Η Αθήνα είναι μία τεράστια μουντζούρα. Δεν υπάρχει επιφάνεια, ρολό, βιτρίνα άδειου καταστήματος, τοίχος, μάρμαρο, μέχρι και σκαλοπάτια χωρίς την υπογραφή των Ούνων της πόλης.
- Της Δρ. Ελένης Παπαδοπούλου*
Οι βάρβαροι αυτοί, που θεωρούν εαυτούς καλλιτέχνες, παίρνουν ένα σπρέι και μουντζουρώνουν ιδιωτική και δημόσια περιουσία, γιατί μέχρι εκεί τους κόβει. Η έγνοια τους δεν είναι ούτε το κάλλος ούτε η τέχνη, αλλά το πώς θα καταστρέψουν, πώς θα ασχημύνουν, πώς θα κακοποιήσουν ολόκληρες γειτονιές.
Η ανοχή της Πολιτείας, οι ελαφρές έως ανύπαρκτες ποινές, αλλά και αυτά που προβάλλουν ΜΜΕ και ορισμένοι «καλλιτέχνες», ακόμη και μέσα στα σχολεία, έχουν οδηγήσει στο φαινόμενο ομάδες αλητών να κυκλοφορούν ελεύθερα στην πόλη και να τη βρομίζουν. Το να βάψεις έναν τοίχο με αυτές τις τεράστιες αθλιότητες θέλει ώρα. Καθώς έχουν την ανοχή συμπολιτών μας και λόγω της πιθανής αδιαφορίας των Αρχών, μπορούν και δρουν ανενόχλητοι.
Στα Εξάρχεια λες και έχουν περάσει οι Βάνδαλοι. Όλη η περιοχή θέλει βάψιμο. Η Πατησίων σε μαύρα χάλια. Δεν υπάρχει ρολό καταστήματος που να μην έχει γραμμένο κάτι ακατάληπτο ή να μην είναι ζωγραφισμένο με γελοιότητες. Δεν συζητώ για τους συρμούς του Ηλεκτρικού ή τον Προαστιακό που έχουν αλλάξει χρώμα από τα γκράφιτι.
Να προσθέσω και την αφισορύπανση, όπου διάφοροι κολλάνε αφίσες όπου βρουν και η Πολιτεία σφυρίζει αδιάφορα. Νομιμοποιήθηκε η αφισοκόλληση εκτός προβλεπόμενων χώρων και δεν το γνωρίζουμε; Γιατί κανείς δεν κάνει κάτι; Γιατί δεν επιβάλλονται πρόστιμα;
Οι ιδιώτες, αφού έβαψαν ένα σωρό φορές τις περιουσίες τους, στο τέλος κουράστηκαν και άφησαν τις επιφάνειες μέσα στη μουντζούρα. Δεν μπορεί να βάφει μία πολυκατοικία ή ένα κατάστημα τον τοίχο συνεχώς και την άλλη μέρα να είναι πάλι μέσα στα γκράφιτι, γιατί δεν τιμωρείται ποτέ κανένας. Πρέπει επιτέλους και το κράτος να θεσμοθετήσει αυστηρές ποινές, για να προστατεύσει τις περιουσίες από τους βανδαλισμούς, όπως συμβαίνει σε όλον τον κόσμο.
Όλη η εικόνα που αποπνέει η πόλη με αυτή τη μορφή είναι εικόνα βρομιάς και εγκατάλειψης. Οι τουρίστες που την επισκέπτονται βλέπουν όλη αυτήν την κατάσταση έκπληκτοι. Σε πόσες πολιτισμένες χώρες είναι έτσι το κέντρο της πόλης; Οταν ο «καλλιτέχνης» αντιμετωπίσει βαρύ πρόστιμο και ποινή και υποχρεωθεί στην αποκατάσταση της ζημιάς με προσωπική εργασία και δικά του έξοδα, τότε να δούμε ποιος θα τολμήσει να ξαναγράψει σε επιφάνεια τον πόνο του.
*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Sorbonne Nouvelle-Paris III.
