Σήμερα θα εξετάσουν με τον Μακρόν το αίτημα για ένταξη της Τουρκίας στην -υπό ίδρυση- Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα!
Από τον Αλέξανδρο Τάρκα *
Δίλημμα αποδοχής ή απόρριψης της πρωτοβουλίας της Γερμανίας και πολλών φιλικών της χωρών για την ένταξη της Τουρκίας στην -υπό ίδρυση- Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα (ΕΠΚ) αντιμετωπίζουν, κατά τη σημερινή τους συνάντηση στο Παρίσι, ο Γάλλος πρόεδρος Εμ. Μακρόν και ο Ελληνας πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης.
Η αρχική ιδέα ίδρυσης της ΕΠΚ ανήκει στον κ. Μακρόν, ο οποίος την παρουσίασε, για πρώτη φορά, ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 9 Μαΐου 2022. Εν μέρει, πρόκειται για την εκσυγχρονισμένη εκδοχή πρότασης του Φρ. Μιτεράν, τον Νοέμβριο του 1989, για την ανάπτυξη των σχέσεων της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ, νυν Ε.Ε.) με τα κράτη άμεσης γειτνίασής της, μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ.
Όμως, ενώ στις αρχές του φετινού καλοκαιριού ήταν σαφές ότι οι κινήσεις του Γάλλου προέδρου αποσκοπούσαν -ως αντίδραση στη Ρωσία- στη στενότερη συνεργασία, κυρίως, με την Ουκρανία, τη Μολδαβία και τη Γεωργία και άλλες χώρες (που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ενταχθούν στην Ε.Ε.), όλα άλλαξαν ξαφνικά με παρέμβαση της Γερμανίας. Ο καγκελάριος Ο. Σολτς, σε απόλυτο συντονισμό με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σ. Μισέλ, φέρεται ότι επιδιώκει, με πάθος, την πρόσκληση του προέδρου Ρ. Τ. Ερντογάν στην προ-ιδρυτική σύνοδο της ΕΠΚ. Χαρακτηριστικό των μεθοδεύσεων των κυρίων Σολτς και Μισέλ είναι ότι, σε αντίθεση με την ξεκάθαρη διάκριση που είχε κάνει από την πρώτη στιγμή ο κ. Μακρόν μεταξύ Ε.Ε. και ΕΠΚ, η σύνοδος της τελευταίας θα συγκληθεί στην Πράγα, στις 7 Οκτωβρίου, ταυτόχρονα με το άτυπο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Στο εγχείρημα εμπλέκεται ενεργά και η τσεχική προεδρία της Ε.Ε., η οποία, πέραν της «φιλοξενίας» στην Πράγα, θα διεξαγάγει τις πολιτικές και οργανωτικές διαβουλεύσεις με τα μελλοντικά μέλη της ΕΠΚ.
Η γερμανική πρωτοβουλία καταρρίπτει, με ωμό τρόπο, τις εκτιμήσεις του κ. Μητσοτάκη για την οικοδόμηση παραγωγικής συνεργασίας με τον κ. Σολτς μετά τις συναντήσεις τους στις 31 Μαΐου στις Βρυξέλλες και στις 10 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη. Ο Ελληνας πρωθυπουργός είχε ζητήσει από τον Γερμανό ομόλογό του την ανάληψη μεσολαβητικής πρωτοβουλίας προς τον Τούρκο πρόεδρο, την αναστολή παράδοσης οπλικών συστημάτων στη γειτονική χώρα και -δημοσίως- τον τερματισμό της έκδοσης επίσημων δηλώσεων με ίσες αποστάσεις μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας.
Ο κ. Σολτς αρνήθηκε αμέσως την ιδέα μεσολάβησης ή οποιασδήποτε άλλης κατευναστικής κίνησης, αλλά πλέον αποδεικνύεται ότι η γερμανική διπλωματία εγκατέλειψε και όλα τα προσχήματα, στηρίζοντας απροκάλυπτα, μέσω της ΕΠΚ, τα τουρκικά συμφέροντα. Ασφαλώς, δικαιολογία του Βερολίνου ήταν και παραμένει η ανάγκη συγκράτησης της Τουρκίας κοντά στη Δύση, αντί της διολίσθησής της προς τη Ρωσία ή προς ακραίες ισλαμικές επιλογές.
Από την πλευρά της, η γαλλική διπλωματία διατηρεί την έντονη αντίθεσή της προς τους τουρκικούς σχεδιασμούς στη Ανατολική Μεσόγειο, στη Λιβύη και τη Συρία, παραμένοντας καχύποπτη για τον ρόλο της Αγκυρας στο ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, είναι άγνωστο αν, τελικά, θα αντιταχθεί στις γερμανικές μεθοδεύσεις υπέρ της Τουρκίας στην ΕΠΚ, προκαλώντας αναταράξεις στον άξονα Παρισιού – Βερολίνου και ανησυχία για τη συνεργασία της Αγκυρας με τους ευρωατλαντικούς θεσμούς.
