα αυτά αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία ενός υβριδικού πολέμου που δέχεται η πατρίδα μας. Γιατί όχι και μιας «πρόβα τζενεράλε» από πλευράς της γείτονος, ώστε στην απευκταία περίπτωση ενός θερμού επεισοδίου ή μιας στρατιωτικής εμπλοκής να είναι ήδη γνωστά τόσο οι ικανότητες όσο και ο χρόνος αντίδρασης της Πολιτείας στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων.
Οι κάτοικοι των ακριτικών περιοχών της πατρίδας μας, πάντως, θεωρούν δεδομένα κάποια πράγματα. Και μάλιστα όταν αυτά διατυπώνονται από ενεργούς πολίτες με ιδιαίτερη βαρύτητα της γνώμης τους, όπως ο Αλεξανδρουπολίτης συγγραφέας και δρ του Πάντειου Πανεπιστημίου Θεοφάνης Μαλκίδης, τότε αποκτούν ιδιαίτερη σημασία:
«Ο Δρυμός της Δαδιάς βρίσκεται ελάχιστα χιλιόμετρα από την Τουρκία, η οποία εδώ και πολλά χρόνια στέλνει συστηματικά τους εισβολείς να περάσουν αποκλειστικά μέσα από αυτόν. Οι φωτιές “που βάζουν για να ζεσταθούν”, όπως λένε κάποιοι γελοίοι “θεσμικοί” στο λεκανοπέδιο, είναι οι εμπρησμοί κάθε καλοκαίρι στην περιοχή! Είναι βέβαιο ότι τη φωτιά στη Δαδιά την έχουν βάλει οι εισβολείς του Χίτλερ της Αγκυρας. Αυτό το ξέρουν όλοι!!! Επίσης είναι κοινό μυστικό ότι στον Εβρο, όπως και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, οι εμπρησμοί είναι ένα ακόμη μέσο αποσταθεροποίησης της πατρίδας μας από τον εξ ανατολών πειρατή».
Δυστυχώς, αυτό που είναι γνωστό σε κάθε κάτοικο των ακριτικών περιοχών της πατρίδας μας, αλλά και σε καθέναν που μάχεται ενάντια σε αυτές τις ασύμμετρες απειλές, δεν είναι αντιληπτό από τους χαρτογιακάδες των Αθηνών, που νομίζουν ότι όλα τα ζητήματα λύνονται αφού πρώτα επιτρέψουμε να επισυμβούν τα όποια τραγικά αποτελέσματά τους…
*Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική» [email protected]
