Ο πρόσφατος λόγος του πρωθυπουργού σχετικά με την επιμήκυνση του χρονικού διαστήματος των ελέγχων των δημοσιονομικών δαπανών της χώρας από τους δανειστές, από τρεις σε έξι μήνες, αποδεικνύει ότι είτε οι πολιτικοί είτε οι πολίτες, οι οποίοι είναι οι αποδέκτες της συστηματικής παραβίασης των νόμων της λογικής, πάσχουν από χρόνια εγκεφαλική πολιτική δυσλειτουργία, επειδή η συνολική οικονομική αποτυχία, η καταστροφή και η εξαθλίωση χαρακτηρίζονται «οικονομικό θαύμα».
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά*
Κατά τον πρωθυπουργό, η χώρα από τριτοκοσμική μπανανία και εποπτευόμενο προτεκτοράτο, που ήταν από το 2010, ξαφνικά, και σε χρόνο dt, μετασχηματίστηκε σε ευνομούμενο ελβετικό καντόνι, επειδή άλλαξε το χρονικό διάστημα μεταξύ των δύο διαδοχικών διαδικασιών της οικονομικής εποπτείας. Αυτό όμως που δεν ανέφερε ο κύριος πρωθυπουργός στη θριαμβολογία του είναι ότι η κυβέρνησή του παρέλαβε από τον ΣΥΡΙΖΑ χρέος περίπου 350 δισεκατομμυρίων ευρώ και, εντός τριών ετών, το ανήγαγε σε χρέος 400 δισεκατομμυρίων ευρώ ή σε χρέος ισοδύναμο με το 216.5% του ΑΕΠ (https://commodity.com/data/greece/debt-clock/).
Δηλαδή, από τη στιγμή της λεκτικής θριαμβολογίας μέχρι το 2070, κάθε πολίτης αυτής της χώρας θα πρέπει να πληρώσει στους δανειστές το ποσό των 40.000 ευρώ. Εάν όμως εξαιρέσουμε «ευπαθείς» ομάδες, δημοσίους υπαλλήλους, συνταξιούχους, πρόσφυγες και μετανάστες, πολιτικούς, κομματικούς κηφήνες, ανέργους και τους εκ πεποιθήσεως αέργους, έκαστος εκ των περίπου 2.000.000 εργαζομένων αυτής της χώρας θα πρέπει να πληρώσει 200.000 ευρώ στους δανειστές ή, ισοδυνάμως, σε κάθε Ευρωπαίο πολίτη 800 ευρώ και ταυτόχρονα να σιτίζει όλους τους προαναφερθέντες.
Κάθε λογικός άνθρωπος διερωτάται πώς είναι δυνατόν να πληρωθεί αυτό το χρέος, όταν οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος, των προϊόντων, των καυσίμων και των τροφίμων βαίνουν συνεχώς αυξανόμενες επειδή η κυβέρνηση της Ν.Δ. κατέστρεψε την ενεργειακή υποδομή της χώρας με το να απαξιώσει τα τεράστια αποθέματα λιγνίτη, ζημιώνοντας τη χώρα με 200 δισεκατομμύρια ευρώ, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο με το αντίστοιχο χρηματικό ποσό τη γερμανική βιομηχανία. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση χορήγησε τη διανομή και την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας σε ελάχιστες επιχειρηματικές οικογένειες, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στην ανεργία δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι.
Ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι αγνοεί ότι η αύξηση των τιμών της ενέργειας μπορεί να απορροφηθεί μόνο από τις χώρες που διαθέτουν παραγωγική βάση, ενώ οι πολίτες εκείνων των χωρών που καταναλώνουν χωρίς να παράγουν, όπως η Ελλάδα, θα βιώνουν διαρκώς τις επιπτώσεις από την επιδείνωση των οικονομικών δεικτών. Ταυτόχρονα, η πτώση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών αυξάνει τον πλούτο των ελίτ, επειδή από την άνοδο των τιμών επωφελούνται οι οικονομικά ισχυρότεροι μέσω του ελέγχου του συστήματος παραγωγής και διανομής προϊόντων και αγαθών.
Η καταστροφή της παραγωγικής μηχανής συνεπάγεται την αύξηση του εξωτερικού δανεισμού, με αποτέλεσμα τα συσσωρευμένα χρέη να οδηγούν την οικονομία σε ένα εκθετικό σπιράλ θανάτου. Πώς θα μπορούσε, άραγε, να ερμηνευθεί από τον πρωθυπουργό η συνεχής συρρίκνωση των μέσων παραγωγής, η αποβιομηχανοποίηση και η υπερφορολόγηση της παραγωγικής διαδικασίας; Ουδείς αντιλαμβάνεται γιατί ο πρωθυπουργός ανέφερε στη θριαμβολογία του τα «περί διχασμού του λαού», όταν η κυβέρνησή του πόλωσε την κοινωνία με τον διαχωρισμό των πολιτών σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους.
Είναι περίεργο ότι ο πρωθυπουργός δεν αντιλαμβάνεται πως η οικονομική πολιτική των καθολικών εγκλεισμών την περίοδο της πανδημίας έχει επιδεινώσει την ήδη τραγική οικονομική κατάσταση, επιφέροντας μη αναστρέψιμη οικονομική καταστροφή σε μια «οικονομία τού φραπέ» που δεν παράγει σχεδόν τίποτα. Επίσης, σε έναν οικονομικό θριαμβευτικό απολογισμό, έστω και εικονικό, τι θέση κατέχει η αναφορά περί Χρυσής Αυγής ή περί των θανάτων από τον εμπρησμό της Marfin, όταν η Ν.Δ. προσκάλεσε στο ελληνικό Κοινοβούλιο τους νεοναζί του Τάγματος Αζόφ με το οποίο η Χρυσή Αυγή έχει αδελφοποιηθεί;
Εκ του αποτελέσματος, των πολιτικών επιλογών και της σκληρής γλώσσας των αριθμών αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. συνειδητά απομάκρυνε τη χώρα από την παραγωγική διαδικασία, με σκοπό αφενός να επωφεληθούν οικονομικά μερικές κρατικοδίαιτες επιχειρηματικές οικογένειες, αφετέρου να εξοφληθεί το τεράστιο εξωτερικό χρέος της χώρας μέσω της σταδιακής εκχώρησης της ιδιωτικής και κρατικής περιουσίας στους δανειστές. Σε αυτό το λογικό συμπέρασμα συμφωνούν όλα τα πολιτικά κόμματα, αναγνωρίζοντας μεν «την υπερβολική φορολόγηση της μεσαίας τάξης», μη πράττοντας δε το παραμικρό ώστε να αντιστραφεί η καταστροφική οικονομική δυναμική.
Οι λάθος συμβουλές από πρόσωπα που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα έχουν οδηγήσει τον πρωθυπουργό στο να μην αντιλαμβάνεται τις εσωτερικές διαλεκτικές αντιφάσεις των λόγων του, της πολιτικής και των πράξεών του.
*∆ιδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστηµίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύµατος Ερευνών
