Τι είναι η μαντίλα, το χιτζάμπ, η μπούρκα, το τσαντόρ, όπως κι αν λέγονται όλα αυτά που επιβάλλει το Ισλάμ στις γυναίκες να φέρουν δημόσια και ξεκινάνε από κάλυμμα κεφαλής μέχρι ένα πράγμα σαν μαύρη κουρτίνα, σάβανο για ζωντανές, με ένα τρυπητό κομμάτι ύφασμα στο πρόσωπο, ίσα για να αναπνέουν και να βλέπουν στοιχειωδώς, για να μην πέφτουν στις κολόνες καθώς περπατούν; Είναι σύμβολα καταπίεσης, των οποίων η αμφισβήτηση, η άρνηση, μπορεί να οδηγήσει σε προπηλακισμό, ξυλοδαρμό, φυλακή ή ακόμη και θάνατο.
- Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης*
Είναι ανάλογα με τη χώρα και ποιοι και τι είδους φανατικοί κάνουν κουμάντο. Κι αν νομίζετε πως είναι μακρινά πράγματα, που δεν αφορούν την Ευρώπη και πολύ περισσότερο την Ελλάδα, πηγαίντε μέχρι τη γωνία να δείτε αν έρχομαι.
Οι ισλαμικές περίπολοι ή περίπολοι της Σαρίας από αυτόκλητους τιμωρούς, που ακούγαμε ως παράδοξο φαινόμενο σε ισλαμοποιημένες γειτονιές πόλεων της Αγγλίας και άλλων δυτικών χωρών, έχουν σκάσει μύτη και στο κέντρο της Αθήνας. Πριν από λίγα χρόνια τυχαία παρακολούθησα δίκη, όπου οι σκαιές παρατηρήσεις της αυτόκλητης περιπόλου των μουσαφιραίων λόγω «άσεμνης» εμφάνισης, που εξελίχθηκαν σε σπρωξιές και ύβρεις, είχαν ως απάντηση από την Ελληνίδα… τσαντιές, και βρέθηκαν όλοι στο Αυτόφωρο. Αλλού αυτή η αντιποίηση αρχής και εκδήλωση καταπίεσης είναι ρουτίνα σε γκετοποιημένες περιοχές των πρώην αποικιοκρατικών μητροπόλεων.
Στις δε ισλαμικές χώρες, μια ευρεία πραγματικότητα, με τελευταία θρυαλλίδα εξέγερσης τη δολοφονία της 22χρονης Κούρδισσας στο Ιράν, που τολμούσε να μη φοράει σωστά τη μαντίλα, αποκαλύπτοντας περισσότερα μαλλιά, ναι, μαλλιά, από όσα επιτρέπουν οι κανόνες των μουλάδων, που μετέτρεψαν μια μεγάλη χώρα με έναν λαό μορφωμένο σε μια ισλαμική δικτατορία, όπου το πιο καταπιεσμένο κομμάτι της κοινωνίας είναι οι γυναίκες. Οι Περσίδες -και δικαίως- θεωρούνται από τις ομορφότερες γυναίκες στον κόσμο. Εκτός όμως από όμορφες, είναι από τις πιο μορφωμένες και δυναμικές. Όμως και τίποτα από αυτά να μην ίσχυε, το δικαίωμα στην προσωπικότητα, η ελευθερία έκφρασης, που περιλαμβάνει όχι μόνο τον λόγο αλλά και το τι σου κάνει κέφι να φοράς, πρέπει να ανήκουν σε όλες τις γυναίκες, ανεξαρτήτως φυλής, μόρφωσης, εμφάνισης. Ισα ίσα, εκεί που είναι η πιο πρωτόγονη κοινωνία, εκεί χρειάζεται η ισχυρότερη παρέμβαση.
Σίγουρα η Δύση δεν μπορεί να επιβάλει το αξιακό της πλαίσιο, τα σύγχρονα δημοκρατικά ιδεώδη, τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλες τις χώρες του κόσμου. Μπορεί όμως να επηρεάσει, να βοηθήσει, να καταγγείλει και να τιμωρήσει. Σίγουρα, πάντως, η Δύση μπορεί και οφείλει να συντρίψει αυτή την καταπίεση των γυναικών, ξεκινώντας από την απαγόρευση όλων αυτών των ισλαμικών συμβόλων καταπίεσης της γυναίκας στο έδαφος των χωρών της. Ας ξεκινήσουμε από αυτό το βασικό, αφού φυσικά εγκαταλείψουμε τις άθλιες και αυτοκτονικές πολιτικές που ευτελίζουν τις γυναίκες, όπως η περίφημη εκστρατεία υπέρ της κατανόησης και ανοχής της μαντίλας, που έγινε με ευρωπαϊκά κονδύλια!
Πρωτοφανής αντιδημοκρατική αθλιότητα. Προπαγανδίζεται, για να εξοικειωθούμε, το σύμβολο της καταπίεσης, αντί να ενθαρρυνθούν τα θύματα, οι γυναίκες, να πετάξουν το σύμβολο της μεσαιωνικής υποταγής και να απαιτήσουν τις ελευθερίες τους και να συντριβεί η ενδοοικογενειακή βία κατά κοριτσιών και γυναικών ισλαμικών οικογενειών σε ευρωπαϊκό έδαφος, λόγω της εμφάνισής τους, της άρνησης υποταγής στα κελεύσματα του πατέρα, αδερφού ή συζύγου, που φτάνουν ως τον φόνο, διότι, π.χ., διέρρηξαν αρραβώνα που αποφάσισαν ερήμην τους οι πατεράδες τους ή γιατί θέλουν να ντύνονται και να ζουν όπως τα υπόλοιπα κορίτσια στην Ευρώπη.
Σε τι διαφέρει η μαντίλα και οι παραλλαγές της από τη σβάστικα και το σφυροδρέπανο; Είναι και τα τρία σύμβολα διαφορετικών εκφάνσεων του ολοκληρωτισμού, που είναι ασύμβατος με τις ευρωπαϊκές δημοκρατικές αξίες. Η στάση της ορθοπολιτικής αριστεράς, των φεμιναζί υστερικών ακτιβιστριών για το ζήτημα, είναι μνημείο σχιζοφρένειας και υποκρισίας. Μισούν τόσο πολύ τη γη που πατάνε, την κανονικότητα, τις αξίες και τους τρεις πυλώνες της Δύσης -την Ελλάδα, τη Ρώμη και τον Χριστιανισμό-, που είτε σιωπούν για την καταπίεση της γυναίκας στο Ιράν και στον λοιπό ισλαμικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των ισλαμικών θυλάκων εντός της Δύσης, είτε εμφανίζουν αυτή την καταπίεση ως «επιλογή».
Θα εγκρίνατε, θα ανεχόσασταν πληρωμένη από την Ε.Ε. εκστρατεία, όπου το διαδίκτυο και οι στάσεις λεωφορείων θα γέμιζαν με σβάστικες και αντισημιτικά συνθήματα; Θα ανεχόσασταν αντίστοιχη εκστρατεία με σφυροδρέπανα; Θα ανεχόσασταν να υβρίζονταν οι Εβραίοι συμπολίτες μας ή τα θύματα των κομμουνιστικών δικτατοριών από την προσβολή σε βάρος τους, αλλά και κάθε πολιτισμένου ανθρώπου, και να αποκαλούνται σβαστικοφοβικοί ή σφυροδρεπανοφοβικοί όσοι αντιδρούν; Θα ανεχόσασταν βίντεο εξοικείωσης με τέτοια σύμβολα γενοκτόνων, μαύρου ή κόκκινου φασισμού; Τι πάει, λοιπόν, να πει «ισλαμοφοβία», όταν βλέπουμε σε μια ολόκληρη μεγάλη χώρα ο μισός πληθυσμός να υφίσταται τέτοια φονική και άθλια καταπίεση; Η υποταγή σε κάτι, που αν το αμφισβητήσεις, μπορεί να σημάνει ακόμη και τον θάνατό σου, δεν είναι «επιλογή», όπως ισχυρίζονται οι φεμιναζί «χρήσιμες ηλίθιες» του ισλαμικού ολοκληρωτισμού.
Αυτό που απαιτούμε για τα κορίτσια μας, τις μανάδες και τις αδερφές μας, το δικαιούνται όλες οι γυναίκες του κόσμου: σεβασμό και ελευθερία. Οι σαλεμένες ακτιβίστριες της δυτικής αριστεράς και τα ποικιλόχρωμα κόμματα του ψευτοπροοδευτικού μηδενισμού προδίδουν τις γυναίκες που ζουν κάτω από τον ισλαμικό ολοκληρωτισμό, λειτουργούν ως «Πέμπτη Φάλαγγα» του επεκτατικού Ισλάμ, νομίζοντας πως θα αποσταθεροποιήσουν την αστική δημοκρατία, ενώ απλά θα χάσουν το κεφάλι τους. Οι Δυτικές Δημοκρατίες, όμως, δεν έχουν το δικαίωμα να προδώσουν ούτε τις γυναίκες του κόσμου όλου, ιδίως αυτές που υποφέρουν από τον ισλαμικό ολοκληρωτισμό, ούτε τον εαυτό τους, τις αξίες τους, αλλά ούτε και την ασφάλειά τους. Ούτε σβάστικα, ούτε σφυροδρέπανο, ούτε μαντίλα. Απαγόρευση τώρα!
