Ουδεμία έκπληξη προκάλεσε στους μυημένους και τους στοιχειωδώς παρατηρητικούς το νέο πολιτικό αυτογκόλ του ΣΥΡΙΖΑ.
Του ΜΑΝΩΛΗ ΚΟΤΤΑΚΗ
Η καταψήφιση της νομοθετικής ρύθμισης της κυβέρνησης, με την οποία αποφασίστηκε να δοθεί από την Πολιτεία έκτακτο εφάπαξ επίδομα ύψους 600 ευρώ στους αστυνομικούς. Οχι μόνο διότι είναι γνωστή η ενοχική στάση της Αριστεράς απέναντι στην Αστυνομία, ούτε επειδή το κόμμα αυτό αγνοεί συστηματικά τις ανησυχίες των πολιτών για την επιβολή του νόμου και της τάξης.
Σε σημείο που η συμπαθέστατη κατά τα λοιπά αρμόδια τομεάρχης Δημόσιας Τάξης Ολγα Γεροβασίλη να προαναγγέλλει υπερηφάνως την πρόθεση του κόμματός της να καταργήσει την Ομάδα ΔΙΑΣ και την Πανεπιστημιακή Αστυνομία.
Δεν μας προκαλεί έκπληξη, γιατί η Αριστερά δεν έκανε τίποτε επί τρία ολόκληρα χρόνια για να πείσει τον Ελληνα ότι σκύβει πάνω από τα προβλήματα και νοιάζεται για τις αγωνίες των πολιτών. Το κυρίαρχο κίνητρό της δεν είναι να γίνει καλύτερη από αυτό που ήταν, ούτε να επιδοθεί σε ελάχιστη αυτοκριτική γι’ αυτό που άφησε πίσω της αποχωρώντας από την εξουσία. Είναι πρόχειρη και στα πιο απλά, ακόμη και σε αυτά στα οποία υποτίθεται ότι έχει το know how.
Πριν από το αυτογκόλ με τα 600 ευρώ, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε βάλει ένα ακόμη κοινοβουλευτικό αυτογκόλ, το οποίο ευτυχώς για εκείνον σκεπάστηκε από τη σπασμωδική αποχώρηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη από τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την ΕΥΠ.
Ποιο ήταν αυτό το αυτογκόλ; Το περιεχόμενο της πρότασης αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου που συζητείτο. Η πρότασή τους περιείχε ως αντισυνταγματικές διατάξεις που η κυβέρνηση είχε ήδη αποσύρει ή τροποποιήσει κατά τη δημόσια διαβούλευση!
Γεγονός που απεδείκνυε πόσο τεμπέλικη αντιπολίτευση κάνουν. Δεν ήταν καν μέσα στην αίθουσα για να ακούσουν την αλλαγή τους ή δεν μπήκαν καν στον κόπο να μελετήσουν το τελικό κείμενο των κυβερνητικών προτάσεων για να μην τις θέσουν σε ψηφοφορία. Με συνέπεια να γίνουν ρεζίλι και να τρέχουν να απαλείψουν από την πρόταση αντισυνταγματικότητας τις αποσυρθείσες ρυθμίσεις την τελευταία στιγμή.
Αυτά βεβαίως μπορεί να είναι ψύλλοι στα άχυρα για τον πολύ κόσμο, αλλά η πολιτική στις μέρες μας κρίνεται στη λεπτομέρεια. Στον επαγγελματισμό. Στην ποιότητα. Ε, λοιπόν, δεν τα έχουν. Πιστεύουν στην Κουμουνδούρου ότι το να πωλούν αποκλειστικά το προϊόν «Τσίπρας» και τίποτε άλλο (χωρίς να έχουν φρέσκια εντεκάδα για να κατέβει στο γήπεδο -ελάχιστα νέα πρόσωπα προστέθηκαν στην ηγετική του ομάδα-, χωρίς να έχουν μοντέρνες θέσεις για τα σύγχρονα προβλήματα, χωρίς να έχουν ανακλαστικά στη Βουλή, χωρίς να έχουν οργανώσεις στην περιφέρεια και χωρίς να πείθουν πως κατάλαβαν ποια μοιραία λάθη έκαναν το 2015-2019) αρκεί για να πάρουν τη ρεβάνς από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Δυστυχώς γι’ αυτούς -ευτυχώς για εμάς-, όμως, είναι τόσο κραυγαλέα η αγωνία τους να πάρουν το αίμα τους πίσω χωρίς να δίνουν σημασία στο μοντέλο διακυβέρνησης, ώστε μπορεί να καταλάβει και ο τελευταίος πολίτης αυτό: Δεν μπορούν να πάρουν στις πλάτες τους τον τόπο. Δεν δύνανται. Ακόμη και αν έχουν τις καλύτερες προθέσεις. Και δεν μπορούν, γιατί έχουν βαθύ κόμπλεξ με τις πλειοψηφίες.
Αν σώζει κάτι λοιπόν τη Ν.Δ., που ταλανίζεται από τα μποφόρ των υποκλοπών, είναι η παροιμιώδης ανικανότητα των αντιπάλων της να εκφράσουν τον μέσο Ελληνα και τη μεσαία τάξη. Και να θέλουν, δεν το έχουν. Οι περισσότεροι εξ αυτών δεν ξύπνησαν ποτέ στις 6 το πρωί για να πάνε στο μεροκάματο, αλλά μεγάλωσαν μέσα στα κομματικά γραφεία – αυτή ήταν η εργασία τους (ο Τσίπρας ως νεολαίος έκανε Χριστούγεννα μέσα στα άδεια γραφεία του τότε Συνασπισμού, γράφει ο Νίκος Λακόπουλος σε ένα βιβλίο του), ενώ, όταν τους θέτεις κλασικά διλήμματα, πάνε πάντοτε με τον «άνθρωπο».
Στο επεισόδιο της νησίδας του Εβρου ασπάστηκαν τη φιλοτουρκική θέση της ΜΚΟ και του ανθελληνικού «Spiegel». Μεταξύ της Ομάδας ΔΙΑΣ και της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, από τη μια, και των γκρουπούσκουλων που κάνουν επεισόδια μέσα στα πανεπιστήμια, από την άλλη, είναι με τα γκρουπούσκουλα. Μεταξύ των αστυνομικών και των Ρομά, είναι μόνο με τους Ρομά. Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι. Και το κυριότερο: Δεν τους περνά από το μυαλό καν πόσο τρόμο προκαλεί στην κοινωνία η ανάμνηση των ημερών που οι πολίτες έβγαζαν 60 ευρώ από τις τράπεζες. Το μόνο σχέδιο που έχουν στο μυαλό τους είναι πώς θα ρίξουν τον Μητσοτάκη. Για την επόμενη μέρα, σχέδιο μηδέν. Τίποτε! Πορεία στο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα.
Εάν τα πράγματα πήγαιναν ομαλά στον τόπο, όλα τα παραπάνω θα ήταν προς πανηγυρισμό. Η Ελλάς θα είχε λύσει το πρόβλημά της οριστικώς. Αλλά η Ελλάς έχει μείζον πολιτικό πρόβλημα σήμερα.
Οι παρατάξεις είναι συγκεκριμένες: ωτακουστές, που φθείρονται ραγδαίως σήμερα πυροβολώντας τον εαυτό τους και το μετρήσιμο έργο τους (από τη μια) και ερασιτέχνες που δεν ξέρουν τα τρία κακά της μοίρας τους (από την άλλη). Αυτοί διεκδικούν την εξουσία.
Η κατάσταση του ασθενούς «Ελλάς» είναι ιδιαιτέρως σοβαρή. Αυτοί που μπορούν σκοντάφτουν και αυτοί που θα έπρεπε να μπορούν απλώς συνθηματολογούν.
