Το περιεχόμενο της πρόσφατης ομιλίας του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη αποτελεί επανάληψη κενολογιών δεκαετιών των προκατόχων του.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Πώς είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός να ομιλεί για οικονομική ανάπτυξη, τη στιγμή που προωθείται η επιδοματική οικονομία (precaritization) ή η κατάργηση της χρήσης του εγχώριου λιγνίτη στην παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας; Το αποτέλεσμα των πολιτικών της Ν.Δ. είναι η τιμή της κιλοβατώρας, από 10 λεπτά του ευρώ που ήταν, να καλπάζει σήμερα στα 50 λεπτά και βλέπουμε.
Η μεγάλη εικόνα, που οι πολιτικοί προσπαθούν να θολώσουν ή αδυνατούν να αντιληφθούν, είναι το γεγονός ότι η χώρα στερείται μακροοικονομική αναπτυξιακή πολιτική, επειδή η μακροοικονομία βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στην παραγωγή καινοτόμων τεχνολογικών προϊόντων και στην ύπαρξη μακροπρόθεσμων εθνικών στόχων. Επιπροσθέτως, αναγκαία και ικανή συνθήκη οικονομικής ανάπτυξης μέσω μακροοικονομικών πολιτικών είναι η χώρα να διαθέτει πολιτικούς με όραμα, που δεν θα τους απασχολεί μόνο το προσωπικό τους συμφέρον.
Στην αντίθετη περίπτωση, ευδοκιμούν η μιζέρια, η ηττοπάθεια και η φτώχεια. Όμως, μια μίζερη χώρα κινδυνεύει από άλλες, που έχουν αντιληφθεί ότι η μακροοικονομία συμβαδίζει με την τεχνολογική ανάπτυξη και θέτουν σαφείς ιδεολογικούς, εθνικούς και τεχνολογικούς στόχους. Κλασικό παράδειγμα χωρών με διαφορετικά μοντέλα ανάπτυξης και αντίληψης αποτελούν η Ελλάδα και η Τουρκία.
Στην Ελλάδα εντέχνως αποσιωπάται από τους πολιτικούς και τους έχοντες δημόσιο λόγο ότι το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» υλοποιήθηκε αμέσως μετά την εγχώρια ανάπτυξη έξυπνων αμυντικών ρομποτικών συστημάτων. Αντιθέτως, στην Ελλάδα, όπου η μιζέρια, η αμετροέπεια, η ηττοπάθεια και η «κλάψα» αποτελούν κανονικότητα, η πλειονότητα του λαού και το σύνολο των πολιτικών λανθασμένα θεωρούν ότι ο τεράστιος θαλάσσιος γεωγραφικός χώρος του Ελληνισμού, που εκτείνεται από τους Οθωνούς μέχρι την Κύπρο, θα παραμείνει για πάντα ελληνικός, επειδή άπαντες παραβλέπουν το γεγονός ότι η χώρα ηθελημένα παραιτήθηκε της εγχώριας αμυντικής τεχνολογικής ανάπτυξης και των εθνικών ιδεολογικών στόχων.
Αρχικά, η συλλογική εθνική επιβίωση είναι αδύνατη εάν δεν αποβληθούν από τον εθνικό κορμό η μιζέρια, η ηττοπάθεια, η μικροπρέπεια και η κλάψα. Ποιο είναι το μέλλον μιας χώρας όπου το έπος της Μικρασιατικής Εκστρατείας χαρακτηρίζεται «καταστροφή», οι δε απόγονοι των προσφύγων μιλούν για «χαμένες πατρίδες», αντί για «σκλαβωμένες και κατακτημένες πατρίδες»; Οι Γερμανοί ιστορικοί ποτέ δεν χαρακτήρισαν την ήττα της Γερμανίας στο ρωσικό μέτωπο την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου «ρωσική καταστροφή».
Αντιθέτως, τα γεγονότα εκείνης της περιόδου αναφέρονται ως μέρος της «Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα» ή της «Kampagne nach Osten» («Επιχείρηση προς Ανατολάς»). Η ελληνική μιζέρια, η ηττοπάθεια και η κλάψα είναι αυτές που μετέτρεψαν την απελευθερωτική εκστρατεία στο πλαίσιο της Μεγάλης Ιδέας σε ένα συλλογικό αίσθημα ενοχής, με αποτέλεσμα σήμερα να πυροδοτείται όχι μόνο η διεκδίκηση σχεδόν του συνόλου του θαλάσσιου χώρου του Ελληνισμού, αλλά και η απαίτηση περί αποζημιώσεων λόγω της «ελληνικής επιχείρησης προς Ανατολάς».
Ο ελληνικός αυτοκτονικός ιδεασμός έχει προαχθεί σε τέτοιον υπερθετικό βαθμό, ώστε ουδείς σήμερα μπορεί να αντιληφθεί ότι η χώρα δεν χρειάζεται ερευνητικά ινστιτούτα και πανεπιστήμια, στα οποία προάγεται η επιστημονική έρευνα (όχι η τεχνολογική), που δεν έχει καμιά σχέση με την ανάπτυξη της χώρας, αλλά αντιθέτως αποτελεί επιτακτική ανάγκη η ίδρυση ανεξάρτητων ή πανεπιστημιακών ερευνητικών ινστιτούτων ρομποτικής τεχνολογίας, ναυτικών και αεροδιαστημικών τεχνολογιών, πυραυλικής τεχνολογίας και βλητικής, ώστε η χώρα να αποκτήσει την αντίστοιχη με την τουρκική αμυντική τεχνολογία. Σε όλα τα κράτη οι πολιτικοί έχουν αντιληφθεί ότι η δημιουργία αμυντικών ερευνητικών ινστιτούτων προάγει συλλογικά την τεχνολογία σε όλους τους τομείς των εθνικών δραστηριοτήτων, δημιουργώντας ένα συνεκτικό πλέγμα με όλους τους κλάδους της οικονομίας, όπως με την ιατρική, τη γεωργία, τις μεταφορές κ.λπ.
Μόνο στην Ελλάδα ιδρύονται ερευνητικά ινστιτούτα και πανεπιστημιακές έδρες που στην πλειονότητά τους δεν παράγουν έργο για την επιβίωση της χώρας, οι δε διδακτορικές διατριβές δεν έχουν διέξοδο προς την παραγωγική διαδικασία, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο εκατοντάδες ταλαντούχοι και μορφωμένοι νέοι μετά τις μεταπτυχιακές τους σπουδές να ξενιτεύονται. Την απογύμνωση της χώρας από τους πλέον έξυπνους, μορφωμένους και παραγωγικούς νέους η πολιτική υπεροψία την ονομάζει «κινητικότητα». Ομοίως, τα ελάχιστα ερευνητικά προγράμματα που προκηρύσσονται μόλις και μετά βίας συντηρούν το 10% του επιστημονικού ιστού της χώρας (πάντα τους ίδιους), ενώ το υπολειπόμενο 90% παραμένει επιστημονικά ανενεργό, εκτελώντας αναγκαστική αργομισθία.
Επανερχόμενοι στην πρωθυπουργική ομιλία στη Θεσσαλονίκη, θα ήταν χρήσιμο να τονιστεί ότι οικονομική ανάπτυξη και επιβίωση χωρίς τεχνολογική αμυντική έρευνα και ισχυρές εθνικές ιδεολογικές βάσεις και στόχους δεν υφίστανται. Υπάρχει, άραγε, έστω ένας πολιτικός στην Ελλάδα που είναι σε θέση να αντιληφθεί αυτή την απλή θέση;
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
