Επειδή είμαι βέβαιος ότι…
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
… ένα μέρος της προ ημερησίας διατάξεως συζήτησης στη Βουλή θα αφιερωθεί στη νομοθετική ρύθμιση με την οποία επετράπη στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, πρώτον, να μην ενημερώνει κάποιον που παρακολουθεί για λόγους εθνικής ασφαλείας και, δεύτερον, να μπορεί να καταστρέφει υλικό παρακολούθησης που δεν συνδέεται με τον σκοπό της παρακολούθησης (παραδείγματος χάριν, παρακολουθείται αρχηγός πολιτικού κόμματος για περίεργες επαφές με ξένους αξιωματούχους, αλλά οι συνομιλίες του για τα εσωκομματικά καταστρέφονται), σήμερα απλώς πράττω το αυτονόητο:
Δημοσιεύω από τα πρακτικά της Βουλής την εισήγηση του αρμόδιου υπουργού Δικαιοσύνης Κώστα Τσιάρα στη συνεδρίαση της 31ης Μαρτίου 2021 (σελίδες 10.959,10.960, 10.961) το ακριβές περιεχόμενο της τροπολογίας για τις παρακολουθήσεις και τους υπογράφοντες τον νόμο 4970/2021.
Από την προσεκτική μελέτη του συλλεγέντος υλικού προκύπτουν δύο ενδιαφέροντα συμπεράσματα-ερωτήματα: Πρώτον, κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε το ΚΚΕ, δεν έθεσε το παραμικρό ερώτημα στον κύριο Τσιάρα για το περιεχόμενο της νομοθετικής ρύθμισης την οποία σήμερα καταγγέλλουν. Το ΠΑΣΟΚ, μάλιστα, την ψήφισε κιόλας. Γιατί; Κοιμήθηκε η αντιπολίτευση σε ένα τόσο σοβαρό θέμα; Ο τομεάρχης Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν παρών στη συνεδρίαση. Και μόνο ότι η τροπολογία είχε αναδρομική ισχύ θα έπρεπε να τον είχε προβληματίσει.
Δεύτερον, από τα ονόματα που υπογράφουν τον νόμο του ελληνικού κράτους απουσιάζει το όνομα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και αντ’ αυτού εμφανίζεται στο Φύλλο Εφημερίδος της Κυβερνήσεως το όνομα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Παναγιώτη Πικραμμένου. Γιατί επίσης; Πάσα διευκρίνιση δεκτή. Πάσα ομοιότης με τα γεγονότα που ακολούθησαν (όπως η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι τα στοιχεία από την παρακολούθηση Ανδρουλάκη ενδεχομένως και να έχουν καταστραφεί βάσει του νόμου) ας θεωρηθεί συμπτωματική. Η περίπτωση να νομοθετήθηκε το σκάνδαλο πρέπει να αποκλειστεί κατηγορηματικά. Κατά βάση ήταν υπηρεσιακή αστοχία. Ακολουθούν τα στοιχεία.
Α. Ο κύριος Τσιάρας σε υπηρεσιακούς τόνους δήλωσε εκείνη την ημέρα τα εξής:
«Μια κουβέντα θέλω να πω για την προτεινόμενη από το υπουργείο Δικαιοσύνης τροπολογία. Με τη συγκεκριμένη τροπολογία αντιμετωπίζεται το ζήτημα της διαχείρισης των συνεπειών της άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών. Ειδικότερα, στις περιπτώσεις που το μέτρο της άρσης επιβάλλεται για τη διερεύνηση σοβαρών εγκλημάτων, προβλέπεται η δυνατότητα γνωστοποίησης της επιβολής του μέτρου της άρσης και στους θιγόμενους, πλην όμως τίθεται ως βασική προϋπόθεση η μη διακύβευση του σκοπού για τον οποίο διατάχθηκε, καθώς και η σύμφωνη γνώμη του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.
Παράλληλα, λόγω της κατάργησης των διατάξεων του ν.3340/2005 που αναφέρονταν στη συγκεκριμένη διάταξη, κρίθηκε αναγκαία η επικαιροποίηση αυτής με την αναφορά των νέων διατάξεων του ν.4443/2016, που αντικατέστησε τον ν.3340/2005, όσον αφορά τη χρήση των συλλεγέντων στοιχείων ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων».
Β. Η νομοθετική ρύθμιση που εντάχθηκε στον νόμο 4970/2021 ως άρθρο 87 έχει ως εξής: «1. Η παρ. 9 του άρθρου 5 του ν.2225/1994 (Α΄121) αντικαθίσταται ως εξής:
“9. Στις περιπτώσεις του άρθρου 4, η ΑΔΑΕ δύναται, μετά τη λήξη του μέτρου της άρσης, να αποφασίζει τη γνωστοποίηση της επιβολής του μέτρου αυτού στους θιγόμενους, με τη σύμφωνη γνώμη του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και υπό την προϋπόθεση ότι δεν διακυβεύεται ο σκοπός για τον οποίο διατάχθηκε.
Τα στοιχεία που είχαν συλλεγεί ή κατασχεθεί και το υλικό που εγγράφηκε ή αποτυπώθηκε σε εκτέλεση της διάταξης για την άρση του απορρήτου σε περίπτωση διακρίβωσης εγκλημάτων, σύμφωνα με το άρθρο 4, επισυνάπτονται στη δικογραφία, αν συνιστούν αποδεικτικά μέσα για την ποινική δίωξη κατά την κρίση της Αρχής που εξέδωσε τη διάταξη. Στις περιπτώσεις των παρ. 1α και 1γ του άρθρου 4 και της περ. ζ΄ της παρ. 3 του άρθρου 36 του ν.4443/2016 (Α΄ 232) τα στοιχεία αυτά χρησιμοποιούνται επιπλέον κατά τη διοικητική διαδικασία για τη διαπίστωση της παράβασης των άρθρων 3 έως 7, 29 και 30 του ν.3340/2005 (Α΄ 112), του άρθρου 93α του ν.4099/2012 (Α΄ 250), καθώς και των διατάξεων των στοιχείων (α) και (β) του άρθρου 14 και του άρθρου 15 του Κανονισμού (ΕΕ) 596/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 16ης Απριλίου 2014 για την κατάχρηση της αγοράς (Κανονισμός για την κατάχρηση της αγοράς) και την κατάργηση της Οδηγίας 2003/6/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και των Οδηγιών της Επιτροπής 2003/124/ΕΚ, 2003/125/ΕΚ και 2004/72/ΕΚ (L 173) και επισυνάπτονται στη σχετική δικογραφία κατά τη διαδικασία ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων.
Διαφορετικά επιστρέφονται στον κύριό τους, εφόσον έχει αποφασισθεί η κατά το πρώτο εδάφιο γνωστοποίηση του μέτρου. Αν δεν συντρέχει αυτή η περίπτωση καταστρέφονται ενώπιον της αρχής που εξέδωσε τη διάταξη και συντάσσεται έκθεση για την καταστροφή. Υποχρεωτικώς καταστρέφεται το υλικό που δεν έχει σχέση με τον λόγο επιβολής του μέτρου. Η παρούσα δεν εφαρμόζεται σε περιπτώσεις άρσης του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας, σύμφωνα με το άρθρο 3”.
2. Η παρ. 1 εφαρμόζεται και για τις άρσεις του απορρήτου που έχουν λάβει χώρα έως τη δημοσίευση του παρόντος».
Γ. Οι υπογράφοντες τον νόμο που αφορούσε τις υποκλοπές έχουν ως εξής:
«Παραγγέλλομε τη δημοσίευση του παρόντος στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και την εκτέλεσή του ως νόμου του Κράτους.
Αθήνα, 31 Μαρτίου 2021
