Στις μέρες μας, η λέξη «δημοκρατία» έχει πάρει νέα έννοια. Δημοκρατία πλέον ονομάζεται το σύνολο της παλαβής ατζέντας που εφαρμόζεται στη Δύση και απειλή στη δημοκρατία είναι οι φωνές που αντιτίθενται στην ατζέντα αυτή.
- Της Δρ. Ελένης Παπαδοπούλου*
Δημοκρατία είναι να μπορεί κάθε μειοψηφία όχι απλά να εκφράζεται, αλλά να επιβάλλεται στην πλειοψηφία, την οποία θα μπορεί, σε «δημοκρατικό» πλαίσιο πάντα, να διασύρει, να συκοφαντεί, να διώκει και να διαμορφώνει τα ήθη της και τον τρόπο ζωής της σύμφωνα με τις ορέξεις της.
Σε αυτή τη νέα μορφή δημοκρατίας, οι άνθρωποι έχουν χάσει το δικαίωμά τους να λένε τι τους αρέσει, τι δεν τους αρέσει και να εκφράζουν τις προτιμήσεις τους. Ας πούμε, κανείς δεν μπορεί να λέει «δεν μου αρέσει να ζω λες και είμαι στην Αφρική ή στο Πακιστάν», γιατί αυτό θεωρείται ρατσιστικό. Αντιθέτως, είναι υποχρεωμένος να λέει ότι λατρεύει να ζει όπως ζουν στην Αφρική ή στο Πακιστάν. Ακόμη καλύτερα, αυτή η δημοκρατία τού επιβάλλει και να ζει όπως ζουν στην Αφρική ή στο Πακιστάν. Γιατί σε αυτή τη δημοκρατία ουδείς νοιάστηκε για το τι αρέσει στον ντόπιο. Υπερισχύουν οι απόψεις του Αλλου – με Αλφα κεφαλαίο. Ο Αλλος είναι ο πυρήνας αυτής της νέας μορφής δημοκρατίας, ο διαμορφωτής της.
Στη δημοκρατία μας κανείς δεν μπορεί να πει «υπάρχουν μόνο δύο φύλα» ή «η οικογένεια αποτελείται από έναν πατέρα-άντρα, μια μητέρα-γυναίκα και τα παιδιά τους». Εγκλημα. Οποιος τολμήσει θα μηνυθεί, θα διασυρθεί και θα τιμωρηθεί παραδειγματικά.
Δημοκρατία είναι να ελέγχεται όλος ο Τύπος από συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας και συμφέροντα, να πληρώνονται δημοσιογράφοι για να εκθειάζουν τις πολιτικές που τα εξυπηρετούν και να πατάσσεται κάθε αντίθετη άποψη που βλέπει το φως της δημοσιότητας.
Δημοκρατικά είναι μόνο τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που υπηρετούν την ατζέντα, φορείς της μίας και μοναδικής αλήθειας, ενώ τα εκατομμύρια fora του διαδικτύου, η αρχαία Αγορά σε μοντέρνα έκδοση, είναι αντιδημοκρατικά και διαδίδουν μόνο ψεύδη.
Η δημοκρατία σώζεται όταν η κοινωνία ψηφίζει τον πολιτικό της αρεσκείας των κέντρων εξουσίας. Η δημοκρατία, ωστόσο, κινδυνεύει όταν η κοινωνία κρίνει ότι αυτοί οι πολιτικοί και αυτές οι ατζέντες είναι καταστροφικοί για αυτήν και τους γυρίζει την πλάτη. Κι ας εκφράζεται αυτή η δυσαρέσκεια δημοκρατικά μέσω της ψήφου. Στη σύγχρονη δημοκρατία αυτό δεν έχει πλέον καμία σημασία.
*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Sorbonne Nouvelle-Paris III.
