Ο ακρωτηριασμός της Μεγάλης Ιδέας ολοκληρώθηκε με τη Μικρασιατική Καταστροφή και το έθνος παρέμεινε απροστάτευτο ένεκεν και συνεπεία της αμέριστης εμπιστοσύνης την οποία τρέφαμε προς τις προστάτιδες δυνάμεις εις την δίνη του διαρκούντος και σοβούντος Εθνικού Διχασμού, οι οποίες μεριμνούσαν να πηδαλιουχούν την εν Ελλάδι εξουσία με αποκλειστικό γνώμονα τα υπερεθνικά συμφέροντά τους.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Εις επίρρωσιν της σιδηροδέσμιας Ελλάδος μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την Συνθήκη των Σεβρών, την Συνθήκη της Λωζάννης, τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο, έως την διχοτόμηση της Κύπρου, δημιουργεί αλγεινούς συνειρμούς διά τον διττό ρόλο των πολύφερνων Συμμάχων.
Συν τοις άλλοις, εις την ως άνω προβληματική προστίθεται αιτιωδώς και ανυπερθέτως η «πέμπτη φάλαγγα» του συστήματος, ήτοι το κόμμα του «Εγκλήματος και της Προδοσίας», όπως είχε αναφέρει το 1944 ο Γέρος της Δημοκρατίας Γεώργιος Παπανδρέου περί του ΚΚΕ, καθώς την 12η/07/1935 η εφημερίδα «Ριζοσπάστης» ανέφερε μεταξύ άλλων: «Για αυτό εμείς δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στην Μικρά Ασία. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΩΚΑΜΕ». Εις επίρρωσιν της προδοτικής θέσεως του εν λόγω κόμματος, ανέφερε ο Γ. Παπανδρέου εις την Βουλή την 21η Φεβρουαρίου 1955: «Οταν έγινε η εισβολή του φασισμού εις την Ελλάδα, το ΚΚΕ, πλανώμενον ότι υπήρχε πραγματική συμφωνία Σοβ. Ρωσίας και Γερμανίας, υπήρξε αμέτοχον εις τον αγώνα τον εθνικόν. Επετέθη κατόπιν η Γερμανία αιφνιδιαστικώς, τον Ιούνιον του έτους 1941, εναντίον της Σοβ. Ενώσεως. Τότε το ΚΚΕ αναλαμβάνει την προσπάθειαν οργανώσεως εθνικής αντιστάσεως, επειδή εκινδύνευεν η ιδική τους πατρίς…»
Εν κατακλείδι, παραθέτω απόσπασμα από την επιστολή του Ελευθερίου Βενιζέλου την 12η/01/1934 προς την Σουηδική Ακαδημία, προτείνοντας -άκουσον άκουσον!- τον μέγιστο σφαγέα των Ελλήνων για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης: «Ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται αυτή η πολύτιμη συμβολή στην ειρήνη δεν είναι άλλος από τον πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Πασά. Εχω λοιπόν την τιμή, ως αρχηγός της ελληνικής κυβέρνησης το 1930, όταν η υπογραφή του Ελληνοτουρκικού Συμφώνου σηματοδότησε μια νέα εποχή στην πορεία της Εγγύς Ανατολής προς την ειρήνη, να υποβάλω την υποψηφιότητα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά για την διακεκριμένη τιμή του Βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη». Συνελόντι ειπείν, τα συμπεράσματα δικά σας. Και διερωτώμαι ευγλώττως: Μήπως εισέτι οι κερκόπορτες εκ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας παραμένουν ορθάνοικτες και κυβερνώμεθα από τους δολοφόνους του Καποδίστρια και τους απογόνους εν Ελλάδι, συγγενείς του Μουσταφά Κεμάλ; Εν πάση περιπτώσει, εις τον αντίποδα, οι οιμωγές εκ της Μικρασιατικής Καταστροφής των αδελφών μας πυορροούν και όζουν νωπές!
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
