Αμέσως μετά την άχρωμη ομιλία του Ελληνα πρωθυπουργού και τη γεμάτη μίσος ομιλία του Ερντογάν στον ΟΗΕ, ο υπουργός Αμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ δήλωσε ότι «θα είναι χρήσιμο στους Ελληνες να μάθουν να κολυμπάνε, επειδή η εισβολή της Τουρκίας στα νησιά αποτελεί νόμιμη άμυνα». Επίσης, ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι «δεν ξεχνούμε τη σφαγή των Τούρκων, των αδελφών μας Αλβανών και των Εβραίων στην Τριπολιτσά από τους Ελληνες το 1821».
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Ο Τούρκος πρόεδρος, όμως, ξέχασε να αναφέρει την πληθυσμιακή ομάδα που εκείνη την εποχή όλοι οι άλλοι ονόμαζαν «Γύφτους» και που αυτή αποδεκατίστηκε όπως οι προαναφερθέντες στην Τριπολιτσά. Επίσης, ο Τούρκος πρόεδρος ξέχασε να αναφέρει ότι εκείνη την εποχή το πολεμικό δίκαιο επέβαλλε να σφαγιάζονται οι πληθυσμοί των πόλεων που καταλαμβάνονταν εξ εφόδου έπειτα από μακρά πολιορκία, πρακτική που οι ίδιοι οι Τούρκοι εφάρμοζαν κατά κόρον.
Όμως, εκτός του ιστορικού και αθλητικού ενδιαφέροντος των τουρκικών δηλώσεων, οι λεκτικές απειλές των Τούρκων πολιτικών, καθώς και οι πτήσεις των τουρκικών αεροσκαφών πάνω από τα ελληνικά νησιά άνευ ελληνικής αντίδρασης μέχρι σήμερα, εκφράζουν όχι εμμέσως, αλλά σαφώς την επικείμενη τουρκική εισβολή στο Αιγαίο και στα νησιά. Παρά το γεγονός ότι οι γείτονες δηλώνουν ευθέως ότι προετοιμάζονται για εισβολή, στην Αθήνα ουδείς φαίνεται να λαμβάνει στα σοβαρά τις τουρκικές απειλές, ίσως επειδή η Ελλάδα είναι σε πόλεμο με τη Ρωσία και οι νέοι εχθροί του έθνους είναι οι Ρώσοι και όχι οι Τούρκοι, αν και η πολιτική ηγεσία των τελευταίων διαρκώς μας υπενθυμίζει ότι σύντομα θα εισβάλει στα νησιά.
Εάν ο Ελληνισμός επιθυμεί να επιβιώσει, είναι αναγκαίο να κατανοηθούν τα αίτια των ασθενών αντιδράσεων στα γεγονότα. Δηλαδή, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό πώς από την αρχική αμφισβήτηση των 10 μιλίων εναερίου χώρου τη δεκαετία του 1970, φτάσαμε η Ελλάδα σήμερα να επιδίδεται σε καθημερινή ανούσια ρητορική και να μην αντιδρά εμπράκτως στις τουρκικές παραβιάσεις και προθέσεις περί νόμιμης εισβολής στα νησιά. Η κατανόηση αυτής της επικίνδυνης για τη βιολογική επιβίωση του Ελληνισμού κατάστασης έγκειται στην ανυπαρξία συλλογικής ιδεολογικής γραμμής και δόγματος περί «προστασίας του Ελληνισμού και βιολογικής επιβίωσης σε έναν σύνθετο κόσμο». Ο δικαιωματισμός απετέλεσε και αποτελεί την κυρίαρχη ιδεολογία, εκφραζόμενος και υλοποιούμενος από την πολιτική ηγεσία, τη διανόηση και τις ΜΚΟ.
Ο καθολικός δικαιωματισμός είναι η αιτία που η χώρα απέτυχε να αναπτύξει συλλογικές ιδεολογικές θέσεις επιβίωσης και αντίστασης απέναντι στις τουρκικές και τις άλλες εξωτερικές απειλές, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να αντιμετωπίσει ιδεολογικά το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Στο μήκος κύματος του δικαιωματισμού, ο ένας πρωθυπουργός δηλώνει «αντινατιβιστής», δηλαδή ανθέλληνας, επειδή αυτή είναι η έννοια της λέξης όταν εκστομίζεται στην Ελλάδα από Ελληνα, και ο άλλος ότι «οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα». Μπορεί άραγε κάποιος από τους δύο να εμπνεύσει τον λαό ή να ηγηθεί κάποιας, έστω στοιχειώδους, αντίστασης σε περίπτωση τουρκικής εισβολής; Στην Τουρκία, αντιθέτως, ο πρόεδρος όχι μόνο προωθεί ιδεολογικά τον παντουρανισμό, αλλά επιπλέον δηλώνει ευθέως ότι αποτελεί εθνικό δικαίωμα της Τουρκίας η προσάρτηση στην τουρκική επικράτεια των ελληνικών νησιών.
Στον αντίποδα της ελληνικής παράνοιας, πλην Τουρκίας, βρίσκεται και το Ισραήλ, η ισχύς του οποίου πηγάζει από το ιδεολογικό δόγμα του φιλοσόφου Λέβι Στράους, καθηγητού στο πανεπιστήμιο του Σικάγου τη δεκαετία του 1940. Το δόγμα εξέφρασε τη θέση ότι «η δυτική δημοκρατία απέτυχε να προστατεύσει τους Εβραίους από τη σφαγή. Συνεπώς, η σωτηρία και η μελλοντική επιβίωση θα επέλθουν μέσα από την αυτοάμυνα και την ιδεολογική μάχη, καθώς και την κατάληψη των ιδεολογικών κέντρων εξουσίας». Σήμερα, οι μαθητές του Στράους κατέχουν τις σημαντικότερες πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ, και αυτός είναι ο λόγος που το κράτος του Ισραήλ είναι πανίσχυρο.
Στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι υπήρξε επιτακτική ανάγκη μετά τη Μεταπολίτευση και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο να υπάρξει έστω και ένας Ελληνας Λέβι Στράους, κανένα ιδεολογικό ρεύμα συλλογικής επιβίωσης δεν εμφανίστηκε. Επειδή η Ιστορία γράφεται από μεμονωμένα άτομα, είναι λυπηρό ότι η Ελλάδα δεν κατόρθωσε να αναδείξει έστω και μία ακαδημαϊκή προσωπικότητα του μεγέθους του Λέβι Στράους. Ο δικαιωματισμός και η ιδεολογία των «δήθεν» επέβαλαν τη ρηχότητα και την αλογία στη σκέψη, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μην παράγει ιδέες, πολιτισμό, επιστήμη. Το αποτέλεσμα είναι ο ένας να δηλώνει αντινατιβιστής, ο δε άλλος ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα, τη στιγμή που ο Ερντογάν ετοιμάζεται να εισβάλει.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
