Μια ομάδα πότε αποκαλείται «εθνική»; Τι απομένει από το έθνος όταν καταργείται η γλώσσα;
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης («Hellenic Basketball Federation» στη γλώσσα που προτιμάται από τους μοδάτους) διαθέτει και λογαριασμό στο twitter. Εκεί ανάρτησε καμαρωτά ένα στιγμιότυπο, όπου ο ομοσπονδιακός προπονητής Δημήτρης Ιτούδης έδινε οδηγίες στους παίκτες σε άπταιστα… αγγλικά (για την ακρίβεια, κάπως αμερικάνικα ηχούσαν).
Υπενθυμίζεται, σε περίπτωση που δεν το έχει αντιληφθεί κάποιος, ότι η ομάδα στην οποία απευθυνόταν ο Ελλην κ. Ιτούδης ήταν η ελληνική – και οι Ελληνες έκπαλαι είναι γνωστοί και ως ομιλούντες την ελληνική. Βασικό δε γνώρισμα της ελληνικότητας είναι η γλώσσα και όχι οι επιδόσεις στην καλαθόσφαιρα ή στα καρφώματα ή στα παλαμάκια που ακούνε κάποιοι παίκτες από τους Αμερικανούς φιλάθλους στο ΝΒΑ. Η δικαιολογία που επικαλέστηκαν ορισμένοι γι’ αυτή την ασχήμια ήταν ότι ανάμεσα στους παίκτες βρίσκεται και ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, ο οποίος δεν γνωρίζει ελληνικά. Αυτό δεν πείθει. Τόσα λεφτά έχουν η ομοσπονδία και οι πολυεκατομμυριούχοι παίκτες. Εναν γνώστη της αγγλικής δεν μπορούσαν να πληρώσουν ως διερμηνέα; Από πού κι ως πού ολόκληρη ομάδα θα πρέπει να προσαρμόζει ακόμα και τη γλώσσα συνεννόησής της στον έναν και δεν θα προσαρμόζεται ο εις στις επικρατούσες συνθήκες; Με την ίδια λογική, επειδή εδώ υπάρχουν αρκετοί Αραβες, για να μην τους προσβάλουμε, να ομιλούμε μεταξύ μας την αραβική για να μας καταλαβαίνουν.
Οτιδήποτε έχει τον τίτλο «εθνικό» πρέπει να ξεκινά από την υπεράσπιση των άυλων περιουσιακών στοιχείων του έθνους (τιμή, αξιοπρέπεια, παραδόσεις, πολιτισμός, θρησκεία, γλώσσα) κι έπειτα τα υλικά. Στην τελευταία σειρά ενός ισχυρού και ουσιώδους αξιακού συστήματος ενός λαού βρίσκεται το κυνήγι για τα χαϊμαλιά, τα μενταγιόν, τα δαχτυλίδια και τα κύπελλα που κερδίζουν όσοι ρίχνουν περισσότερες φορές την μπάλα τους εντός καλαθιού σε σχέση με άλλους.
Για ένα μετάλλιο στην καλαθόσφαιρα δεν αξίζει να ρίξουμε τη γλώσσα μας στον κάλαθο των απορριμμάτων.
Επίσης, ο προπονητής Ιτούδης μια χαρά τα μιλά τα ελληνικά στη διαφήμιση της αεροπορικής εταιρίας, όπου πρωταγωνιστεί. Στα αποδυτήρια τη λησμονεί τη γλώσσα μας;
