Τις τελευταίες ημέρες υπάρχει μια γενικότερη αίσθηση-φημολογία, σύμφωνα με την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρχίζει και χάνει ένα ένα τα «επιχειρηματικά» στηρίγματά του. Ή, για να είμαστε πιο μετριοπαθείς, αυτά τα «στηρίγματα» άρχισαν ήδη να κρατούν αποστάσεις από τον πρωθυπουργό…
- Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΒΕΡΓΗ
Η υπόθεση των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων αποτελεί ένα από τα κορυφαία σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όχι μόνο δεν έδωσε καμία απάντηση στο βασικό ερώτημα «Γιατί η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον Νίκο Ανδρουλάκη;», αλλά δεν έπεισε ούτε βρέφος με τον ισχυρισμό «δεν γνώριζα».
Η περιλάλητη αλαζονεία του, πάνω στην οποία έχει χτίσει το δήθεν δυναμικό πρωθυπουργικό προφίλ, γύρισε πλέον μπούμερανγκ. Η ελληνική κοινωνία, ψηφοφόροι κάθε κόμματος, προφανώς και της Νέας Δημοκρατίας, βρέθηκαν ξαφνικά μπροστά σε μία σοκαριστική πραγματικότητα: ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιβεβαίωνε ότι ανά πάσα στιγμή οιοσδήποτε πολίτης μπορεί να παρακολουθείται από το επίσημο κράτος. Το οποίο δεν δίνει… δεκάρα σε κανέναν και «απαντάει» με κυνισμό διάφορες ανοησίες περί «εθνικής ασφάλειας» δίχως καμία εξήγηση.
Άπαντες γίνονται μάρτυρες μιας μητσοτακικής «πραγματικότητας», σύμφωνα με την οποία οι ζωές μας μπορούν να γίνουν «ριάλιτι» στο… κανάλι της ΕΥΠ και το κράτος να μη νοιώθει υποχρέωση να μας πει ούτε «γιατί». Πρόκειται για κολοσσιαία πολιτική-κοινωνική ντροπή, πρόκειται για σήψη, όπως σωστά τη χαρακτήρισαν οι «Times», πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης, το οποίο φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή «Κυριάκος Μητσοτάκης» και αποτελεί τεράστιο «λεκέ» για τη Νέα Δημοκρατία.
Δεν γίνεται, λοιπόν, αυτόν τον «λεκέ» να τον μοιραστούν με τον σημερινό πρωθυπουργό ούτε σημαίνοντα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, τα οποία ήδη διακριτικά «απομακρύνονται», ούτε πολύ περισσότερο «επιφανείς επιχειρηματίες» οι οποίοι -θα το πω όσο πιο κομψά- «παίζουν ρόλο» στα δρώμενα και επηρεάζουν έμμεσα ή άμεσα τη γνώμη του κοινού.
Μιλάμε για ανθρώπους που η επιρροή τους στα -ή με- τα μίντια ήταν αυτή που «κουβάλησε» τον Μητσοτάκη και πριν από την εκλογή του στην πρωθυπουργία, αλλά φυσικά και κατά τη διάρκεια όλης αυτής της τριετίας. Οι «επιφανείς φίλοι Κυριάκου» με την τεράστια δυναμική στην ενημέρωση και όχι μόνο υπήρξαν κορυφαία στηρίγματα κάθε φορά που τα πήλινα πόδια της κυβέρνησης έδειχναν έτοιμα να σπάσουν. Όμως τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Τώρα έχουμε να κάνουμε με τηλεφωνικές υποκλοπές, τις οποίες «χρεώνεται» ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Όσους κι αν «θυσιάσει» από το κοντινό-προσωπικό-κομματικό του περιβάλλον, το τσουνάμι επάνω του «σκάει». Κανέναν δεν έπεισε ότι δεν ήξερε.
Αντίθετα, όλοι θεωρούν ότι και γνώριζε και «συντόνιζε». Βλέπετε, ο Ανδρουλάκης ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θεωρούνταν «ιδανικός για συμπαίκτης-κυβερνητικός εταίρος», άσχετα αν τους έκανε τελικά να τρέχουν και να μη φτάνουν…
Σιγά σιγά αυτές οι «αποστάσεις» θα αρχίσουν να φαίνονται δημοσίως. Οι «θριαμβευτικές δημοσκοπήσεις» θα μετατραπούν σε «κλείσιμο της ψαλίδας», ο «αποθεωτικός δημοσιογραφικός λόγος» θα… θυμηθεί ότι διαθέτει ψήγματα αντικειμενικότητας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα νιώσει ότι στην περίπτωση αυτή δεν ισχύει το «ο φίλος στα δύσκολα φαίνεται». Και τούτο, γιατί ο φίλος δεν έχει καμία διάθεση να συνδεθεί με κάποιον που φέρει το στίγμα «υποκλοπέας».
Στο κάτω κάτω της γραφής, οι «φίλοι» μπορούν να γίνουν «φίλοι» και για τον επόμενο εκλεκτό του κόμματος. Ούτε η πρώτη φορά θα είναι ούτε η τελευταία…
Και, στο τέλος, κάποιος θα μείνει έχοντας «φίλους του» μόνο τους… κοριούς! Μαντέψτε ποιος…
