Πέσαμε πάλι από τα σύννεφα με τις συμμορίες που είχαν βρει άσυλο στις εστίες της Πολυτεχνειούπολης.
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Τέσσερα ολόκληρα χρόνια είχαν εγκαταστήσει εκεί τις οικογένειές τους και τη γιάφκα τους, είχαν καταλάβει έναν ολόκληρο όροφο, έκλεβαν ανενόχλητοι, μέχρι και απαγωγή είχαν κάνει και είχαν μεταφέρει εκεί το θύμα τους. Η Αστυνομία δεν ήξερε, δεν άκουσε τίποτα. Και ξαφνικά είδε το φως το αληθινό η ηγεσία, γιατί φυσικά δεν είναι ευθύνη του μάχιμου αστυνομικού μια τέτοια επιχείρηση, και έπραξε τα δέοντα για να συλληφθούν οι συμμορίες και να πάψει να χρησιμοποιείται η εστία από τους κακοποιούς.
Μάθαμε ότι οι εισαγγελείς δεν έδιναν άδεια για αστυνομική επιχείρηση, μάθαμε ότι η σύντροφος του ενός κακοποιού, δόκιμη αστυφύλακας, έδινε πληροφορίες για τις ενέργειες της Αστυνομίας, μάθαμε ότι κάποιος υπεύθυνος στην εστία έλεγε στους φοιτητές που ζητούσαν τα δωμάτια στον όροφο των κακοποιών ότι είναι «μη λειτουργικά», μάθαμε και ότι ο αρχηγός είχε εις βάρος του τέσσερα εντάλματα σύλληψης, αλλά ουδείς μπορούσε να τον εντοπίσει.
Κοινώς, ένα πλήθος ανθρώπων προστάτευε τις επίσης πολυπληθείς συμμορίες επί σειρά ετών, χωρίς κανείς να κάνει τη δουλειά του, παρά τη σωρεία καταγγελιών και εγκλημάτων. Δεν γνωρίζω τι περίμεναν. Μήπως να γίνει και κάποιος φόνος; Όλως περιέργως, το Κράτος φαίνεται ότι έπασχε εν προκειμένω από επιλεκτική τύφλωση και κώφωση όσον αφορά τις καταγγελίες και τη δραστηριότητα αυτών των συμμοριών.
Τα τέσσερα αυτά χρόνια κατά τα οποία βρίσκονταν στη φοιτητική εστία έχουν αποκομίσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, μην πούμε εκατομμύρια, από το πλιάτσικο και τα ναρκωτικά. Αυτά τα χρήματα δεν εξαϋλώνονται. Φεύγουν για τις χώρες καταγωγής τους και ξεπλένονται μέσα από αγορές και επισκευές ακινήτων και καταστήματα-βιτρίνες, με τα οποία έχει γεμίσει το κέντρο της Αθήνας, και ειδικά το 6ο Δημοτικό Διαμέρισμα.
Καταστήματα και αγοραπωλησίες ακινήτων που δεν ελέγχει κανένας. Το «πόθεν έσχες» και οι έλεγχοι της Εφορίας αφορούν μόνο τους Ελληνες. Οι υπόλοιποι έχουν εξαιρεθεί προ πολλού, με αποτέλεσμα να γίνεται κανονικό πάρτι ξεπλύματος.
Η ατιμωρησία, οι ποινές «χάδι», η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα σε όσους αλλοδαπούς αποφυλακίζονται, το οποίο ισοδυναμεί με άδεια διαμονής, η μη αρμοδιότητα των δικαστηρίων να εκδώσουν αποφάσεις για απέλαση και απαγόρευση επανεισόδου, η ευκολία στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος συν την εκτεταμένη διαφθορά έχουν λειτουργήσει ως προσκλητήριο προς τους απανταχού κακοποιούς. Το θεσμικό πλαίσιο, αντί να θωρακίσει την κοινωνία, επιτρέπει την απρόσκοπτη δράση τους. Είμαστε απροστάτευτοι, είμαστε στο έλεος κάθε εγκληματία και, όπως πάνε τα πράγματα, μάλλον θα πρέπει να στηριχθούμε στην τύχη και όχι στο Κράτος.
*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών Πανεπιστημίου Sorbonne Nouvelle – Paris III
