Του ΒΑΣΙΛΗ ΒΕΡΓΗ
Θα μπορούσα, προφανώς, να σχολιάζω για… μέρες, να γράψω όχι μία σελίδα, αλλά ολόκληρη τη «δημοκρατία» για τα «κατορθώματα» του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ και όσα είπε, θέλοντας να παρουσιάσει την Ελλάδα ως μια χώρα που στην κυριολεξία ΔΕΝ υπάρχει, παρά μόνο στη φαντασία του!
Η αλαζονεία του πρωθυπουργού έχει ξεφύγει σε βαθμό μη ελέγξιμης επικινδυνότητας. Eνα υπέρμετρο «εγώ», που κάνει το αντίστοιχο του Αλέξη Τσίπρα πριν από τις εκλογές του 2019 να μοιάζει με… μνημείο ταπεινότητας!
Θέλω μόνο να σημειώσω κάτι επιπλέον, το δείπνο του Κώστα Καραμανλή με τον Αντώνη Σαμαρά στη Θεσσαλονίκη, συνάντηση που είχε πολλά χρόνια να πραγματοποιηθεί, δείχνει να επιβεβαιώνει αυτό που σημείωνε προ καιρού η στήλη: Ο ουσιαστικός κίνδυνος «πτώσης» για τον σημερινό πρωθυπουργό, πέρα φυσικά από τα ασύλληπτα πεπραγμένα της κυβέρνησής του, δεν έρχεται από την αξιωματική, αλλά από την… εσωτερική αντιπολίτευση. Την «άλλη Νέα Δημοκρατία», η οποία δεν ανέχεται το στίγμα του σκανδάλου των υποκλοπών και το εκφράζει με κάθε τρόπο, σε κάθε ευκαιρία και στο πιο υψηλό επίπεδο, αυτό που καθρεφτίζεται στα πρόσωπα δύο πρώην πρωθυπουργών.
Συγχωρήστε με, παρασύρθηκα με τα πολιτικά. Θέλω σήμερα να σταθώ στη μέγιστη πληγή, που εξελίσσεται σε γάγγραινα της ελληνικής κοινωνίας: Στις γυναικοκτονίες. Με αφορμή, δυστυχώς, ακόμη μια γυναικοκτονία, της δύσμοιρης 55χρονης στην Κομοτηνή, η οποία υπέκυψε στη μάχη με τον θάνατο, αφού νοσηλευόταν με εγκαύματα άνω του 70% στο πρόσωπο και στα πόδια που της προξένησε ο σύζυγός της, όταν την περιέλουσε με βενζίνη και έβαλε φωτιά!
Είναι ακόμη μία φρικτή απόδειξη (έχουμε χάσει το μέτρημα πια) ότι σε τούτη τη χώρα δεν μεγαλώνουν πλέον μόνο άντρες, αλλά και «τέρατα». Τα οποία ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο με σοκαριστικούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια, δημιουργώντας μια φρικτή αλυσίδα θυμάτων.
Γυναίκες κακοποιημένες στην ελληνική οικογένεια υπάρχουν εδώ και δεκαετίες. Ομερτά σιωπής, κυρίως στην περιφέρεια, σκέπαζε σαν μαύρο πέπλο αλήτικες συμπεριφορές. Ο ξυλοδαρμός, οι προσβολές και όλα τα συναφή ήταν σαν συμπλήρωμα στο τραπέζι και έφεραν τη σφραγίδα του δήθεν «πατριάρχη» της οικογένειας. Του «αφέντη»!
Αυτό που παρακολουθούμε την τελευταία διετία δεν αφήνει καμία αμφιβολία: Εντός της ελληνικής οικογένειας δεν μεγαλώνουν μόνο άντρες οι οποίοι ξέρουν να τιμούν τα παντελόνια τους, αλλά και «τέρατα» συμπεριφοράς και νοοτροπίας. Δίποδα με ένστικτα σαρκοφάγων ζώων, έτοιμα ανά πάσα στιγμή να βγάλουν από μέσα τους τον κανιβαλισμό του «ισχυρού» και να αφαιρέσουν ζωές σαν να τους «ανήκαν»!
Η «γυναικοκτονία» δεν είναι απλά ένας «όρος» τον οποίο καλείται να αποδεχτεί η κοινωνία μας, λες και πρόκειται για «επιστημονική διάλεξη του Τζάρτζανου», αλλά σύγχρονη πληγή, που κάνει τον πολιτισμό μας να αιμορραγεί από παντού.
Το γράφω ξανά, μπας και συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του ολέθρου: Μέσα στις ελληνικές οικογένειες δεν μεγαλώνουν μόνο άντρες σε νοοτροπία και συμπεριφορά, αλλά δίποδα «τέρατα» χωρίς ιερό και όσιο. Γιατί, όταν δεν δείχνεις σεβασμό στη ζωή της μάνας, της συζύγου, της αδερφής, της κόρης, της ΓΥΝΑΙΚΑΣ, είσαι η ΝΤΡΟΠΗ του είδους. Και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεσαι.
Η ελληνική οικογένεια πρέπει, επιτέλους, να αποδεχτεί τι συμβαίνει και να παλέψει να το αλλάξει, μεγαλώνοντας ανθρώπους που θα τιμούν από τα πρώτα βήματα της ζωής τους το φύλο τους. Αρσενικούς στην ψυχή, στην καρδιά και στο μυαλό, όχι στη ψευτομαγκιά.
Και το ελληνικό κράτος οφείλει πλέον να είναι ΑΜΕΙΛΙΚΤΟ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ότι αποδέχεται τον όρο γυναικοκτονία, αλλά «δεν πρέπει να αποκτήσει ιδιαίτερη νομική κατοχύρωση», καθώς, όπως ισχυρίστηκε, «δεν μπορώ να δεχτώ ότι μια γυναικοκτονία είναι πιο απεχθής από μια δολοφονία παιδιού ή τη δολοφονία ενός ηλικιωμένου».
Κάνει ένα σοβαρό λάθος: Εδώ δεν τίθεται θέμα… διαβάθμισης των δολοφονιών, αλλά ειδεχθούς πραγματικότητας σε ό,τι αφορά τη μορφή και τον αριθμό των εγκλημάτων. Και οι γυναικοκτονίες τείνουν πια να γίνουν «καθημερινότητα». Οπότε, ναι, το κράτος πρέπει να τις αντιμετωπίσει αναλόγως. Με το νομικό του οπλοστάσιο. Δίνοντας ένα ισχυρό χτύπημα στον «θύλακα» αυτών των φονιάδων, που δυστυχώς μεγαλώνουν εντός της ελληνικής οικογένειας και κάποια στιγμή εκδηλώνονται…
