Το προπαγανδιστικό δίκτυο που είχαν στήσει οι Αγγλογάλλοι, χρησιμοποιώντας σαν εργαλείο τους τον αδρά αμειβόμενο Ελευθέριο Βενιζέλο για την προώθηση και την υλοποίηση των προειλημμένων αποφάσεών τους
- ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΑΚΟΣ
Η ξενοκρατία, σε οποιαδήποτε χώρα, δεν μπορεί να σταθεί δίχως την υποστήριξη μεγάλων δικτύων πληροφοριών που συλλέγουν οι μυστικές υπηρεσίες, προπαγάνδας και παραπληροφόρησης. Οι πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών είναι το μόνο αληθές και ακριβές κομμάτι του παζλ που συνθέτει η παράλληλη δράση των προαναφερθέντων δικτύων. Στις ακριβείς πληροφορίες στηρίζονται τα κράτη ώστε να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους. Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα της εποχής του Διχασμού.
Η προπαγάνδα και η παραπληροφόρηση απευθύνονται στις λαϊκές μάζες και των χωρών στόχων της ξενοκρατίας, όπως η Ελλάδα, αλλά και των κοινωνιών των μεγάλων κρατών. Οι αποφάσεις των ηγεσιών, όσο εξωφρενικές, απάνθρωπες και ανελεύθερες κι αν κρίνονται από τους ιστορικούς μελετητές, για να λειτουργήσουν πάντοτε χρειάζονται την έγκριση ή έστω την ανοχή της πλειοψηφίας.
Ουδέν κράτος πράττει κάτι αντιδημοφιλές ισχυριζόμενο ότι το έπραξε διότι το μπορούσε. Σε όλες τις περιπτώσεις επικαλείται μια ευλογοφανή ή ακόμα και γελοία πρόφαση – και η βασικοτέρα των προφάσεων είναι η ασφάλεια.
Το προπαγανδιστικό δίκτυο που είχαν στήσει οι Αγγλογάλλοι, χρησιμοποιώντας σαν εργαλείο τους τον αδρά αμειβόμενο Ελευθέριο Βενιζέλο, ασχολείτο με την παραγωγή νομιμοποιητικών γεγονότων και καταστάσεων, που θα χρησιμοποιούνταν για την προώθηση και υλοποίηση των προειλημμένων αποφάσεών τους. Τα «γεγονότα» που παρήγαγε η φαντασία των προπαγανδιστών δεν χρειαζόταν να τα πιστέψουν όλοι. Αρκούσε η καταγραφή τους – και θα τα πίστευαν οι αμέσως ενδιαφερόμενοι. Ακριβώς αυτό έγινε με τους 10.000 ουλάνους, δηλαδή Γερμανούς ιππείς, που «είδε» με τη φαντασία του ο Ελευθέριος Βενιζέλος στη Λάρισα και οι οποίοι θα ενώνονταν με τις φιλομοναρχικές δυνάμεις του Κωνσταντίνου Α΄ στο Τατόι ώστε στη συνέχεια να καταλάβουν την Αθήνα.
Όπως έχουμε δει και προηγουμένως, αυτό το απίθανο σενάριο δεν έγινε πιστευτό από οποιαδήποτε διπλωματική αντιπροσωπία ξένης χώρας στην Ελλάδα πλην εκείνης της Γαλλίας.
Χαρακτηριστικά είναι όσα γράφει για το ξέφρενο πάρτι παραπληροφόρησης και προπαγάνδας εκείνης της εποχής ο Ιταλός πρεσβευτής στην Ελλάδα Alessandro de Bosdari, στο βιβλίο του «Delle guerre balcaniche, della Grande Guerra e di alcuni fatti precedenti ad esse. Appunti diplomatici», Μιλάνο:1928, εκδόσεις Mondadori, σελ. 162:
«Ενώ αυτά τα στρατιωτικά γεγονότα ελάμβαναν χώρα στην Ηπειρο και τη Μακεδονία, στην Αθήνα συνεχιζόταν η αναταραχή και η πίεση των Γάλλων, των Αγγλων και των Βενιζελικών. Η φαντασία έπαιξε ρόλο τότε, και υπήρχαν εκείνοι που είχαν δει να φέρνουν όπλα τη νύχτα στα αυστριακά και γερμανικά πλοία που είχαν δεσμευτεί στο Κερατσίνι, εκείνοι που είχαν συναντήσει γερμανικό ιππικό στη Λάρισα, εκείνοι που γνώριζαν σχέδια δολοφονίας του Βενιζέλου και σύλληψης υπουργών της Γαλλίας και της Αγγλίας».
Τα ψέματα, όπως αυτό με τους ουλάνους, που λέγονταν όχι για να πείσουν αλλά για να νομιμοποιήσουν επιδείνωση του καθεστώτος ξενοκρατίας στην Ελλάδα, έφεραν αποτελέσματα. Στις 18 Αυγούστου 1916, αγγλογαλλικός στόλος, απαρτιζόμενος από 67 πολεμικά πλοία, γέμισε τον ορίζοντα από τον Πειραιά μέχρι το Φάληρο, ενώ οι πρεσβευτές των «συμμάχων» παρέδιδαν στο ουσιαστικά κατεχόμενο κράτος λίστα με αξιώσεις.
Στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Εμπρός» της 20ής Αυγούστου 1916 διαβάζουμε: «Κατάπλους συμμαχικού στόλους εις τον ναύσταθμον. Τι ηξίωσαν αι δυνάμεις της Αντάντ».
Από το εκτενές άρθρο ξεχωρίζουν τα ακόλουθα σημεία: «Αναγνωρίζομεν ότι εν λάθος διεπράχθη κατά τας τελευταίας ταύτας ημέρας από μέρους του κ. Πρωθυπουργού. Τούτο δε ήτο ότι δεν έδωκε την ζητηθείσαν εγγύησιν εις τους πρεσβευτάς της Αντάντ, ότι ο Γερμανο-Βουλγαρικός στρατός δεν θα προχωρήση πέραν ωρισμένης τινός ζώνης προς Νότον, αλλ’ εζήτησε να κανονίση τούτο μετά του Βερολίνου. Βεβαίως δεν επεθύμει να ίδη τους Γερμανο-Βουλγάρους εις την Λάρισσαν. […] Ο,τι καθιστά προτιμότερον από πάντα άλλον τον κ. Βενιζέλον εις τας Δυνάμεις, είνε ότι μαντεύει τας επιθυμίας των και είναι πρόθυμος να τας ικανοποιήση. Αι Δυνάμεις επιθυμούν να ιδούν την Ελλάδα εξερχομένην της ουδετερότητος αυτοβούλως και χωρίς να ζητηθή, ώστε να εξασφαλίση εγγυήσεις».
